ZIJN dorp 4

Hij loopt voorbij het grote kruis dat midden in een bloemveld staat. Op Jezus z’n gezicht staat te lezen dat Hij er al lang genoeg van heeft om hier maar wat rond te hangen. Ware het niet dat Hij vastgeklonken is met grote nagels, hij zou er direct de brui aan geven. Veel is er niet veranderd, buiten de bloemperken en een nieuw pad, is alles bij het oude gebleven. De kerkdeur staat uitnodigend open. Een geur van kaarsen en wierook komt hem tegemoet. Hij gaat naar binnen. Een kruisteken maken? Ben je gek? Waarom zou hij? De hel zou hem met open armen ontvangen. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd.
Wat een muf gedoe, denkt hij. Zie die twee kwezels daar zitten. Waarschijnlijk de grootste roddeltantes die er in het dorp rondlopen. Alle dagen gaan ze biechten, de enige zonde die ze nooit opbiechten is die van de achterklap. Zou de oude pastoor nog leven? Hij zal wel ergens in één of ander klooster zitten met een paar oude nonnen op z’n schoot.
Philly weet niet goed wat hij hier komt doen, vergiffenis vragen misschien? Bij de gedachte alleen al komt er een grijnslach op z’n gezicht. Als hij nu eens al die kaarsen aanstak zonder te betalen? Doen Philly, doen!
Philly loopt naar het altaar van de H.Moeder Gods, een zekere Maria. Begint de kaarsen één voor één aan te steken. De twee kwezeltjes zien het met verbazing aan, slaan hun ogen ten hemel, mompelen een schietgebedje. Het zal niet veel helpen, denkt Philly. Hij draait zich om, bekijkt hen van kop tot teen, zoals een slager z’n vlees keurt. Ze worden rood tot achter hun oren, durven hem niet meer aan te kijken.
“ Ge moet bidden voor de zonden die ge nog gaat maken en vraag vergiffenis aan de Heer omdat ge met de pastoor in bed gelegen hebt…”fluistert hij hen toe bij het naar buiten gaan. Hebben ze dat goed gehoord? Hoe weet die kerel dat? Verdomme, ‘k heb veel goesting om nog eens in ’t wijwatervat te plassen, kunnen die bescheten koppen nog eens genieten. Geen tijd Philly, geen tijd…
Zou meester Rik nog altijd in de Vismijnstraat wonen? Da’s niet zo ver van de kerk en een wandelingetje is gezond.

Het briefje met de woorden: “ bunker- zondag- na de mis- Sientje” deed wonderen bij de Rosse. De Rosse is in de zevende hemel. Eindelijk wordt z’n liefde beantwoord. Op de speelplaats loopt hij met een gelukzalige glimlach rond. Philly slaat hem gade, een duivelse grijns op z’n gezicht. Vanavond zal hij z’n voorbereidingen treffen. Dat kieken zou geen eieren meer leggen, denkt hij, geen rekening meehoudende dat de Rosse feitelijk een haantje- de- voorste is.

Philly muist er vanonder met z’n rugzak en een schop. Neemt allerlei binnenwegen zodat hij niet gezien kan worden. Vanop de zandduin ziet hij neer op het kamp. Geen hond of kat te zien, zelfs de vogels zwijgen. Er hangt iets in de lucht, iets kwaadaardigs. Hij hurkt neer, verstopt zich achter het duingras en wacht af. Lang kan het niet meer duren voor de Rosse zou opdagen. Daar heb je hem al, onze verliefde koorknaap. Philly sluipt de zandduin af tot hij achter de bunker terechtkomt. Hij staat nu op de hoek en ziet de Rosse die stiekem een sigaret rookt. Het manneke moet nog veel leren gezien de hoestbuien. De Rosse is zich van geen kwaad bewust, hoort of ziet niets zozeer gaat hij op in z’n verliefdheid. Philly staat nu pal achter de Rosse, heft zijn schop in de lucht…

©GoNo