GoNo's Gedichten & Verhalenhoek

De hersenspinsels van een zelf- en door anderen verklaarde dichter/schrijver.

vrijdag 30 augustus 2013

Moedeloos




Moedeloos word ik ervan. Van al die oorlogen. Waar is God, als je Hem nodig hebt? Kan hij er niet voor zorgen dat al die landen waar er een oorlog is, van de kaart geveegd worden? Een aardbeving, gevolgd door een tsunami. Een tweede zondvloed misschien? De zeven plagen met een fikse builenpest zou ook helpen, denk ik zo…
Waarom voeren de mensen toch oorlog? Waarom weigeren ze gewoonweg niet om de wapens op te nemen? Schieten ze die fanatiekelingen niet af? Moest er één soldaat z’n wapen gericht hebben op Hitler, de wereld had er anders uitgezien. Idem voor Assad en Co. En al die andere dictators…
Martin Luther King had een droom, maar zeggen ze niet dat dromen bedrog zijn? Obama’s slogan:” Yes we can” krijgt plots een heel andere betekenis als het op oorlogvoeren aankomt. De grens is overschreden, zegt hij. Ik zeg dat die grens al overschreden is sedert men napalmbommen dropte boven Vietnam. Of zijn we dat ook vergeten? Kinderen die in brand stonden? Zijn we Hiroshima en Nagasaki ook vergeten? Honderdduizenden doden in één enkele flits? Jamaar, anders had de tweede wereldoorlog nog jaren geduurd. Zeggen de militairen. Japan was al de oorlog aan ’t verliezen, hadden gebrek aan grondstoffen. Moesten overal terugtrekken. Waarom heeft men de keizer van Japan niet opgeknoopt? Hij was toch ook een oorlogsmisdadiger? Of mag men geen keizers of koningen opknopen?
Moedeloos word ik van al die oorlogen. Van al die dictators. Of ze nu legaal verkozen zijn of niet. Wat als morgen het parlement beslist dat we zoals in China maar één kind mogen hebben? Of dat er verplicht euthanasie uitgevoerd moet worden op pakweg zeventig jaar? Met uitzondering van de politiekers, die hebben we nodig om ’t land te besturen hé? Gaan we dan ook akkoord zijn? Werken tot je zeventigste en daarna euthanasie. De begroting zal wel kloppen dan, geen pensioenen en ook geen rusthuizen meer nodig…
Eventjes, in de jaren zeventig, dachten we dat we de wereld konden veranderen. Flower –power, make love not war. Wat is ervan overgebleven? Dromen, niets dan dromen. En dromen zijn bedrog, nietwaar?


©GoNo

0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage