Hans & Griet 2

“ Ik ben Hans, Inspecteur van Sprookjesbouwwerken en hier naast me staat Grietje, m’n secretaresse te geilogen naar diene verkoper…”stelde Hans zich voor.
“ Hihihi, Hans & Grietje, ook toevallig zeg, daar zouden ze eens een sprookje moeten over schrijven. Eentje met een boze heks, die in een peperkoekenhuisje woont. Maar de kinderen geloven niet meer in sprookjes hé? Die geloven alleen nog in sprookjeshuwelijken. Zo van een Engelse prins die met een burgermeisje huwt op kosten van de belastingbetaler…”
“ Mevrouw de heks, ik ben hier niet om nieuwe sprookjes te maken, laat staan uit te vinden. Ik ben hier omdat er een anonieme klacht tegen u loopt wegens de bouw van een nieuwe oven…”sprak Hans, niet van plan zich de mond te laten snoeren door een toverheks met een bobbel op haar neus. Waar nog drie haartjes ingroeiden op de koop toe. Afgrijselijk. Wat een gedrocht.
Die stond ook niet op de eerste rij toen ze de schoonheidsprijzen uitdeelden, was z’n conclusie.
“ Wil ik u eens omtoveren in een pad? Of een strontvlieg? Een worm met een haak in uwen kop? Of in een politieker, misschien?”vroeg de heks met overslaande en tevens krassende stem.
Bij het horen van omgetoverd te worden in een politieker sloeg de schrik hem om het hart. Alles behalve dat. Nee, dan nog liever in een worm. Maar dan zonder haak in z’n kop.
“ Hanske, je bent immuun en ongevoelig voor toverkunstjes…”hoorde hij Grietje zeggen.
“ Da’s ook weer waar, zo beste heks, wat nu geblazen zei de kikker tegen de ooievaar, die flagrante bouwovertreding gaat u een aardig centje kosten. Ik zou, moest ik van u zijn, maar een sprookje schrijven. De royalties brengen misschien nog iets op en als ge met mij deelt moogt ge dat sprookje Hans & Grietje heten…”
Voilà, beste lezer, ziehier de ontstaangeschiedenis van het wereldberoemde sprookje over ene Hans en ene Grietje.
“ Zeg toverende kol, kunt ge nu echt niets doen aan diene bobbel op uw reukorgaan? ‘k Word er mottig van, ’t is geen zicht en ge verpest er het omringende landschap mee…”
“ Luister Hans en in mindere mate Grietje, ik ga mij zelf omtoveren in een chique madam. Simsalabim, simsalabam, er rijdt vandaag gene tram…”
“ Miljaarde, ge lijkt op koningin Fabiola, da’s nog erger…Uwen coiffeur is al een paar eeuwen dood zeker?”
“ Weer niet goed? Sjonges nog an toe, wat zijt gij voor een hartvreter, uw mama was blij zeker toen ge alleen ging wonen?”
“ En uw mama en papa hebben subsidies aangevraagd bij Monumentenzorg zeker?” was z’n wedervraag.
“ Ja en ze wachten nog altijd op het dossier dat goedgekeurd moet worden…”zei de heks haar afbrokkelende tanden tonende. Een klein foutje bij de uitvoering van haar toverspreuk. Maar in een Gezondheidskliniek kunnen ze dat verhelpen met een hamer en een beitel. En daarna een beetje botox in de lippen en ge ziet er uit als een kikvors met schaamlippen op z’n muil…maar dit geheel terzijde.
“ Dien een nieuwe aanvraag in en zet er koningin Fabiola onder, wedden dat het vooruit zal gaan? Heel die koninklijke familie leeft nog altijd in een sprookje. En een titel opent veel deuren, ’t is maar dat je het weet en nu weet je het!”
“ Da’s nu eens een goed gedacht, kom hier dat ik u een kus geef…”zei de heks op minzame en verliefde toon.
“ Als ge wilt kussen, kus dan den boze wolf, die heeft hetzelfde gebit als gij…en een even grote stinkende bek…Kom, Grietje, we zijn weg naar de volgende statie…”
“ Gaan we de trein pakken?”vroeg Grietje die schijnbaar niet van de slimste is.
“ Bij wijze van spreken, kieken, als er ene op tijd rijdt hé?”

’t Is warm, het wordt heter en heter. ’t Kan ook zijn dat het sprookjesbos in de fik staat, dat hebt ge met een hoopje randdebielen die een BBQ midden in een bos doen en hun houtskool aan de rand dumpen. Sluikstorten, denkt Hans, weer een overtreding, terwijl het sprookjesbos in lichterlaaie staat. Ze gaan het hier serieus warm krijgen met al die overtredingen…

©GoNo