Regeren is een kunst…
Wat is feitelijk de doelstelling van een regering? We gaan naar de stembus, stemmen voor een kandidaat of partij. Met in ons achterhoofd de ijdele hoop dat die verkozenen ons leven, met grote en kleine zorgen, een beetje draaglijker gaan maken. Grote woorden voor de verkiezingen, kleine daden erna. Veel beloven doet de zotten in vreugde leven hé?
Regeren is verworden tot eindeloos gepalaver over hoeveel de kostprijs van een ei nu werkelijk is. Over hoeveel eieren een kip, in z’n toch al korte loopbaan, kan en moet leggen. Om nadien, netjes versneden en verpakt, in de koeltoog terecht te komen. De meest onzinige wetten worden met een druk op de knop gestemd. Politici zitten verveeld op hun laptop te mailen en te twitteren, dat het een lieve lust is. Als ze al niet constant zitten te bellen. Wat hun collega op het spreekgestoelte staat te verkondigen zal hen worst wezen. Meestal is het parlementaire halfrond maar voor 1/3 gevuld. Van de 150 verkozenen zijn er amper 50 aanwezig. Ze zitten, naar eigen zeggen, allemaal ergens in één of ander commissie. België heeft de meeste commissies ter wereld. Er is zelfs een commissie die er op moet toezien dat het gebruik van wc-papier niet de spuigaten uitloopt…
Regeren zou moeten als doelstelling hebben het de burger gemakkelijker te maken. Dat er wetten moeten zijn om de maatschappij een beetje ordentelijk te laten verlopen, ben ik mee akkoord. Maar wetten die geen draagvlak hebben bij de bevolking, moeten stantepede worden afgevoerd. Zoals de nieuwe wet die toelaat aan fietsers om door het rode licht te rijden. Deze verkeersborden zijn onwettelijk. Een verkeerslicht heeft altijd voorrang op gelijk welk bord dat er ook moge staan. Alleen een politieagent kan een verkeerslicht tijdelijk vervangen. Het is nu maar wachten op de eerste verkeersongevallen met dodelijke afloop. Het zal een vette kluif worden voor de verzekeringsmaatschappijen en hun advocaten…
Regeren? Hoe moeilijk kan dit zijn? Regeren is veeleer een kwestie van centen geworden. Compromissen sluiten over het gebruik van de belastinggelden. Onze centen dus. Er wordt verwacht van de burger dat hij of zij als en goede huisvader/moeder omspringt met zijn of haar huishoudgeld. De staat, die het voorbeeld zou moeten geven, daarentegen gooit het langs ramen en deuren buiten. Tot Europa zegt dat er dringend orde op zaken moet gesteld worden. Dan is het plots bezuinigen wat de klok slaat. En wie is er het eerst slachtofffer? Juist, de kleine man en vrouw. De werkende klasse, de doppers, de gehandicapten en noem maar op. In eigen boezem kijken doen de politici niet. Zichzelf 10% opslag geven, om daarna met uitgestreken gezicht te komen vertellen dat ze 8% gaan inleveren, is een kunst die hen op het lijf en aanverwante lichaamsdelen geschreven staat…
Regeren? Ten tijde van de regeringscrisis, die goed op weg was om bijna een eeuw te duren, draaide dit landje ook. De winkelrekken lagen vol, er was geen schaarste. De mensen gingen op vakantie, betaalden netjes hun belastingen en keken er niet vrolijker om. Wat was dan het probleem? De splitsing van Halle-Brussel-Vilvoorde? Daar ligt de burger toch niet van wakker? Vroeger was België één staat. Nu is het een samenraapsel van verscheidene delen van het land met elk hun eigen regering en parlement. Geldverslindende gemeenschappen die alleen maar tot doel hebben om nietszeggende politici aan de macht te brengen en te houden. Waarom moet die schijnvertoning van democratie nog langer in stand gehouden worden? Beslissingen over hoe men de burger nog wat meer kan oplichten zijn al lang genomen in één of andere achterkamertje. Waar het zonlicht niet binnen mag…
