Genieten…

Eindelijk is de zon van de partij. Ik geniet ervan. M’n onovertroffen kat ook, die ligt languit op het balkontafeltje. Met één oog open, mij aanstarend alsof ze mij niet vertrouwt. Ge zult maar een kat hebben, ‘k had beter een kater gehad, dat gaat met een beetje geluk nog over…

Maar kom, laten we voor één keer niet klagen, de temperatuur is gestegen tot om en bij de 28° graden. Ik voel de hitte en ben aan het verbranden. Weer een reden om te klagen? Ik ben ingesmeerd met Zwitsal baby-zonnecrème, achtergelaten door één van m’n dochters.  Vraag me niet dewelke…

Ik ga naar de Colruyt, m’n kat heeft geen eten meer en ik ook niet. Een massa volk, de vakantie is in aantocht, frisdrank, water en andere zoetmakers vliegen met karrevrachten de deur uit. Vierhonderd tweeënvijftig euro, hoor ik zeggen aan de kassa. De nieuwe Belg betaalt zonder verpinken. Beetje winst maken in z’n thuisland, zit er dik in. Of hij is eigenaar van een Marokkaans theehuisje, dat kan ook hé?

M’n overbuurvrouw vraagt of ze m’n karretje mag hebben. Wat geeft ge ervoor, is m’n wedervraag. Euh, nikske, nada, rien de knots. Verkocht, zeg ik. We doen een praatje. Dat hoort erbij, om de vrede in de straat te bewaren. Ik zou graag terug een poes hebben, zegt ze. Heb ik dat goed begrepen? Ik wist niet eens dat ze van geslacht veranderd was. Ja, zo’n operatie kruipt niet in je kouwe kleren, zeg ik glimlachend. Ze kijkt me aan alsof het in Keulen en omstreken aan het donderen is. Als dat maar niet tot overstroming leidt, denk ik.

Ik heb een kat gehad, maar die is gaan lopen, die kon het niet gewoon worden op ’t appartement. De deur eventjes open en ze was ribbedebie. ‘k Heb ze nooit meer terug gezien. Verdomme, ‘k zat er weer eens naast met m’n fantasie. Ze heeft het over een echte poes. Zeg dan kat hé? Hoe gaat het met jouw poes, vraagt ze. Wat een vraag, denk ik. Ik voel stiekem of ik nog een man ben. Oef, alles hangt er nog. Een beetje scheef, maar ’t zal me worst wezen…

U bedoelt m’n kat, vraag ik met een smile om u tegen te zeggen. Ja, wat anders, is haar antwoord en tevens vraag. Och, die geniet van de zon en haar kattenleven. Vreet als een paard en kakt evenveel als een volwassen koe. Soms is ze kwaad omdat ze haar goesting niet direct krijgt. Madame la comtesse moet op haar wenken bediend worden hé? Maar ‘k mag niet klagen, ze is een appartement gewoon, verder dan de deur gaat ze niet. Alhoewel, ik zou er m’n hand niet voor in het vuur durven steken hé? Waarbij ik me plots afvraag wie er zo stom kan zijn om z’n hand in een vuur te steken. Je vraagt je soms af welke debiel die spreekwoorden uitgevonden heeft. Oost west, thuis best. Zeg dat eens tegen die asielzoekers hé? Wie het potje breekt, moet het betalen. Al eens geprobeerd om een kookpot te breken? Of een pispot? Die zijn meestal van plastic, dus begin er maar aan. Maar ik dwaal af. We spreken nog wat over koetjes en kalfjes. Weer zo’n stom gezegde. De boeren misschien wel, maar een stadsmens spreekt alleen over het weer en da’s al erg genoeg. Of over De Wever en de GAS-boetes. En over den Beerschot, die failliet gegaan is. Wat kan mij dat schelen? Ik lig er niet van wakker…

Hier neem m’n karretje voor ik het verkoop aan iemand anders, zeg ik. Doe uw boodschappen tot meerdere eer en glorie van het vaderland. Ondersteun de slabakkende economie, God zal het u lonen met sperziebonen. Weer kijkt ze me niet begrijpend aan. M’n straat wordt bewoond door super-intelligente mensen schijnbaar. Ik wens haar nog een prettige dag en maak dat ik wegkom. Ik praat graag met buren allerhande, maar ze moeten me wel begrijpen. Ik sleur m’n koopwaren de trappen op. Musti, zit al te wachten. Ik vraag een kusje en krijg het. Ze zou haar ziel verkopen voor eten, denk ik. Je krijgt subiet, onmiddellijk binnen enkele ogenblikken. Ik geef haar americain puur. Ze slokt het binnen, waarschijnlijk afgekeken van een hond. Rustig, kattekop, ’t is nog geen oorlog hé?

’t Is stil, ik zit op ’t balkon en Musti ligt in de schaduw aan m’n voeten. Ik geniet, geniet, geniet….

©GoNo