Sprokkelen in Sprookjesland
Sneeuwwit
Sneeuwwit, heette vroeger Sneeuwwitje, maar nu ze volwassen is wil ze die naam niet meer horen. Met weemoed denkt ze terug aan de dagen en nachten die ze doorgebracht heeft bij de zeven dwergen.
Wat een dagen en nog meer wat een nachten…Die dwergen kenden er wat van. Die hadden een handleiding geschreven, getiteld “ Sutrakama- Handleiding voor Handige en Volmondige Dwergen”. ’t Is verbazingwekkend wat men allemaal met z’n mond en handen kan doen. Maar Sneeuwwit was een goede en vlugge leerlinge. Tot groot jolijt van de zeven dwergen. Maar na enige tijd stak de jaloezie z’n kop op. En daarbij, zeven dwergen die constant aan je lijf zitten is een beetje teveel van ’t goeie. Na veertien dagen was ze verplicht om bij ieder nummertje die ze gingen maken een nummertje te geven. Maar aan alle mooie sprookjes komt er vroeg of laat een eind. Op een zomerse dag, ergens in de zwoele zomer, ging ze bloemen plukken in het bos. Voor haar nichtje Zwartkapje, die van karakter totaal verschillend is van haar zusje Roodkapje. Zwartkapje is het zwarte schaap in de familie. Roodkapje daarentegen wordt op handen gedragen na de overwinning voor de voetbalbeker, pardon, op de wolf bedoel ik. Een overwinning waar ze totaal niets voor gedaan heeft, want het was de jager die hem doodschoot. Recht tussen z’n ogen. Kon ook niet anders, gezien Roodkapje nog in de buik van diene uitermate boze wolf zat. Moest hij met hagel geschoten hebben, dan was Roodkapje mee doorzeefd geweest en was al die ellende met Zwartkapje van de baan. Maar da’s een ander verhaal…
Haren prins heeft in het koninkrijk de bijnaam van Chocoprins, waarom wist ze ook niet. Ja, hij heeft wel van die typische vrouwelijke maniertjes, maar dat geeft hem juist een meerwaarde. En dat hij liever op z’n paard zit, dan op haar, neemt ze er graag bij. Om kindjes te maken voelt ze zich nog te jong en sedert de pil ook in Sprookjesland, op eenvoudig voorschrift van de behandelende chirurgijn te verkrijgen is, is dat probleem ook opgelost tot bijna ieders tevredenheid. Er zijn er altijd wel een paar die de vooruitgang in de weg willen staan. Sprookjesland kent drie categoriën van inwoners. De Schrijvers, de Figuranten en de Lezers. Ieder met eigen bond en ziekenkas.
De Schrijvers zijn de kleinste groep, maar hebben de meeste macht omdat ze, buiten hun sprookjes, ook nog eens meewerken aan de scenario’s voor de zoveelste verfilming ervan. De Schrijvers hebben er voor gezorgd dat ze de Eerste Schrijver mochten leveren, een schrijver met meer macht dan de koning. Maar koning Frederik von Kartuffel zum Puree ligt er niet van wakker, daar hij binnen enkele maanden de fakkel zal doorgeven aan Prins Choco en z’n teerbeminde dochter Sneeuwwit. Een splinternieuwe fakkel, zilver met gouden bies op de rand. De vorige fakkel was versleten en had, eerlijk gezegd en gezwegen, nooit gebrand. Koning Frederik gebruikte hem voornamelijk om vliegen en ander ongedierte mee dood te slaan.
De Figuranten is de groep met de meeste werklozen. Om voor de handliggende redenen. Sedert Walt Disney de pijp aan Maarten gaf, die hem overigens nog altijd bewaard als was het een relikwie, is de afname van sprookjesfiguren fel verminderd. En de grote staking in Sprookjesland in 1980 heeft ervoor gezorgd dat er een tijdje geen sprookjes meer gemaakt werden.
De Lezers zijn in aantal veruit het grootste. Hebben het minste in de havermoutpap te brokken. Maar er begint beweging in te komen. Meer en meer beginnen ze tot het besef te komen dat zij als lezers ook hun rechten hebben. Ze scheuren zich af van hun bond “ De Zwijgende Meerderheid” en verzamelen zich nu in een nieuwe bond “ De Publieke Opinie”. Ze geven zelfs een eigen krantje uit. “ Trammelant in Sprookjesland”. Voorlopig nog in braille en voor slechtzienden, maar alle begin is moeilijk hé? Hun tekstschrijver is ene G.Ono, waarschijnlijk familie van Yoko Ono, want als hij last heeft van constipatie, krijgt hij dezelfde spleetogen.
Dit alles om u een beetje wegwijs te maken in het reilen en zeilen van dit toch wel ongelooflijke mooie en tevens prachtige Sprookjesland. Enige gelijkenis met dat andere sprookjesland dat toevallig België noemt, is louter toevallig…
©GoNo
Sneeuwwit, heette vroeger Sneeuwwitje, maar nu ze volwassen is wil ze die naam niet meer horen. Met weemoed denkt ze terug aan de dagen en nachten die ze doorgebracht heeft bij de zeven dwergen.
