Waar is de tijd gebleven? 3.

Max Cosi, de alom gevierde tenor en musicalacteur, voelt in z’n rechterbinnenzak. Het zit er nog, wat voor hem een hele geruststelling is. Hij heeft tot in de details z’n plannetje uitgewerkt. Nog éénmaal schitteren, de rol van z’n leven spelen en dan…

De reclameboodschappen zijn voorbij en het tweede deel gaat beginnen. Nee, hij heeft niet in de blauwe map gekeken. De verleiding was groot, maar dan kennen ze hem nog niet. Een streep door de rekening van Jeroen Kruitnaegel. Maar Jeroen is niet voor één gat te vangen. Jeroen neemt terug plaats aan de tafel, zet z’n ondervragersgezicht op. Heeft hij geleerd van Maurice De Wilde. Ettelijke uren heeft hij doorgebracht voor het scherm omzich de mimiek en de ondervragingstactieken van Maurice eigen te maken.
“ Kan ik een glas water krijgen?”vraagt Max beleefd.
“ Natuurlijk, maar zie dat je niet om de vijf minuten naar de wc moet lopen hé?”zegt Jeroen met een glimlach.
“ M’n blaas is even groot als uwen kop…”murmelt Max.
“ Wat zegt ge?”
“ Van teveel water krijgt ge een blaaskop…”zegt Max, terwijl hij hem uitdagend aankijkt.
“ Op wat slaat dat?”vraagt Jeroen, in z’n wiek geschoten.
“ Op niets, maar ’t klinkt goed hé?”

De toon is gezet, de muziek begint te spelen, het publiek klapt op commando in de kleffe handjes. Wat gepensioneerden allemaal niet doen voor twee koffiekoeken en een taske koffie.
“ Beste Max, we gaan verder waar we geëindigd zijn. Met een filmpje uit de oude doos…”zegt Jeroen.
“ Gaat het nog altijd over de oorlog?”vraagt Max.
“ Waarom, hebt ge soms iets te verbergen?”is de wedervraag van Jeroen.
“ Wat zou ik moeten verbergen? M’n leven is een open boek, gisteren, vandaag en morgen…”

Er wordt een filmpje getoond. Een excecutie, gefilmd door de filmdienst van de SS. Als afschrikking voor al degenen die verzet zouden willen plegen tegen de Duitsers.
“ Op zesentwintig maart werd Theofiel Kruitnaegel schuldig bevonden aan terroristische aanslagen op de Duitse instellingen. Theofiel Kruitnaegel heeft, tijdens z’n ondervraging bekend dat hij de leider en mededader is van deze aanslagen. De genaamde Theofiel Kruitnaegel wordt hiervoor ter dood veroordeeld. Dit vonnis zal uitgevoerd worden door middel van ophanging in het Fort van Breendonk, op een nog nader te bepalen datum…”zegt de nieuwslezer.

Max Cosi wordt bleek. Daar zijn ze weer met die oude historie. Kruitnaegel? Heet die Jeroen ook niet Kruitnaegel? Da’s ook toevallig. En ja, hij heeft een beetje meegeheuld met de Duitsers. Maar drie miljoen Vlamingen deden dat ook. Dezelfden die achteraf plots allemaal bij de Witte Brigade waren. En na de oorlog hun wraak bekoelden op weerloze vrouwen, door hen te scheren en een hakenkruis op het voorhoofd te schilderen. Vrouwen die alleen maar de misdaad begaan hadden om verliefd te worden op een Duitse soldaat. Of uit overlevingsdrang zich inlieten met de Duitse bezettingsmacht…

“ Laten we een oude vriendin er eens bijroepen. Iemand die al jaren iets wil zeggen tegen jou. Ze hoort niet goed meer, dus spreek alstublieft duidelijk en luid tegen haar…”zegt Jeroen, die amper z’n walging kan onderdrukken.
Max Cosi is benieuwd wie die oude vriendin wel mag wezen. Misschien een oude vlam? Maar ‘t zal waarschijnlijk wel een oude actrice zijn, denkt hij.
“ Dames en heren, een hartelijk applaus voor Hilde van Boxtaele, de vrouw van de laffelijk vermoordde Theofiel Kruitnaegel…”
Onder luid applaus wordt een oude dame in een rolstoel tegenover Max Cosi geplaatst. Hij herkent haar, knippert met z’n ogen. Dit kan niet. Die was toch dood? Gestorven in een concentratiekamp? Hebben ze ergens een dubbelgangster opgevist? De vrouw bekijkt hem met verachting…

©GoNo