’t Is mijn dag niet vandaag…

Het is begonnen omstreeks een uur of vier, de meeste mensen zijn dan nog in dromenland. Ik niet, ik werd wakker door een onweerstaanbare drang om te gaan plassen. Dat gebeurt bij mij met de regelmaat van een Zwitserse klok. Dus ik schiet recht, erbij vergetende dat ik in slaap gevallen was op m’n zetel. Met als resultaat dat ik m’n grote teen stoot tegen het salontafeltje. Ik vloek als een ketter in de late middeleeuwen. Of waren het de vroege? Maakt niet uit. Ik wist zelfs niet dat ik een regendans van de Apachen perfect onder de knie had. Met als gevolg dat het nog meer regende…maar dat kan gewoon aan de klimatologische omstandigheden gelegen hebben.

We zijn bij halfzeven aangeland. Tijd om een bakje troost te offreren aan m’n eigen. Koffiepad in de Senseo, water bijgevuld en op ’t knopje duwen. Intussen sigaretje rollen met ’t machientje, meer moet dat niet zijn hé? Ik draai mij om en duw terug op ’t knopje, anders gene koffie hé? M’n zesde en andere zintuigen zeggen me dat er iets niet klopt, maar wat vraag ik me af. Verdomme, ik ben vergeten m’n tas onder de Senseo-tuit te zetten. Hoe kan dat nu? Komt het door m’n grote teen, die al m’n aandacht vraagt? Of door m’n kat, die weer staat te bléten omdat haren etensbak maar halfvol is?

Wat een snert-en janboel, denk ik. Dat hebt ge als ge met uw ogen openslaapt.

Ik kuis heel de boel op, op dat moment zou ik miljonair willen zijn. Al was het maar om een Poolse kuisvrouw met dienstencheques in dienst te hebben. Ik wist verdorie niet dat er zoveel koffie uit zo’n Senseo kon komen. Ik besluit dan maar om een kopje thee te zetten. Veel kan er niet mislopen met theezetten, denk ik. Behalve uw tong verbranden, daar moet ge GoNo voor heten. Ik begin er zo stilletjesaan genoeg van te krijgen. Eventjes op het balkon staan om een beetje uit te waaien en een frisse neus halen. ’t Is nat op ’t balkon en zeker als ge op uw blote voeten in ’t water staat. Ook dat nog, veel erger kan het niet meer worden. Of wel soms?

M’n kat zit te schijten op haren kattenbak. Wat een stank, denk ik, mijne stoelgang riekt duizend keer beter. Behalve als ik Kriek gedronken heb, dan blaas ik met één scheet het voltallige leger van Assad omver. Waarom stinkt ge zo hard, vraag ik meer aan mezelf dan aan de kat. Ze kijkt me met haar geniepige oogjes aan alsof ze wil zeggen “ er komt nog meer…”

’t Is negen uur, ’t is gestopt met regenen. ’t Wordt tijd dat het zomer is, denk ik. Of heb ik iets gemist? Ik ga boodschappen doen, kattenzand en nog wat van die huiselijke middelen die het comfortabel moeten maken. Wat charcuterie, waarvan ik steevast de helft moet weggooien omdat de verpakkingen te groot zijn voor een alleenstaande. Ik ben al binnen in de Colruyt en wil m’n klantenkaartje nemen. Geen kaartje, want portefeuille ligt nog op tafel. Draaien met het karretje, richting uitgang die tevens de ingang is, omdat ik in de verkeerde richting loop. Gevolg? Ik rijd met m’n karretje tegen iemand die binnenkomt. Vriendelijke madam, die mij de huid volscheldt. Ge draagt toch een bril, zegt ze met overslaande stem. Is ’t waar, vraag ik vriendelijk. Dat zijn contactlenzen in een montuur, zeg ik. Ze kan er niet mee lachen, ik feitelijk ook niet, maar op iedere vraag is er wel een antwoord te verzinnen, denk ik dan. Behalve op de vraag of God ook moet kakken en plassen. Daar ben ik nog niet uit…

Ik zit nu te wachten tot het overgaat met regenen. Zo te zien heb ik nog even de tijd om een koffietje en een sigaretje te maken. Of zal ik maar gewoonweg water drinken? Het lijkt mij het veiligste hé?

©GoNo