Overleven is een kunst 7.

De dagen worden aanééngerijgd als parels aan een ketting. Met het enige verschil dat parels glanzen, op de jongen z’n dagen zit weinig glans. Het is nu al drie dagen geleden dat hij kennis gemaakt heeft met Decoster. Stipt om drie uur werd hij het bureel binnengeduwd door opvoeder Marcel. Opvoeder Marcel is in alles de tegenpool van pater Siegfried. Staat op het punt om hoofdopvoeder te worden. Is gevreesd bij de kinderen wegens z’n losse handjes. Deinst er niet voor terug om een kind tegen een muur te plakken. De jongen zou het vlug genoeg ondervinden, maar weet het nu nog niet…

Decoster kijkt naar de jongen die voor hem staat. Zoekt naar een spoortje van onderdanigheid, een teken van bevreesdheid. Niets van dit alles te vinden in de ogen van de knaap. Z’n lichaamstaal spreekt boekdelen. Hij staat voor hem met een zekere trots. Een trots die vraagt om gebroken te worden. Daar ben ik goed in, denkt Decoster. Afbreken tot op de grond en op nieuwe fundamenten bouwen. Een karakter kan opnieuw gevormd worden. ’t Is kwestie van tijd en tijd hebben ze hier genoeg.
Opvoeder Marcel blijft achter de jongen staan. Als bewaker. Sedert er een gastje van zestien de pedalen verloor bij Decoster en de briefopener als mes wilde gebruiken, zijn de regels strenger geworden. Decoster mag dan wel een grote muil hebben, maar hij is z’n leven nog niet beu. Deze jongen ziet er niet gevaarlijk uit en toch is hij op z’n hoede. Stille waters kunnen diepe gronden hebben.
Hij verdiept zich in het dossier van de knaap, murmelt ‘zozo’, kijkt over z’n brilletje, meet zich een air van belangerijkheid aan. Kruist z’n armen, speelt met z’n bic. Klik, klik…klik, klik.
“ Zozo…je bent goed op weg om een loopbaan te beginnen in de misdaad, zie ik. Geld gestolen uit moeder haar portemonnee, geld gestolen uit de clubkas van de scouts, poging tot brandstichting, constant spijbelen, niet luisteren naar het ouderlijk gezag. Liegen en bedriegen is schijnbaar uw tweede natuur hé?”
Misschien wou de jongen alleen maar aandacht vragen. Misschien was het een noodkreet. In plaats van al die testen te doen, hadden ze misschien beter eens gezocht naar de oorzaak van al die ellende. Proberen te bewijzen dat de jongen een ziekelijke geest heeft, is niet zo moeilijk. Alles wat een beetje afwijkt van het normale is ziekelijk. Ook volgens Decoster, die vastgeroest zit in z’n vooroordelen. Decoster wacht op een antwoord. De jongen doet er het zwijgen toe. Kijkt met onbevangen ogen naar het potsierlijke heerschap dat voor hem zit. Moet hij daar respect voor hebben? Waarom zijn al die zogenaamde psychologen zo doordrongen van hun kennis van het menselijk brein? Wat weten die nu wat er zich afspeelt in z’n brein? De jongen weet dat Decoster op z’n antwoord wacht, weet ook dat hij een volgende aanval mag verwachten. Maar hij is niet bang, laat maar komen. Z’n zorgvuldig opgebouwde muurtje zal hem beschermen. Geen tranen meer in ’t bijzijn van personen die hem willen kwetsen.
“ Wel? Wat is je antwoord hierop?”vraagt Decoster met snijdende stem.
Opvoeder Marcel geeft de jongen een duwtje in de rug. Een vingerwijzing naar wat er zou kunnen gebeuren als hij niet vlug een antwoord geeft. Laat me vijf minuten alleen met die jongen en hij geeft alle antwoorden die je maar wilt.
“ Wat zou ik moeten antwoorden? Of ik nu zeg dat de helft gelogen is of niet, wie zal er mij geloven? Het enige dat ik wil, is naar huis gaan. M’n mama heeft beloofd dat het maar voor drie maanden zou zijn…”
Opvoeder Marcel en Decoster horen het plots in Keulen donderen. Wat een vranke smoel heeft dat kereltje. Decoster loopt rood aan. Dit is niet het antwoord dat hij wilde krijgen. Hij is gewoon dat ze schuld bekennen, de eerste stap naar een terugkeer op ’t goede spoor. Opvoeder Marcel geeft de knaap een tik tegen z’n vlaskop. Niet te hard, niet te zacht. Maar wel voelbaar. M’n vader sloeg harder, denkt de jongen.
“ We beginnen opnieuw, wat is je antwoord hierop?”
“ Dat m’n vader harder sloeg…”antwoordt de knaap.

Decoster is nu helemaal het noorden kwijt. Begint meer en meer te denken dat de jongen door de duivel bezeten is. Hij zal hem kraken al moest hij de rest van z’n leven doorbrengen in de psychiatrie. Eens zien wie er aan ’t kortste eindje zal trekken.
“ Breng hem weg en zet hem in complete afzondering, kan hij nadenken over z’n miserabel leventje…”

©GoNo