ZIJN verhaal 16

Terroristje spelen, 't is een vak apart, denkt Philly...

Philly voelt in z'n rug de schappen van de provisiekast. Want daar is hij terechtgekomen, maar dat wist hij toen nog niet. Z'n hand glijdt langs de grote blikken conserven, hij voelt de koude van de metalen dozen. Verdorie, ik zit hier in 't hol van de leeuw, hier maken ze bommen. Het gegrom is nu zo dichtbij dat hij ook een hete adem kan waarnemen. Philly besluit z'n vel en z'n leven duur te verkopen. Graait een blik van het schap en gooit het met volle kracht in de richting van het beest. Een Koerdisch gegrom en gevloek vullen de enge ruimte.
Het licht gaat aan en naast de deur staat de cafébaas, overgoten met aardbeienconfituur. 't Is geen zicht, denkt Philly. De cafébaas wrijft de confituur uit z'n ogen en richt vervaarlijk z'n kalashnikov op Philly.
" Eruit, ik was hier eerst..."
" Smaakt het een beetje?"vraagt Philly schaapachtig.
De baas weet niet goed wat aan te vangen met Philly. Heeft veel zin om z'n lader leeg te schieten en die heidense hond naar z'n schepper te sturen. Philly moet op z'n tanden, die voor drievierden vals zijn, bijten om niet in een lach uit te barsten.
" Moest ik van u zijn, ik zou niet schieten, d'er staan nog armen der wet in 't café hé?"
" Allah, potvolkoffie, ik kan u ook nog wurgen of uwen kop inslaan..."spreekt de baas op zachte toon.
" Zouden we niet beter proberen hier weg te geraken? Ge kunt me achteraf nog altijd vermoorden hé?"
Tijd brengt raad, denkt Philly.
Er is een uitweg via een kast die in de hoek staat, maar dan moet de cafébaas z'n geheim delen met Philly. Waar hij weinig zin in heeft. Maar nood breekt wet en per slot van rekening kan hij toch niet blijven rondlopen met dat plakkerige goedje.
" Volg mij en glijdt niet uit, 't is hier nogal glibberig. En vraag me niet hoe dat komt."zegt de cafébaas gladjes.
" 'k Zou niet durven, 'k zou niet durven..."sprak Philly heel bedeesd.
Hij volgt de Koerdische cafébaas schoorvoetend. Hé, daar ligt een mes op het schap, kan van pas komen, ge weet maar nooit. Het mes verdwijnt in z'n binnenzak, 't geeft hem een geruststelling, hij begint zich weer meester van de situatie te voelen . De baas voelt met z'n hand achter de kast en plots draait de kast van de muur weg. De Koerd glipt achter de kast, op de voet gevolgd door Philly. 't Wordt hier hoe langer, hoe gekker. Denkt Philly. Het begint hier meer en meer te lijken op het Achterhuis van Anne Frank. Of is het Anne Euro? Een beetje respect Philly, een beetje respect hé?
De kast sluit zich achter de heren. Philly kijkt rond en ziet grote kisten staan. Eén kist staat open en laat de inhoud zien. Wapens. Genoeg om een staatsgreep te plegen. Er komt een man met een tulband binnen. Nu gaan we het krijgen, twee tegen één. Een ongelijke strijd.
" Ben jij die vrijwilliger om terroristische aanslagen te plegen?"vraagt de man.
Philly denkt: wat krijgen we nu? Schijnbaar is hier een misverstand of die man mist een beetje verstand. Hij ziet er toch niet uit als een moslim? En bruin is hij ook al niet.
" Euh, ja zeker? Allah is groot en z'n Profeet ietske kleiner..."
" Da's een goeie, da's een goeie..."Wie nu nog zegt dat moslims niet kunnen lachen, moeten ze de lucht inblazen. De confituurdruipende cafébaas is voorlopig verdwenen. Die zal verschieten als hij terug komt. Philly als terrorist, hoe een dubbeltje rollen kan. Maar Philly was vanaf z'n geboorte al voorbestemd om grootse daden te doen.
" Krijg ik ook zo'n kleren?"en hij wijst op het slaapkleed dat de man met tulband draagt.
" Natuurlijk, da's het uniform van de club hé, ge krijgt er twee, eentje voor in de week en eentje voor zondags. Maar laten we verder kennismaken bij een kopje thee. Ik wil ook weten wat uw verwachtingen zijn en hoe u aankijkt tegen het Hiernamaals..."
Voor het Hiernamaals heb ik nog tijd genoeg, denkt Philly. Hij volgt de baardman met tulband, nieuwe avonturen tegemoet...

©GoNo