Een glimlachje rond m’n mond…

De vogel zong z’n droevig lied
maar ik hoorde het eventjes niet
een lied over verborgen verdriet
over de mens die nooit achteromziet

we zijn bezig met pietluttige dingetjes
we horen de vogels niet meer zingen
we lopen in altijd dezelfde kringetjes
genieten niet meer van de kleine dingen

ik strooi, in gedachten verzonken
het oudbakken brood in ’t rond
de vogels hebben mij geschonken
een glimlachje rond m’n mond…

©GoNo