GoNo's Gedichten & Verhalenhoek

De hersenspinsels van een zelf- en door anderen verklaarde dichter/schrijver.

woensdag 11 december 2013

Free Mandela…



Mandela is gestorven en we zullen het geweten hebben. Er gaat geen dag voorbij of er is wel ergens een biografie over z”n leven op tv te zien. Iedereen zegt dat hij een groot man en leider was. Een man zo vergevingsgezind dat ene Jezus Christus al spijt heeft dat hij aan z’n kruis gestorven is. Ik vermoed dat de volgende stap zal zijn hem heilig te verklaren, samen met Boudewijn en Fabiola. Gegarandeerd dat er in de toekomst mirakels aan hem toegeschreven zullen worden. Bijvoorbeeld een arme zwarte, die blind en doof, plots z’n belastingbrief kan lezen. Waardoor hij de helft van z’n uitkering kwijtspeelde. Omdat hij nu alleen maar doof is hé? Hij durft niet meer naar het graf van Mandela gaan, bang dat hij te horen zou krijgen dat hij niet meer doof is…
Ze waren er allemaal, de leiders van het volk. Als er op dat moment iemand een bom gegooid zou hebben, zou de wereld er helemaal anders uitzien, denk ik dan. Alleen de paus en de Noord-Koreaanse verheven leider Kim Yung II ontbraken. Wat ik niet begrijp is dat men nu al dagen loop te zeulen met die kist van Mandela. ’t Is daar in Zuid-Afrika verdorie 35°, er moet toch een reukje rond die kist hangen? Of is het een lege kist? Of ene met een wassen beeld van Madame Tussaud?
Bij leven en welzijn moet die Mandela nogal wat handjes geschud hebben, de halve wereld was z’n vriend. Iedereen heeft goede herinneringen aan z’n persoon. Hij zei zelf dat hij geen heilige was, maar ze geven hem blijkbaar toch die status. Binnen een paar maanden spreekt niemand hier nog over hem, een voetnoot in de geschiedenis. ’t Is zo’n beetje als de oorlog in Syrië, de nieuwswaarde is weggeëbd. De bombardementen gaan rustig verder, onschuldigen gaan daar ook dood, maar die heten geen Mandela. Hij was een lichtend voorbeeld, een echte vrijheidstrijder, zei de president Assad van Syrië. Die man is al even gek als die van Noord-Korea…
Ik ben tegen al die ophemeling van al die zogenaamde grote leiders. Wat stellen die in weze voor? Sterven doen ze allemaal, de ene al wat vroeger dan de andere. Hun vergaarde fortuinen kunnen ze niet meenemen. Ze krijgen een praalgraf of in ’t slechtste geval een naamloze put. Nelson Mandela zal wel in de hemel binnen mogen, veronderstel ik. Iemand met de Nobelprijs voor de Vrede heeft allicht een streepje voor. Hij heeft met al z’n charisma geen enkele oorlog weten te voorkomen, laat staan er één te beëindigen. In z’n eigen land, zeg je? Daar gebeuren meer moorden per dag dan in heel de USA op een jaar. Die heeft hij toch ook niet uit wereld geholpen?
De man had z’n verdienste, daar is iedereen het erover eens. Maar er zijn er zoveel die elke dag iets doen voor hun medemensen en die nooit de media halen. Als ik boodschappen meebreng voor het oud mensje dat de trappen bijna niet meer afkan, heb ik al mer gedaan dan Mandela. Ik ga te voet, hij liet zich voeren. Ik denk zelfs dat hij nooit boodschappen gedaan heeft voor die arme zwarte, die plots weer kon zien…
We hebben schijnbaar nood aan iemand waar we naar op kunnen kijken. De kuddegeest cultiveren, netjes achter iemand aanlopen. Het is van alle tijden en het zal altijd zo blijven. Iedereen die zegt dat hij zo’n goede mens was, moet dringend z’n bovenkamer eens laten nazien. Er zijn geen goede mensen, we zijn zoogdieren, niet meer en niet minder. Als men morgen zegt dat men moet kiezen tussen zelf neergeschoten worden of z’n eigen ouders doodschieten, dan geef ik je op een briefje welke keuze de meesten zullen maken. De overlevingsdrang is even groot als bij de ‘dieren’. Alleen pretenderen wij dat wij bechaafd zijn, wat dat ook moge betekenen. Maar in oorlogstijden schiet er weinig van over van die zo geroemde beschaving. Dan schieten we mensen omver die we van haar noch pluim kennen. Omdat we moeten, zeggen we dan. Als er geen enkele soldaat nog z’n wapens opneemt, waar staan dan die verheven leiders? Er zijn de laatste honderd jaar meer soldaten gesneuveld dan in gans de geschiedenis van de mensheid. Miljoenen jonge levens. Die gaan we herdenken met veel vertoon, met grote woorden die we na een uurtje vergeten zijn. De koning legt een krans en gaat daarna op koffiekrans. Nooit geen oorlog meer, terwijl we druk bezig zijn om contracten binnen te slepen voor de laatste nieuwe wapens. Om van te kotsen, denk ik dan…
Ze gaan nog een paar dagen zeulen met het stoffelijk overschot van Mandela. Dan pas wordt hij begraven. Eindelijk zal hij denken, eindelijk ‘ Free Mandela’…


©GoNo

0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage