Boven het duin

ik kijk al dagen naar de lucht
en de indruk om aanwezig te zijn
wijkt verder terug
wanneer de ene wolk
de andere wordt, op weg naar
het westen

het is duidelijk, zeg ik
met droefheid in mijn stem

op het moment
dat mijn lange wapperende sjaal
de wind verliest

dat als straks de horizon komt
ik zal verdwijnen in het vergeten

en als dan ook het vergeten verdwijnt
ik niet meer zal weten waar ik ben

laat me daarom nog één keer fluisteren
mijn lief

ik heb hier, zover je ziet
tijloos
op je gewacht

©kerima_ellouise