Wat een dagen en nog meer wat een nachten…Die dwergen kenden er wat van. Die hadden een handleiding geschreven, getiteld “ Sutrakama- Handleiding voor Handige en Volmondige Dwergen”. ’t Is verbazingwekkend wat men allemaal met z’n mond en handen kan doen. Maar Sneeuwwit was een goede en vlugge leerlinge. Tot groot jolijt van de zeven dwergen. Maar na enige tijd stak de jaloezie z’n kop op. En daarbij, zeven dwergen die constant aan je lijf zitten is een beetje teveel van ’t goeie. Na veertien dagen was ze verplicht om bij ieder nummertje die ze gingen maken een nummertje te geven. Maar aan alle mooie sprookjes komt er vroeg of laat een eind. Op een zomerse dag, ergens in de zwoele zomer, ging ze bloemen plukken in het bos. Voor haar nichtje Zwartkapje, die van karakter totaal verschillend is van haar zusje Roodkapje. Zwartkapje is het zwarte schaap in de familie. Roodkapje daarentegen wordt op handen gedragen na de overwinning voor de voetbalbeker, pardon, op de wolf bedoel ik. Een overwinning waar ze totaal niets voor gedaan heeft, want het was de jager die hem doodschoot. Recht tussen z’n ogen. Kon ook niet anders, gezien Roodkapje nog in de buik van diene uitermate boze wolf zat. Moest hij met hagel geschoten hebben, dan was Roodkapje mee doorzeefd geweest en was al die ellende met Zwartkapje van de baan. Maar da’s een ander verhaal…
Haren prins heeft in het koninkrijk de bijnaam van Chocoprins, waarom wist ze ook niet. Ja, hij heeft wel van die typische vrouwelijke maniertjes, maar dat geeft hem juist een meerwaarde. En dat hij liever op z’n paard zit, dan op haar, neemt ze er graag bij. Om kindjes te maken voelt ze zich nog te jong en sedert de pil ook in Sprookjesland, op eenvoudig voorschrift van de behandelende chirurgijn te verkrijgen is, is dat probleem ook opgelost tot bijna ieders tevredenheid. Er zijn er altijd wel een paar die de vooruitgang in de weg willen staan. Sprookjesland kent drie categoriën van inwoners. De Schrijvers, de Figuranten en de Lezers. Ieder met eigen bond en ziekenkas.
De Schrijvers zijn de kleinste groep, maar hebben de meeste macht omdat ze, buiten hun sprookjes, ook nog eens meewerken aan de scenario’s voor de zoveelste verfilming ervan. De Schrijvers hebben er voor gezorgd dat ze de Eerste Schrijver mochten leveren, een schrijver met meer macht dan de koning. Maar koning Frederik von Kartuffel zum Puree ligt er niet van wakker, daar hij binnen enkele maanden de fakkel zal doorgeven aan Prins Choco en z’n teerbeminde dochter Sneeuwwit. Een splinternieuwe fakkel, zilver met gouden bies op de rand. De vorige fakkel was versleten en had, eerlijk gezegd en gezwegen, nooit gebrand. Koning Frederik gebruikte hem voornamelijk om vliegen en ander ongedierte mee dood te slaan.
De Figuranten is de groep met de meeste werklozen. Om voor de handliggende redenen. Sedert Walt Disney de pijp aan Maarten gaf, die hem overigens nog altijd bewaard als was het een relikwie, is de afname van sprookjesfiguren fel verminderd. En de grote staking in Sprookjesland in 1980 heeft ervoor gezorgd dat er een tijdje geen sprookjes meer gemaakt werden.
De Lezers zijn in aantal veruit het grootste. Hebben het minste in de havermoutpap te brokken. Maar er begint beweging in te komen. Meer en meer beginnen ze tot het besef te komen dat zij als lezers ook hun rechten hebben. Ze scheuren zich af van hun bond “ De Zwijgende Meerderheid” en verzamelen zich nu in een nieuwe bond “ De Publieke Opinie”. Ze geven zelfs een eigen krantje uit. “ Trammelant in Sprookjesland”. Voorlopig nog in braille en voor slechtzienden, maar alle begin is moeilijk hé? Hun tekstschrijver is ene G.Ono, waarschijnlijk familie van Yoko Ono, want als hij last heeft van constipatie, krijgt hij dezelfde spleetogen.
Dit alles om u een beetje wegwijs te maken in het reilen en zeilen van dit toch wel ongelooflijke mooie en tevens prachtige Sprookjesland. Enige gelijkenis met dat andere sprookjesland dat toevallig België noemt, is louter toevallig…
©GoNo
gepost door GoNo | 06:28
0 reacties:
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage