Op visite bij Albert II…

Het kasteel van Ciergnon ligt op een hoge rots en is nog gebouwd door Leopold I. Het dient als buitenverblijf voor de Koninklijke familie en ligt in de Ardennen…

De koning en koningin zijn op rust. Een welverdiende rust na twintig jaren ten dienste van het land te zijn geweest. De troonsafstand liep van een leien dakje, het koninkrijk blijft nog eventjes bestaan. De gewezen vorst rijdt nu met een opgefokte golfkarretje dat gemakkelijk 120 km/u haalt. Hij raast er mee door de vele dreven die rond het kasteel zijn aangelegd. Naar beneden is geen probleem, maar naar boven is een ander paar mouwen. Door het nietsdoen is de vorst z’n gewicht een beetje toegenomen, hij is z’n zoon Laurent al ruimschoots voorbij gestoken in z’n gewichtsklasse…

Vandaag komen de kinderen en kleinkinderen op bezoek. En deze keer moeten er geen officiële foto’s voor de koekjestrommels genomen worden. Dus zal de sfeer gemoedelijk zijn, althans dat hopen de gewezen vorsten. ’t Is altijd afwachten wat Laurent weer uit z’n mouw zal schudden.

Laurent komt aangestoven in een Landrover 4X4. Sedert zijn dotatie naar beneden gegaan is, is het wat minder geworden met de aankoop van snelle bolides.  Claire zegt dat ze de tering naar de nering moeten zetten, daarom heeft ze de helft van het huispersoneel aan de deur gezet. Ze hebben nu nog een kleine 20 man in dienst. Laurent moet nu zelf de vuilbakken buitenzetten en de post uit de brievenbus halen. Een opdracht die hij gemakshalve al eens vergeet…

Koning Filip & koningin Mathilde zullen ietske later zijn, want ze moeten nog een pralinefabriek plechtig openen in Namen. We gaan weer heel de week pralines kunnen vreten denkt Albert II. Hij herinnert zich nog de vele recepties en streekgerechten die hij op z’n koninklijke missies achterover moest slaan. Hij heeft er verdomme een maagzweer aan overgehouden. Maar kom, voor uw koninklijke kinderen moet ge iets overhebben, denkt hij. En een gegeven paard mag met niet in z’n bek kijken.

“ Bonjour papa, goeiendag papa, guten tag papa…” zegt Laurent in de drie landstalen, kwestie van het protocol te eerbiedigen.

“ We spreken vandaag Nederlands met haar op, want anders kan de schrijver van dit stukje niet volgen…” zegt Albert met een monkellachje.

“ Zoals ge wilt, koninklijke vader, zoals ge wilt, uw wil geschiede, in de naam van de vader, de zoon en de derde ben ik vergeten…”

“ Gaat ge weer de flauwe plezante uithangen, Laurent?”

“ Mag er tegenwoordig niet meer gelachen worden?”vraagt Laurent op afgemeten toon.

De sfeer begint al op een onweersbui te lijken, donkere wolken pakken samen boven de voorvaderlijke burcht. Een lakei doet uit voorzorg en bezorgdheid al een paraplu open. Wat onnozel is want het regent niet eens.

Koning Filip landt met z’n helicopter op het platform, speciaal aangelegd voor koninklijke helicopters. De twee escorterende F16’s moeten maar zien dat ze ergens kunnen landen. Hun bevelhebber denkt er over na om z’n schietstoel te gebruiken, na een schietgebedje gepleegd te hebben weliswaar. Hij is wel van katholieken bloede maar twijfelt of het wel de geschikte dag is om z’n Schepper te ontmoeten.

“ Daar heb je onze nieuwe vorst…”fluistert Laurent tegen Claire, een beetje jaloers.

“ Ja, wie het breed heeft, laat het breed hangen hé?” fluistert Claire terug.

“ Et voilà, le nouveau roi est arrivé, sorry, de nieuwe koning is gearriveerd…” zegt Albert op minzame toon, in een poging om de sfeer wat op te vrolijken.

“ Als Filip op een Beaujolais lijkt zouden ze hem beter op flessen trekken…”zegt Laurent alweer op fluisternde toon.

Claire schiet in een lach, Albert is tevreden, Z’n mopje heeft gewerkt. Denkt hij.

“ Bonjour mon pére, guten dag mein papa, goeiendag m’n vader…” zegt Filip, in de drie landstalen. Als koning moet hij het protocol respecteren hé?

“ We spreken Nederlands, omdat de schrijver van dit stukje het wil en omdat anders niemand het wil lezen…Een vertaling kan bekomen worden bij de bevoegde diensten met name de voorlichtingsdienst van het Koninklijk Huis…” zegt Albert in de zoveelste poging om de grapjas uit te hangen. Filip kijkt hem niet begrijpend aan. Beroepsmisvorming, denkt hij.  Denkt nog steeds dat hij het voor het zeggen heeft. Als moeder Paola ook zo begint, zal ik hier rap weg zijn…

©GoNo