Hans & Griet

Hans, ambtenaar bij de Inspectie van Sprookjesbouwwerken en Grietje, z’n toegewijde secretaresse, waren op pad in het Sprookjesbos. Niet dat ze nog in sprookjes geloofden, maar na een anonieme klacht over een nieuwe oven, die heks Bobbelneus had laten bouwen , waren ze wel verplicht om deze flagrante overtreding te onderzoeken.
Hans, die meer en meer begon te lijken op Bolle Gijs, zweette als een rund op weg naar het slachthuis.
’t Was een zomerse dag en zelfs het bladerdak gaf geen soelaas. Wat een hitte. ’t Leek wel of de wereld in brand stond. Hans pakte z’n bolletjeszakdoek en wiste het zweet van z’n bolle hoofd en wangen.
“ Pffffffff, wat een warmte, Grietje, wat een hitte hé?”
“ Niet meer normaal, Hanske, wat zeg ik, gewoonweg abnormaal…”
Ze hoorden muziek en gelach. Wie kan er met zulke hitte nog lachen, vraagt Hans zich af. Op een open plek in ’t bos zien ze tot hun verbazing dat er een BBQ aan de gang is. Dat moeten we eens nader bekijken, denkt Hans.
“ Hallo, wie is hier de verantwoordelijke? “ vraagt Hans aan een kereltje die er nogal houterig uitziet.
“ Euh, ik denk diene zwarte prins op z’n witte paard. Hoe heet die ook weer? Chocoprins of zoiets. Maar wees voorzichtig want hij heeft soms van die homofiele neigingen. ’t Is maar dat je het weet hé?”
“ Waarom wordt uwen neus langer?”vraagt Hans op strenge toon.
“ Wordt mijne neus langer? ’t Was me nog niet opgevallen. Verdomme, maar dan ben ik niet meer van vlees en bloed. De goede Fee ( Fee is haar naam) heeft me weer eens goed liggen. Om houtworm van te krijgen…”
“ Kom Grietje, uit een houten kop komt alleen zagemeel. Laat ons eens een lichtje opsteken bij diene Chocoprins.”
Grietje nam een theelichtje en stak het op.
“ Is het zo hoog genoeg?”vraagt ze met toewijding in haar overigens zwoele stem.
“ Ietske hoger, als ’t kan…” Dit om aan te tonen wie de baas is.
Chocoprins torende hoog boven de massa sprookjesfiguren. Als een veroveraar bekeek hij welwillend z’n volk. Een oud vrouwtje bracht hem een appel. Hier,da’s voor Witsneeuwtje of hoe uw aanstaande ook mag heten. Zegt ze met schorre stem. Z’n paard denkt: hé, een appel. Altijd beter dan die citroen op m’n rug. Schrok, schrok, dag appel. Dag paard ook. Chocoprins vliegt als een rotte appel door het zwerk en belandt met een patat tussen de curryworsten, boeletten en andere vleeswaren. Hij voelt hoe een kippenspit zich in achterste boort. Een geluk bij een ongeluk, denkt hij en sluit gelukzalig z’n ogen.
“ Hier zijn de drie biggetjes, hier zijn de drie biggetjes…”
“ ’t Zou gaan tijd worden, weet jullie wel hoe laat het is…”
Nee, dat weten ze niet want zo lomp als het achtereind van een varken.
“ Kruip maar op het spit en draai maar lekker rond hé?”
“ Ikke wil eerst, ikke wil eerst…” zegt het kleinste biggetje
“ Ge moogt een nummerke trekken zoals bij den beenhouwer…”zegt de uitbater van de BBQ-stand.

Wat een gedoe, denkt Hanske. En hij laat een nieuwe overtreding noteren door Grietje.
“ Noteer, ik herhaal, noteer, overtreding van richtlijn 712 bis, gelet op de wet van 1792, die stipuleert dat biggetjes ten allen tijde een keurmerk moeten dragen, besluit ik dat deze biggetjes niet conform de wet zijn…Ook het toerental van het spit klopt niet. Ik zal deze zaak ten gronde uitspitten. Tot op het bot…”
“ Niet zo rap, Hanske, niet zo rap, ik kan niet volgen…ge lijkt wel den Vliegende Hollander”zegt Grietje, beduusd en bedeesd.
Plots ziet Hans de heks Bobbelneus staan. Die moet hij hebben. Met gezwinde pas en dat ondanks de hitte, stevent hij recht op de heks af. Die is zich van geen kwaad bewust en is juist in gesprek met de verkoper van de allernieuwste kooien. Kooien met airco en automatische voederbakken. En een scanner om te zien hoe dik en vet je al geworden bent. Ze gaan me niet meer liggen hebben, denkt de heks…

©GoNo