De Jeugd van Tegenwoordig en Daarna…

We zijn geëvolueerd naar wezens die voluit gebruik kunnen maken van al onze zintuigen. Ik ben nog zover niet, ik zit nog in de experimentele fase. M’n hersenen, vergelijkbaar met een harde schijf, durven soms al eens te crashen. Wat resulteert in ’t vergeten van verjaardagen, boodschappenlijstjes, rekeningen die blijven liggen en noem maar op…
’t Zal wel iets met het ouder worden te maken hebben, maak ik me zelf wijs. Zou het niet handiger zijn om gewoon naar een labo te gaan en een update te doen van m’n hersenen? Alle overbodige informatie er uithalen. Opgeruimd staat netjes. Maar hoe beslis je wat overbodig is? Wat je vandaag niet gebruikt, kan je morgen nodig hebben. Hoeveel dingen weten we feitelijk? Achterhaalde informatie. Dat de Sovjet Unie ooit bestaan heeft? Dat Columbus Amerika ontdekt heeft? Onjuiste informatie, want het waren de Vikingen. Hoeveel hebben we op school niet moeten leren, waarvan nadien gebleken is dat het totaal niet klopte? Maar we moesten het blokken, anders een dikke nul op ons rapport. En wat kletsen van onze teerbeminde vader en moeder. Hoeveel in de praktijk onbruikbare informatie moet de schoolgaande jeugd niet kennen. Eén druk op de knop van je pc volstaat om te weten wanneer de juf of meester staat te liegen in de klas. En toch zijn er leerkrachten die vasthouden aan voorbijgestreefde lessen. Die krampachtig verder onderwijzen uit tot op de draad versleten boeken…
Daar tegenover staan dan weer de progressieve scholen die hun leerlingen niets meer leren over geschiedenis of aardrijkskunde. Vraag aan honderd kinderen uit het vijfde jaar wie Hitler is en meer dan negentig procent zal antwoorden dat het een voetballer is die speelt bij AC Milaan, om maar een voorbeeld te geven hé? Wie is Napoleon Bonaparte? Da’s de premier van Frankrijk. Wie is Sarkozy? De president van Polen of is het Roemenië? Of nee, da’s de grote baas van Volvo…
De hoofdstad van Frankrijk? Euh, Brussel? Waar ligt Parijs? Boven de Moerdijk? Waar ligt Den Haag? Meester, dat weet ik. Tussen de hof van ons huis en dat van de buurman. Goed manneke, tien op tien. Ge gaat het ver schoppen in uw toekomstige carrière. Kan er mij iemand zeggen waar Antartica ligt? Ja Jantje, zeg het maar. Antartica ligt in de Klungelstraat, m’n papa gaat daar elke avond na het werk een pintje pakken…
Goed zo Jantje, ge zijt goed op weg om in de voetsporen van uwen papa te treden. En gij, Kareltje, zeg me eens met hoeveel we momenteel zijn op de wereldbol? Het is onlangs nog op het nieuws geweest, zo moeilijk is dat nu ook weer niet hé? Kareltje kijkt nooit naar het nieuws. Interesseert hem geen bal, behalve voetbal. En zijn teelballen, maar da’s de ontluikende pubertijd. ’t Zal hem worst wezen met hoeveel ze zijn, als ze maar niet in zijnen hof komen kamperen. Wel, Jantje, ik wacht op uw antwoord…
Meester, waarom zou ik dat moeten weten? Wat nut heeft dat? Weet u dat er iedere drie seconden ergens ter wereld een flesje cola opengetrokken wordt? De meester weet dat natuurlijk ook. Maar hij deelt hier de lakens uit en niet die nietsnut van een Kareltje. Kareltje vliegt buiten, hupsakee, de gang op, waarom mag Joost weten…
Ik verwittig iedereen, ik stel hier de vragen en jullie hoeven alleen maar te antwoorden. Niet meer en niet minder, zoniet vliegt heel de klas buiten. Verstaan? Vierentwintig leerlingen staan op de gang, tja leerlingen zijn een stuk mondiger dan vroeger. Het wapen van staking is een machtig wapen. De direkteur komt vragen wat er gaande is. En wordt stante pede gegijzeld. Aan de schoolpoort wordt een stakingspiket neergepoot. Spandoeken verschijnen aan de ramen. Waarop in koeien van letters:” Wij zijn niet achterlijk…”
De media is massaal aanwezig. De regisseur vraagt aan de woordvoerder van de stakende leerlingen zich te houden aan de geschreven tekst. De regisseur wordt ook gegijzeld. De politie wordt opgetrommeld. M’n verhaal begint serieus uit de hand te lopen…
“ Kom allemaal naar buiten, met de handen boven jullie hoofden. Jullie hebben vijf minuten tijd, anders moeten wij geweld gebruiken…”
Ze worden bekogeld met bordenwissers, een opgezette torenvalk, een exemplaar van de Playboy (?) en de direkteur. Maar dat was een vergissing, ’t moest feitelijk de regisseur zijn. Twee zwaarbewapende anti-terreuragenten beginnen bijna te vechten om als eerste de interessante artikels in de Playboy te kunnen lezen. Een beetje educatie is altijd mooi meegenomen hé?
“ We gaan traangas gebruiken, nog drie minuten…”
Er is nu ook een captatiewagen van een commerciële zender op ’t toneel verschenen. Live in de huiskamer. Ouders zijn fier dat hun kinderen op tv komen. De stakende kinderen zijn fier dat hun ouders fier op hen zijn. De minister van Onderwijs wordt gebeld. Dat die het maar oplost. De minister zal zien of hij nog een gaatje vindt in z’n overvolle agenda. Z’n agenda luistert naar de naam Sylvia. Is 1m 68 en goed gedraaid van oren en poten. Moeten ze hem verdomme nu storen terwijl hij haar een les in aardrijkskunde aan ’t geven is? ’t Is toch altijd geweldig leerrijk te weten hoe je een venusheuvel moet beklimmen? Of hoe het komt dat een tepel stijf wordt na aanraking met…?
De minister is vergeten de telefoon in te haken. De helft van Vlaanderen mag meegenieten van de escapade. Z’n echtgenote ook…z’n kinderen zeggen dat je niet alles moet geloven wat je op televisie hoort of ziet. ’t Zal wel weer in scene gezet zijn. De echtgenote slaakt een zucht van opluchting. Sylvia zucht ook, maar op een heel andere manier. Voila, de les zit er op. Tijd om de stakende jeugd de levieten te gaan lezen. Maar eerst moet de minister z’n partijbaas consulteren en de minister van Justitie, de minister van Binnenlandse Zaken, de minister van Landsverdediging en de bonden. Er wordt een crisiscel opgericht. De bond van Jonge en Grote gezinnen is er tegen om traangas te gebruiken. Kunnen we geen lachgas gebruiken? Lachgas? Laat me niet lachen, zegt de minister van Landsverdediging, mosterdgas, uitroeien die terroristen… Maar ’t zijn nog maar kinderen…
Ja en dan? In den Afrique lopen er kinderen van acht jaar en zelfs jonger met een kalashnikov rond. Straks beginnen ze met schoolbanken te gooien. Je zult maar zo’n bank op je donder krijgen. Nee, hier moet een voorbeeld gesteld worden. Met harde hand optreden. Laten voelen wier er de baas is. ..

’t Is stil in de school. Stilte voor de storm. De natie houdt in spanning het tv-scherm in ’t oog. Wat zal de crisiscel beslissen?

©GoNo