Overleven is een kunst 11.

Jeugdrechter Streger heeft gemengde gevoelens bij deze instelling. Totaal voorbijgestreefd is z’n conclusie. Hier kweekt men geen toekomstige modelburgers. Kinderen horen op te groeien in een sfeer van geborgenheid, warmte en een luisterend oor voor hun problemen. In een luchtige omgeving met veel licht, niet zoals hier waar alles naar de middeleeuwen ruikt. In plaats van al dat geld in verbouwingen te steken, zou men er beter aan doen nieuwe instellingen uit de grond te stampen. ’t Zou een pak goedkoper zijn.
De keuken is pas vernieuwd, is nu een moderne industriele grootkeuken. Vandaag staat er stoofvlees met frietjes op ’t menu. Of jeugdrechter Streger even wil proeven? Natuurlijk. ’t Moet gezegd het eten is voortreffelijk. Toch nog een lichtpuntje in het, voor de rest, saaie bestaan van de kinderen. Jeugdrechter Streger komt in tijdsnood, vraagt om een punt achter de rondleiding te zetten. Wil z’n kinderen spreken, daarvoor is hij gekomen. Opvoeder Marcel heeft er geen goed oog in, niet dat hij zich schuldig voelt, maar er zijn hier een paar kinderen die z’n carrière en z’n promotie in de weg kunnen staan. Van de twee oudsten van z’n sectie moet hij niet bang zijn. Die zijn zeventien en achttien. Charlie ( feitelijk heet gewoon Charel ) vertrekt binnen een paar maanden naar het leger. De enige manier om hier buiten te geraken. Anders blijft men hier zitten tot z’n eenentwintig jaar. Zo men al niet voor de rest van z’n leven in de psychiatrie belandt. Bij sommigen ligt hun loopbaan nu al vast. Van gesticht naar gesticht, naar pleeggezinnen, naar homes, naar de gevangenis. Een viscieuze cirkel. Die raar of zelden doorbroken wordt.
Opvoeder Marcel denkt aan de jongen in de ziekenboeg. Hij is er zeker van dat die z’n grote muil niet zal kunnen dichthouden, die jongen is hier twee dagen en is nu al de nagel in z’n doodskist. Instinctief voelt opvoeder Marcel aan, dat die jongen z’n wil zomaar niet gebroken kan worden. Hij moet uit een ander vaatje tappen, maar dialoog is z’n sterkste punt niet. Geweld daarentegen…
Opvoeder Marcel rept zich naar de ziekenzaal, wacht het moment af dat de non van dienst zich verwijdert. De kinderen zien hem met angst in hun hart binnenkomen. Doen hun ogen dicht, proberen hun ademhaling onder controle te krijgen. Hij moet met z’n vieze poten van hun lichaam blijven. Maar Marcel heeft geen oog voor de andere kinderen. Hij komt voor één welbepaalde persoon.
“ Voel je je al wat beter?”
De jongen zegt niets, tegen lucht spreekt men niet.
“ Sorry dat ik me zo laten gaan heb, ’t was niet m’n bedoeling je zo hard aan te pakken. Maar geef toe dat je het zelf een beetje gezocht hebt hé?”
De knaap doet er nog steeds het zwijgen toe, kijkt hem recht in de ogen, ziet de schijnheiligheid in opvoeder Marcel z’n ogen. Marcel voelt er zich ongemakkelijk bij, die ogen die constant van kleur veranderen kijken dwars door hem heen. Misschien moet hij hem nu al promoveren tot sectie-oudste? Als voorlopige helper van Charlie? Die jongen gaat gegarandeerd voor heibel zorgen op z’n sectie, dat weet hij nu al zeker.
“ Kunnen we geen vrienden worden?”vraagt hij in een laatste poging om de jongen aan z’n kant te krijgen. Een flauwe glimlach verschijnt op de jongen z’n gelaat. Natuurlijk gaan we vrienden worden, denkt de jongen, overleven is een kunst en daar is hij goed in.
“ Zeg, het kan zijn dat de jeugdrechter straks langs komt, je weet toch wat je moet zeggen hé? Geef de goede antwoorden aan de jeugdrechter en ik zorg er voor dat je hier de tijd van je leven zult doormaken. Je kunt zelfs sectiehelper worden en dat, m’n vriend, heeft zo z’n voordelen. Ik denk niet dat je achterlijk bent. En iemand met jouw verstand kan het ver schoppen in ’t leven. Hebben we een deal?”
Nog voor de jongen kan antwoorden gaat de deur open en staan pater Siegfried, pater Fernandus en de jeugdrechter in de ziekenzaal. Opvoeder Marcel voelt zich betrapt, heeft geen enkele reden om hier te zijn. Hier mogen alleen opvoeders komen met toelating van de dokter. Veel rusten maakt deel uit van het genezingsproces. En het is de dokter opgevallen dat telkens opvoeder Marcel verschijnt, er spanning in de lucht hangt…

©GoNo