Wat gebeurt er met een hersendood lichaam?

Da’s de kop van een artikel in de krant “ Het Laatste Nieuws”. Een goeie vraag, ik zou het ook wel eens willen weten…

Dokters verklaren een patiënt hersendood wanneer er geen neurologische activiteit meer de bespeuren valt in het brein of de hersenstam. Dit wil zeggen dat alle elektrische impulsen tussen hersencellen verdwenen zijn. Om de diagnose te stellen, worden een aantal testen uitgevoerd. Een voorbeeld hiervan is kijken of de patiënt in staat is zelfstandig te ademen, aangezien dit een primitieve reflex is die uitgevoerd wordt door de hersenstam…

Tot zover de mening van de heren hooggeleerde dokters. Ik ben van mening dat mensen die hersendood zijn ergens naar een geheim labaratorium worden gebracht. Waar ze van hen een soort Robocops maken. Uit goeie welgeïnformeerde betrouwbare bron, waarvan ik alleen maar mag zeggen dat er een departement bestaat bij het Ministerie van Landsverdediging dat onderzoek doet naar hersendode mensen. Dit departement staat onder leiding van de befaamde professor D.Eath Junior. Deze professor wordt algemeen aanzien als een grote autoriteit in z’n vakgebied. Hij heeft baanbrekend werk verricht in het opzoeken en bezoeken van hersendode mensen. Z’n vader, die toevallig ook D.Eath heet, ging hem voor en behaalde wonderbaarlijke resultaten tijdens de wereldoorlog in nazi-Duitsland. In zoverre dat hij er een leerstoel aan overhield aan de Freie Universitat Berlin…

De bewering dat heel Duitsland hersendood was kon hij aantonen met dagelijkse voorbeelden. Z’n zoon Junior ging nog een stapje verder, geheime proeven die nu pas bekend geworden zijn, tonen aan dat hersendode mensen het militaire apparaat van de naties in leven houden. Hersendode mensen krijgen als het ware een nieuw leven als politieker. Ze worden vanop afstand bestuurd, hebben geen eigen mening en moeten ja-knikken als het hen gezegd wordt. Ze denken dat ze leven, maar zijn zo dood als een gebraden kip aan ’t spit. Die weet ook niet waarom hij zoveel rondjes moet draaien…

Ze staan voortdurend in contact met hun broodheren, getuige hiervan hun ook voortdurende getokkel op laptop, gsm en andere mobiele vensters op de wereld. Af en toe faalt er ene z’n of haar hart, die worden dan terug opgelapt in het geheim lab. De Wever hebben ze ook zo gerepareerd. Eerst hebben ze hem een nieuw lijf gegeven, want het vorige was tot op de draad versleten. Z’n hart is vervangen door een motortje, aangedreven door een batterij van Duracell. Die gaan, da’s algemeen geweten, langer mee…

Maar bij De Wever hebben ze een foutje gemaakt. Bartje was niet helemaal hersendood, dertig procent van z’n hersenen toonden nog enige activiteit. En zeker als hij een frituur passeerde. De reuk van een frietkot deden elektrische impulsen ontstaan, zo hevig dat er rook uit z’n oren kwam. Of het waar is, weet ik niet, maar er bestaan foto’s van. De volgende die aan de beurt is, is ene Maggy De Block, staatssecretaris van Vreemdelingenzaken. Dokteres van beroep en tevens van opleiding, zal ze er zeker geen bezwaar tegen hebben om het lichaam van een Miss België te krijgen. Ik gun het haar van harte, gedaan met het lachen met dat beetje overgewicht. Moet ze eindelijk niet meer de lift alleen nemen. Ten dele omdat er, als zij er staat, geen ruimte meer is, maar ook ten dele omdat de meeste verkozenen bang zijn dat de lift zal blijven hangen. Wat dan weer tot gevolg zou hebben dat de geheime centrale van het labo overstelpt zou worden door de noodkreten van hun plots onbestuurbare bestuurders…

Ik heb de debatten gevolgd op Canvas. Villa Politica noemt dat programma. Je gelooft het nooit maar het gaat over politiek. Ik dacht eerst dat het een ouder-namiddag was van een kleuterschool. Maar bij nader toezien, ging het wel degelijk over democratische besluitvorming. De vraag die gesteld werd of die drie directeurs van Dexia een loonsopslag moesten krijgen en dit terwijl de Dexia-bank met belastinggeld wordt overeind gehouden. Een goeie vraag vond ik, nu nog een goed antwoord en ik kan met een gerust hart gaan slapen. M’n middagdutje, bedoel ik…

De nieuwe minister van Financiën wrong zich in bochten die zelfs een slang hem niet na kan doen. Hij verdedigde de CEO van Dexia met hand en tand. Een traan blonk in z’n ogen toen hij zei dat hij de CEO van Dexia nodig had. Die man was z’n geld waard en die drie directeurs ook. Hij zou hem niet in de steek laten, ze kennen elkaar al jaren. Ze zijn samen groot geworden in het bankwezen. Zoveel trouwheid en vriendschap deden bij mij ook tranen vloeien. Waar vindt ge dat nog tegenwoordig, denk ik dan. Op de achtergrond hoorde ik het liedje van: “ We zijn twee vrienden, jij en ik, hoebahoebahop.” Eerst dacht dat het voltallige parlement aan het Schlagerfestival bezig was, maar ’t was op de radio. Geheel toevallig, maar uitermate toepasselijk. Een duidelijk antwoord hebben ik en zijn collega’s niet gekregen. De nieuwe minister is een expert in het rond de pot draaien. Da’s waarschijnlijk de reden dat hij bij de tjeven zit, denk ik. Hij zal, in samenspraak met z’n CEO, de enige vriend die hij heeft me dunkt, de loonsverhoging onderzoeken. Tja, denk ik dan, had dat van de eerste keer al gedaan, dan was al die heisa niet nodig geweest. De mensen pikken het niet langer, de media voert een geheime oorlog tegen de politici. Ook gesteund door een andere geheim labo. Verdeel en heers, ’t is van alle tijden hé? En geloof het of niet, vanavond kwam de heer minister zeggen dat de loonsverhoging niet doorging. Hé, denk ik dan, die hebben een achterpoortje gevonden en zullen hun opslag wel op een andere manier binnenrijven…

Na de verkiezingen zullen er nieuwe gezichten in het halfrond zitten. Met een beter programma, een betere harde schijf in hun kop en een noodknop om hen vanop afstand af te zetten. In slaapmodus, als het ware. Mensen die hersendood zijn, wie zijn ze, wat doen ze en vooral waar komen ze vandaan, zou Paul Jambers zeggen…

©GoNo