Het Geheim van Stonehenge 6 ( slot )

Kara-Miek geeft zonder morren z’n lasergeweer af. Da’s ook de eerste keer, denk ik. Ik mik op de boerka en druk af…

Niets, er gebeurt niets. Hoe is het toch mogelijk, dat een batterij opladen zo moeilijk is? moet ik hier dan alles zelf doen? Voor de tweede keer, op nog geen vijf minuten, sta ik hier volstrekt belachelijk te wezen. Waarom heb ik geen pijl en boog bij, vraag ik me af.

Kara-Miek gaat tot bij de boerka. Een vinnige discussie ontspint zich. Kara-Miek lijkt wel een Romein, maar die zijn nog niet tot hier geraakt. Hij is iets aan het uitleggen met handen en voeten. Tekent met z’n voet een grote cirkel op de grond. ’t Is nu niet het moment om zakdoekje-leggen te spelen hé, denk ik. De boerka trekt zich terug tussen haar stamgenoten. Ze zijn aan het overleggen. Misschien gaan ze een belasting invoeren op stenen leggen. Of de btw op keien verhogen? Van 21% naar 25%?

“ Kara-Miek, als uw commander in chief, zou ik graag weten over wat jullie aan het praten zijn hé? Als dat niet teveel gevraagd is?”zeg ik vastberaden om m’n gezag te laten gelden.

“ Sorry, Gonokriek, we gaan een tempel bouwen ter ere van ons…”zegt Kara-Miek.

“ Een stempel bouwen?”

“ Nee, een tempel…”

“ En wat zouden zij met een stempel moeten doen? “

“ Een tempel…TEMPEL…of hoort ge niet goed?”roept Kara-Miek bulderend.

“ Ge moet zo niet roepen, ik versta je wel hoor…”zeg ik, mij er plots van bewust zijnde  dat m’n hoorapparaat afstaat, gezien de batterijtjes leeg zijn. We staan eeuwen vooruit met al onze technologie, maar deftige batterijtjes hebben we niet. ’t Zijn er allemaal van wit product.

We zijn begonnen aan de tempel. Rotsblokken en grote keien liggen er hier genoeg. Maar ze rechtop zetten is een ander paar mouwen. Kara-Miek staat erbij als een veldheer die z’n troepen overschouwt. De boerka is naar de boerka-maker om zich een feestboerka aan te laten meten. De Stonehengers weten van aanpakkken, een werklustig volkje zo te zien. Die kunnen we binnenkort nog gebruiken om goud en zilver op te delven, denk ik. Kara-Miek heeft een grote cirkel op de grond getekend. Op die cirkel moeten de uitgekapte stenen komen. Alles is berekend met de zakcomputers tot op de millimeter juist. Later zal het mensdom zich afvragen hoe ze het voor elkaar gekregen hebben. Ik moet nu al lachen.

Het gaat goed vooruit met het uitkapwerk. Kara-Miek laat z’n naam in een rotsblok uitkappen. Als bouwmeester is dat z’n recht. Een bouwmeester heeft meer rechten dan een expeditieleider, denk ik een beetje jaloers. Mara-Miek is de dames aan het leren hoe ze een deftige wintersjaal en handschoenen moeten breien. De winters kunnen hier geweldig streng zijn, weet ik van horen zeggen. Kara-Miek legt uit wat de bedoeling is van die cirkels. Je moet alles weggraven wat binnen de cirkels is. En dan laten we de stenen stuk voor stuk zakken. We gooien er de weggegraven aarde tegen aan en zetten dan de volgende steen rechtop. Als alles er staat, graven we de omliggende aarde weg. Van die aarde maken we een grafheuvel. Niet moeilijk hé, hoor ik hem zeggen. Hij kan het goed uitleggen, die moet in de politiek gaan…

Het jaar 2012.

Wetenschappers en archeologen breken zich nog altijd het hoofd hoe ze die verdomde stenen rechtop gezet hebben. Dat ze dienden als een heilige plaats, daar zijn ze het al over eens. Ze proberen nu de naam van Kara-Miek te ontcijferen. Ze hebben in de grafheuvel een pot gevonden met , je raadt het nooit, twee wintersjaals en een paar handschoenen uit schapenwol van de Shetlandschapen. De Stonehengers waren hun tijd ver vooruit is hun conclusie. Over de lege batterijtjes , die ze opgegraven hebben, zwijgen ze als vermoord.

We zijn op weg naar Peru, we gaan daar wat tempels bouwen. We hebben de smaak goed te pakken, zeg ik tegen Mara-Miek. Laten we een muur bouwen aan de grens van China, zegt Kara-Miek. En ook wat piramides, die kunnen dienen als bakens voor onze schotels…

We gaan eerst naar Peru,Bolivië en Guatemala. ’t Is kwestie van prioriteiten leggen hé, zeg ik op gedecideerde toon. Misschien schrijf ik er wel een verhaal over: “ De Geheimen van de Piramides…” Ze zijn niet akkoord. Niemand zal dat ooit willen lezen, zeggen ze. En als ze het al willen lezen, zullen ze het nooit geloven. Ik moet ze gelijk geven, het mensdom is er nog niet rijp voor…eerst moeten we hen nog leren om elkaar op een beschaafde manier om zeep te brengen. Misschien moet ik één van hun geleerden de formule aan de hand doen om een atoombom te maken. Ene Einstein komt er voor in aanmerking, al was het maar omdat die z’n naam een eerbetoon is aan de stenen die we verleggen. ’t Zal een serieuze knal geven, denk ik met een grijnslach…

©GoNo