Aan de lijn met de Lijn…

“ Meneer, ik bel u in verband met de openstaande vacature van administratief bediende.”
“ Euh, ik zal u doorverbinden met de personeelsdienst, blijft u even aan de lijn?”
Stomme vraag, ik ben verplicht om aan de lijn te blijven…
De baliebediende wacht niet op m’n antwoord, ik word in standby gezet en hoor één of andere symfonie van Mozart of von Beethoven. Daar gaan we weer, denk ik in stille berusting. De klok tikt de minuten weg, time is inderdaad money.
“ Er zijn nog zes wachtenden voor u, gelieve even geduld te hebben, u wordt dadelijk doorverbonden…”
Ik wil roepen dat m’n geduld grenzen heeft, maar ’t zal niet veel zin hebben, vermoed ik.
“ Er zijn nog vier wachtenden voor u….enzovoort, blablabla…”
’t Gaat goed vooruit, moet ik zeggen, bijna aan mij. Ik overloop nog eens mijn cv, kwestie van op al hun eventuele vragen te kunnen antwoorden. Mijn oor begint stilletjes tekenen van vermoeidheid te vertonen door de krampachtige houding die ik aanneem om toch maar het begin van de conversatie niet te willen missen.
“ Hallo, met Bart van de personeelsdienst, met wat kan ik u helpen?”
Met een pak friet met stoofvlees en mayonaise wil ik bijna zeggen. Schiet ineens in m’n gedachten.
“ Ik bel u aangaande de openstaande betrekking van administratief bediende. Ik heb m’n cv doorgetuurd naar uw diensten en ik moest contact opnemen om een persoonlijk gesprek vast te leggen…”
“ Zozo, en uw naam is?”
Ik geef m’n naam door, het blijft eventjes stil aan de andere kant van de lijn, bij de Lijn.
“ Meneer, hoe staat u tegenover stakingen?” Deze vraag heb ik niet voorzien. Het overvalt me een beetje, wat moet ik hier op antwoorden?
“ Stakingen zijn het ultieme wapen om alsnog z’n gelijk te halen. Maar ik ben tegen wilde stakingen, meestal is de reiziger de pineut…”zeg ik in eer en geweten.
“ Moest de Lijn staken, zou u dan mee staken?” De vraag wordt gesteld met enige aandrang alsof zijn en mijn leven er vanaf hangt.
“ Ik zou er alles aan doen om toch maar op m’n werk te geraken, desnoods neem ik een taxi…”
Stilte aan de overkant. Zo’n trouwe bediende komen ze waarschijnlijk niet vaak tegen…
“ Hallo, bent u er nog?”vraag ik ook met enige aandrang.
“ Euh, jawel, maar ik overleg even met mijn collega, de hoorn niet neerleggen hé?”
Zal ik zeker niet doen want ik bel met mijn mobieltje. De minuten tikken aardig door, de rekening zal navenant zijn. Een gratis abonnement zou een mooie geste zijn vanwege de Lijn, denk ik.
“ Meneer, hallo?”
“ Ja, Bart, zegt u het maar…”
Direct de familiale tour opgaan, ’t schept een band van wederzijds vertrouwen. Waarom gaf hij anders z’n naam hé?
“ Ik zie hier op uw cv staan dat u een 55+ bent. Wij zoeken voor ons bedrijf een jongere kracht. Maar we laten u nog iets weten in geval u toch weerhouden bent. Nog een prettige dag verder..”
Ik krijg de kans niet om hem te feliciteren om zoveel transparantie en openheid. De verbinding wordt verbroken en laat mij achter met een “ tuut-tuut”.
Eventjes kijken wat dit gesprekje mij gekost heeft. 12,92€. Moet er nog zand zijn, vroeg de woestijnbewoner aan de stofzuigerverkoper…

©GoNo