ZIJN verhaal 15.

Satan is ook maar een gevallen engel, bedenkt Philly zich...

Luttele seconden later stormen de Marokkaanse stoottroepen het café binnen. Als door een onzichtbare hand tegengehouden, houden ze in 't midden van 't café hun stormloop in. Ze kijken verbaasd naar de vlag die boven de toog hangt. Een Koerdische vlag. Verdomme, denken ze in 't Arabisch of is het Marokkaans, waar zijn we hier terechtgekomen? Allah mag dan wel groot wezen, maar op dit moment is de cafébaas ietske groter, gezien hij vervaarlijk staat te zwaaien met een kalashnikov. Een souvenir die hij van z'n thuisland meebracht , toen ene Saddam de helft van z'n dorp had vermoord en hij de gewapende strijd moest aangaan vanuit de omliggende bergen. Maar sedert de Turken ook hun zegje moesten hebben over hun deel van het gebied zat er niets anders op dan naar België uit te wijken. Met het weinige geld dat hij had, was hij dan maar een vzw'tje begonnen. Een koffiehuis waar men echte Koerdische thee kon drinken.
En het mag gezegd worden, het draaide goed gezien de toevloed van Koerdische Turken en Turkse Koerden, die allemaal op zoek waren naar hun eigenheid en roots. 't Waren brave mensen, maar ge moest ze niet uitdagen hé?

Philly van zijn kant heeft een barkruk genomen en houdt die als een volleerde leeuwentemmer voor zich uit. Als hij dan toch moest sterven zou het zijn als een gladiator in de arena. Weliswaar met minder publiek, maar men heeft niet altijd de keuze. Een boom van een Koerd gaat tussen Philly en de aanvallers staan. De Koerd neemt zoveel plaats in dat Philly z'n tegenstanders amper nog kan zien. Met één vlugge handbeweging ontwapent de reus van een knoert, pardon Koerd, de man met de baseballknuppel, die er plots bijstaat als een knuppel. Jarenlange ondergrondse training, gegeven door een Russische instructeur, die na de val van het communisme, toch iets moest doen met z'n vrije tijd, werpen nu hun vruchten af. De cafébaas is met z'n kalashnikov in de aanslag tot bij de bende nietsnutten gekomen.
" Er zijn twee mogelijkheden of jullie gaan hier horizontaal of jullie gaan hier verticaal naar buiten? Wat zal het zijn?"
Verbazingwekkend, die cafébaas spreekt perfect Vlaams met een Antwerps accent. Denkt Philly. Waar zo'n inburgeringscursus allemaal niet goed voor is. Zouden ze ook wortelstoemp met worst eten? 't Zal dan wel kippen-of lamsworst wezen. Waar een mens toch aan denkt in opperste nood hé?
De stoottroepen druipen af, alsof ze door Allah's hand geslagen zijn. Ze zijn nog geen twee minuten buiten of ze staan al terug binnen. Deze keer gevolgd door acht politiemannen en twee politievrouwen. Eentje meer en ze kunnen beginnen voetballen.
" Iedereen braaf langs de kant gaan staan en paske, arbeidskaart, trein-en busabonnement, gereed houden."
Dat laatste was om het ijs een beetje te breken. De politievrouwen gingen op zoek naar vrouwen om te fouilleren, maar buiten een Poolse kuisvrouw vonden ze voorlopig niemand. Philly houdt zich afzijdig en schuift langzaam maar zeker op richting keuken of wat er moet voor door gaan. De cafébaas is nergens meer te bespeuren, z'n kalashnikov ook niet. Philly neemt een asbak en gooit die achter de rug van z'n nieuwe vrienden tegen de grond. Een knal die een beetje lijkt op een bomaanslag, doet iedereen naar de grond duiken inclusief de bijna voltallige anti-terreurbrigade. Philly maakt van de gelegenheid gebruik om de keuken in te duiken. Hij ziet een deur, trekt die open en werkt zich vliegensvlug naar binnen. Het is er donker, hij ziet geen steek voor z'n ogen. Hoort hij daar geen ademhaling? Alsof er één of ander beest zit? Hij houdt z'n adem in en luistert met z'n grote oren, die elk geluidje hoe klein ook kunnen horen. Inderdaad, hier zit iets of iemand. Nu hoort hij het duidelijk, een soort van gegrom. Hij drukt zich tegen de muur, probeert zich zo klein mogelijk te maken. Het gegrom komt dichter en dichter..

©GoNo