Dag beste vriend…

Dag deurwaarder, beste vriend

kom je ‘t restje nu ook al aanslagen

ik heb het netjes zo uitgekiend

dat je niet al te veel moet dragen…

’t staat al gereed in kartonnen dozen

’t zijn herinneringen aan wie ik was

naaktfoto’s, ik als baby, zonder blozen

in die tijd zag ik er al uit als een paljas…

op een wit wollige schapenvacht

recht ik me tot de lens met klare blik

een ukkie, in al z’n naakte pracht

je zou het nu niet zeggen, dat was ik…

neem ook die ene foto van m’n ma

van m’n pa heb ik er al lang geen meer

’t is niet omdat ik van nostalgie verga

ik er geen afstand kan van doen, meneer…

wat zijn die herinneringen waard

je draagt ze mee tot in je doodskist

een fotoalbum met een postkaart

uit de tijd van toen ik weinig wist…

de deurwaarder pinkte een traan weg

bij ’t horen van zoveel ellende en verdriet

hij zegt:” je hebt in je leven soms pech…

ik wil die herinneringen in dozen niet…”

maar uwen plasma-tv, dvd-speler en pc

brengen  op de veiling nog een beetje geld op

ik speel het spel met veel goesting mee

pak de hamer, sla eerst op de tv, dan op z’n kop…

ik zit nu op een cel, met alles erop en eraan

tv met dvd, computer om spelletjes te doen

ja, denk ik , een mens moet z’n leven gaan

ik mag hier zelfs uitslapen tot de noen…

©GoNo