De Jeugd van Tegenwoordig en Daarna…6

De commissaris is niet van plan nog langer te wachten. Z’n manschappen worden ongeduldig. Na de schminkbeurt zijn ze gereed om ten strijde te trekken en het democratisch verkozen gezag in ere te herstellen. Of het nu kinderen zijn of volwassenen maakt niets uit. Bevel is bevel…

De vervangende regisseur heeft horen zeggen dat er kans is dat er een bom geplaatst is. Het gerucht verspreidt zich als een lopend vuurtje. En zoals iedereen weet, gaan een bom en een lopend vuurtje niet goed samen. ’t Geeft als het ware vuurwerk. De tv-zenders pikken het nieuws op en werken zo mee aan de chaos die er ontstaat. De massa groeit stelselmatig aan. Iedereen wil op de eerste rij staan. Stel je voor, heel de school die de lucht in gaat. Van een knalfuif gesproken, zeg maar…

De ouders, van wie de helft niet weet wat hun belhamels aan het uitspoken zijn, beginnen zich nu toch wel echt ongerust te maken. Een staking is één ding, maar een bom is een ander paar mouwen. Er ontstaat twijfel. De telefoon op de crisiscel staat roodgloeiend. De premier heeft eindelijk de toelating om de zakken af te zetten.
“ We moeten er het leger bij roepen. De ontmijningsdienst. En laat verdomme heel de buurt evacueren. Geef mij de commissaris…”briest de premier. Op de achtergrond klinkt Tele-Romeo van K3. Toepasselijker kan haast niet.
“ Hallo, u spreekt met de eerste minister. Nee, niet de tweede of de derde. De eerste, zeg ik. De premier, misschien begrijpt u dat beter? Ik verneem pas uit goeie bron dat er een bom zou geplaatst zijn in de school. We proberen de ontmijningsdienst te bereiken, maar we krijgen telkens het antwoordapparaat. Met de mededeling dat er nog twintig wachtende zijn. Zeg nu zelf, er liggen toch geen twintig bommen ergens in dit godvergeten land? Ik ga er werk van maken om hier een werkgroep op te zetten. Dit kan niet door de beugel. En hou die lijn open, u staat nu onder rechtstreeks bevel van mij…”

Een bom, ook dat nog. Waarom is hij altijd de laatste om iets te vernemen? Denkt de commissaris.
“ Mannen, er ligt een bom in de school. We moeten evacueren. Willen ze niet weggaan, dan klopt ge erop los. Beter een paar blauwe plekken dan dat ze allemaal de lucht invliegen…”
Eindelijk, een beetje actie. ’t Heeft al lang genoeg geduurd.
“ Beste mensen, gelieve de straat te ontruimen. Er ligt een bom in de school.”roept de tweede in bevel door z’n megafoon.
Als er iets is wat men nooit moet doen, is roepen dat er een bom ligt. De paniek die er ontstaat is niet te overzien. De massa loopt recht vooruit, de stoottroepen worden onder de voet gelopen. De commissaris verschanst zich in de commandowagen. De reporter kruipt op het dak van de satellietwagen, maar schuift terug naar beneden. Z’n broek blijft hangen aan de antenne. Zodat heel de gemeenschap kan zien dat hij een boxershort draagt met bloemetjes. En jarretelles. Ook een manier om zich te outen, denken de mensen thuis…

©GoNo