Waarom gaan wij stemmen? Omdat het moet en wij de schijn willen ophouden dat we mee mogen beslissen. Hebben wij mogen beslissen om mee te stappen in het euro-débacle? Nee, ze hebben het door onze strot geduwd. Met alle gevolgen vandien. Een euro die meer waard is op papier dan ze in werkelijkheid is. Alles ging toch beter worden? De koopkracht ging zelfs ongekende hoogten kennen. Tien jaar na datum blijft er van die luchtbel niet veel meer over. Het ene land na het andere wordt meegesleurd in vrije val. Niet meer te stoppen. De banken lachen zich te pletter. Ik vraag me af waar al dat geld gebleven is. Verkeerde investeringen? Schoenmaker blijf bij je leest, zeg ik altijd. De investeerders blijven weg, de consumptie daalt. We moeten met z’n allen meer consumeren. De crisis is juist ontstaan door overconsumptie. Door het toekennen van leningen voor alles en nog wat. Wetende dat veel mensen het niet eens zouden kunnen afbetalen. Regeringen hebben zoveel macht aan de banken gegeven dat ze nu mogen opdraaien voor de tekorten. Met ons belastinggelden. Wij betalen alles hier in drievoud. Is het dan verwonderlijk dat de gewone burger amper nog de eindjes aan elkaar kan knopen? Wat zou er gebeuren als men morgen naar de bankautomaat gaat en er verschijnt op het schermpje dat wegens een nijpend tekort aan geld er niet gepind kan worden? Naar de bank zelf gaan? Gesloten om dezelfde redenen. Geen geld meer voorhanden. Je staat aan de kassa en wilt betalen met je bankkaart? Gaat niet, saldo ontoereikend. Geld is verdwenen met de noorderzon. Niemand staat erbij stil, dat dit kan gebeuren. Kijk maar naar Griekenland. Het land van zon, blauwe zee en sirtaki. De ouders van een Griekse vriend moeten zien toe te komen met 320€. Ik geloofde m’n oren niet, ben het gaan opzoeken op internet. ’t Schijnt nog te kloppen ook. Kinderen hebben geen eten, krijgen amper medische verzorging. Vechten aan de vuilnisbakken om de restjes eten die er eventueel zouden kunnen in liggen. Dat is wat er over blijft van een welvaartstaat. Mensen die gedegradeerd worden tot beesten. Als men alles afneemt van de mensen moet men niet verwonderd zijn als er een revolutie komt. Mensen hebben nu eenmaal ook een overlevingsdrang. ’t Zit ingebakken in de genen. Als een rat in het nauw gedreven wordt, kiest hij ook voor de aanval.
Regeren? Beste regeerders, kies nu eindelijk eens voor het welzijn van uw burgers, niet voor het grootkapitaal. Per slot van rekening is regeren niet meer dan overleven in de beste omstandigheden hé?
©GoNo
Regeren is verworden tot eindeloos gepalaver over hoeveel de kostprijs van een ei nu werkelijk is. Over hoeveel eieren een kip, in z’n toch al korte loopbaan, kan en moet leggen. Om nadien, netjes versneden en verpakt, in de koeltoog terecht te komen. De meest onzinige wetten worden met een druk op de knop gestemd. Politici zitten verveeld op hun laptop te mailen en te twitteren, dat het een lieve lust is. Als ze al niet constant zitten te bellen. Wat hun collega op het spreekgestoelte staat te verkondigen zal hen worst wezen. Meestal is het parlementaire halfrond maar voor 1/3 gevuld. Van de 150 verkozenen zijn er amper 50 aanwezig. Ze zitten, naar eigen zeggen, allemaal ergens in één of ander commissie. België heeft de meeste commissies ter wereld. Er is zelfs een commissie die er op moet toezien dat het gebruik van wc-papier niet de spuigaten uitloopt…
Regeren zou moeten als doelstelling hebben het de burger gemakkelijker te maken. Dat er wetten moeten zijn om de maatschappij een beetje ordentelijk te laten verlopen, ben ik mee akkoord. Maar wetten die geen draagvlak hebben bij de bevolking, moeten stantepede worden afgevoerd. Zoals de nieuwe wet die toelaat aan fietsers om door het rode licht te rijden. Deze verkeersborden zijn onwettelijk. Een verkeerslicht heeft altijd voorrang op gelijk welk bord dat er ook moge staan. Alleen een politieagent kan een verkeerslicht tijdelijk vervangen. Het is nu maar wachten op de eerste verkeersongevallen met dodelijke afloop. Het zal een vette kluif worden voor de verzekeringsmaatschappijen en hun advocaten…
Regeren? Hoe moeilijk kan dit zijn? Regeren is veeleer een kwestie van centen geworden. Compromissen sluiten over het gebruik van de belastinggelden. Onze centen dus. Er wordt verwacht van de burger dat hij of zij als en goede huisvader/moeder omspringt met zijn of haar huishoudgeld. De staat, die het voorbeeld zou moeten geven, daarentegen gooit het langs ramen en deuren buiten. Tot Europa zegt dat er dringend orde op zaken moet gesteld worden. Dan is het plots bezuinigen wat de klok slaat. En wie is er het eerst slachtofffer? Juist, de kleine man en vrouw. De werkende klasse, de doppers, de gehandicapten en noem maar op. In eigen boezem kijken doen de politici niet. Zichzelf 10% opslag geven, om daarna met uitgestreken gezicht te komen vertellen dat ze 8% gaan inleveren, is een kunst die hen op het lijf en aanverwante lichaamsdelen geschreven staat…
Regeren? Ten tijde van de regeringscrisis, die goed op weg was om bijna een eeuw te duren, draaide dit landje ook. De winkelrekken lagen vol, er was geen schaarste. De mensen gingen op vakantie, betaalden netjes hun belastingen en keken er niet vrolijker om. Wat was dan het probleem? De splitsing van Halle-Brussel-Vilvoorde? Daar ligt de burger toch niet van wakker? Vroeger was België één staat. Nu is het een samenraapsel van verscheidene delen van het land met elk hun eigen regering en parlement. Geldverslindende gemeenschappen die alleen maar tot doel hebben om nietszeggende politici aan de macht te brengen en te houden. Waarom moet die schijnvertoning van democratie nog langer in stand gehouden worden? Beslissingen over hoe men de burger nog wat meer kan oplichten zijn al lang genomen in één of andere achterkamertje. Waar het zonlicht niet binnen mag…
Waarom gaan wij stemmen? Omdat het moet en wij de schijn willen ophouden dat we mee mogen beslissen. Hebben wij mogen beslissen om mee te stappen in het euro-débacle? Nee, ze hebben het door onze strot geduwd. Met alle gevolgen vandien. Een euro die meer waard is op papier dan ze in werkelijkheid is. Alles ging toch beter worden? De koopkracht ging zelfs ongekende hoogten kennen. Tien jaar na datum blijft er van die luchtbel niet veel meer over. Het ene land na het andere wordt meegesleurd in vrije val. Niet meer te stoppen. De banken lachen zich te pletter. Ik vraag me af waar al dat geld gebleven is. Verkeerde investeringen? Schoenmaker blijf bij je leest, zeg ik altijd. De investeerders blijven weg, de consumptie daalt. We moeten met z’n allen meer consumeren. De crisis is juist ontstaan door overconsumptie. Door het toekennen van leningen voor alles en nog wat. Wetende dat veel mensen het niet eens zouden kunnen afbetalen. Regeringen hebben zoveel macht aan de banken gegeven dat ze nu mogen opdraaien voor de tekorten. Met ons belastinggelden. Wij betalen alles hier in drievoud. Is het dan verwonderlijk dat de gewone burger amper nog de eindjes aan elkaar kan knopen? Wat zou er gebeuren als men morgen naar de bankautomaat gaat en er verschijnt op het schermpje dat wegens een nijpend tekort aan geld er niet gepind kan worden? Naar de bank zelf gaan? Gesloten om dezelfde redenen. Geen geld meer voorhanden. Je staat aan de kassa en wilt betalen met je bankkaart? Gaat niet, saldo ontoereikend. Geld is verdwenen met de noorderzon. Niemand staat erbij stil, dat dit kan gebeuren. Kijk maar naar Griekenland. Het land van zon, blauwe zee en sirtaki. De ouders van een Griekse vriend moeten zien toe te komen met 320€. Ik geloofde m’n oren niet, ben het gaan opzoeken op internet. ’t Schijnt nog te kloppen ook. Kinderen hebben geen eten, krijgen amper medische verzorging. Vechten aan de vuilnisbakken om de restjes eten die er eventueel zouden kunnen in liggen. Dat is wat er over blijft van een welvaartstaat. Mensen die gedegradeerd worden tot beesten. Als men alles afneemt van de mensen moet men niet verwonderd zijn als er een revolutie komt. Mensen hebben nu eenmaal ook een overlevingsdrang. ’t Zit ingebakken in de genen. Als een rat in het nauw gedreven wordt, kiest hij ook voor de aanval.
Regeren? Beste regeerders, kies nu eindelijk eens voor het welzijn van uw burgers, niet voor het grootkapitaal. Per slot van rekening is regeren niet meer dan overleven in de beste omstandigheden hé?
©GoNo
gepost door GoNo | 09:19
0 reacties:
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage