Blote borsten op ‘t terrasje

“ Ik zie het niet meer zitten…”zegt de pseudo- blinde man op de trappen van de kerk.
“ Trek het u niet aan, de zon schijnt en straks is er meer volk op de markt…”spreekt z’n collega-schooier, terwijl hij aanstalten maakt om voor de zoveelste keer hetzelfde valse deuntje uit z’n trekzak te toveren.
“ Kan die vent nu eens iets anders spelen, ik word er horendul van…”zegt een dame, behangen met een halve juwelenwinkel. Haar boezem is dermate groot dat ze op de tast haar blonde Leffe moet zoeken.
Een baby heeft honger, moeder neemt de kleine uit de draagwieg. Geeft baby de borst, ik moet moeite doen om weg te kijken. Er heerst nog altijd een soort van taboe op moeders die de borst geven. Tja, we leven hier niet in de brousse, bedenk ik mij. Alhoewel ik soms m’n twijfels heb.
De uitbater komt met gezwinde pas naar de jonge moeder. Of ze eventjes kan stoppen met haar borst te tonen, de mensen hebben dat niet graag. Van hem mag het, maar hij moet rekening houden met alle klanten hé?
“ Ga jij hem dan de borst geven?”vraagt ze met een grijnslachje.
“ Er bestaat toch flessenvoeding?”
“ Ik heb gekozen voor de borst, ben jij dokter misschien?”
Ik geef haar groot gelijk, puur natuur, daar houd ik van. Hoeveel volwassenen hangen ’s nachts niet aan de borsten van hun vrouwen? ‘k Zou ze de kost niet willen geven hé?
“ Mevrouw, als u niet stopt, bel ik de politie…”zegt de man, in z’n gat gebeten.
Achmed, die geen bier mag drinken omdat het des duivels is en niet hallal, begint er zich ook mee te moeien. De halve juwelenwinkel ook. Straks krijgt die jonge moeder het hele terrasjesvolk nog tegen zich. Wat een bekrompenheid, denk ik.
Ze kijkt me aan, alsof ze steun zoekt. Zou ik die geven? En al die heiligen die hier zitten een beetje uitdagen? De verleiding is groot, de warmte van de zon ook.
“ Zeg cafébaas, wat is er mis mee met de borst te geven? Denkt ge dat diene baby op bevel kan stoppen met eten? Als die mama voor de borst gekozen heeft, dan is dat toch haar volste recht hé? Of hangt er hier een bordje met “ Verboden baby’s te voederen met de borst…”? Er zijn ergere dingen op de wereld dan dat hé? En uw klanten getuigen van weinig gezond verstand als ze zelfs daar niet tegen kunnen. De politie bellen? U doet maar. Wat gaat ge zeggen? Er zit hier een moeder haar baby-tje de borst te geven? Er is veel kans dat ge een proces aan uw broek krijgt wegens het aanzetten tot discriminatie…” Zo, die zit, hij kijkt me aan als een uil op een ankergat.
De moeder kijkt me dankbaar aan. Ik haar ook. Af en toe eens in de modderbrij roeren van sommige bekrompen geesten doet me deugd. ’t Is nu alleen afwachten of Achmed z’n kalasnikov niet gaat halen want er komt een beetje stoom uit z’n oren. ’t Zal me worst wezen, zei de slager. Vrijheid van mening draag ik hoog in het vaandel. De rinkelende juwelenvitrine heeft besloten frontaal in de aanval te gaan. Met als doelwit een zekere GoNo.
“ Meneer, dat past toch niet?”
“ Wat past er niet? Uw schoenen? Dan moet ge ze inwisselen hé?”
“ Nee meneer, als iedereen de borst begint te geven, dan is het hier geen terrasje meer maar een seksshop…”
“ Ja, die hebben ook een publiek hé?”
Haar boezem gaat zwaar op en neer. Ze begint te hijgen. Misschien is ze wel klant van een seksshop? ’t Kan natuurlijk ook van de eerste warmte zijn, maar wie ben ik om daar over te oordelen. Ze kijkt me vernietigend aan. Het doet me nikske. Eventjes denk ik, die gaat mij een mep geven met haar rechtertiet. Wat waarschijnlijk een schedelbreuk tot gevolg zal hebben. Gezien de tien kilo juwelen rond haar nek.
Een combi van onze gezegende stadspolitie stopt aan de taverne. Twee agenten stappen uit. Nu gaan we het krijgen, denk ik. The show must go on. De uitbater is er als de kippen bij om z’n beklag te doen en wijst meerdere malen in mijn richting. Straks gaat hij nog beweren dat ik die baby de borst gaf.
“ Meneer, mag ik uw identiteitskaart aub?”vraagt de oudste van de twee.
“ Mevrouw, mag ik uw paske?”vraagt de jongste aan de borstgevende moeder.
Vriendelijke flikken, moet ik zeggen. Ik geef m’n plastic kaartje. Ze gaan er, na eerst mijn tronie vergeleken te hebben met de pasfoto, mee naar hun boordcomputerke. Het zweet breekt mij uit. Sta ik toevallig niet gesignaleerd wegens het niet betalen van één of andere boete? Sta ik toevallig niet op de lijst van de meest gezochte terroristen? Niets van dat alles. Ik ben zo clean als een pasgeboren baby. Wat geheel toepasselijk is in deze penibele omstandigheden.
Achmed, de hijgende boezem en de uitbater bekijken me triomfantelijk. Ik zal minstens twintig jaar krijgen. Zoveel is zeker.
“ Mevrouw, we kunnen u niet verbieden om uw kind eten te geven, maar de cafébaas kan dat wel, ’t is zijn terras hé?” zegt de jongste, na teruggave van haar paske.
Da’s ook het eerste dat ik er van hoor, zou er een wet bestaan die verbiedt om baby’s de borst te geven. Ik vraag het heel beleefd aan oom agent. Ik zie z’n hand naar z’n matrak gaan alsof hij me er op wil wijzen dat die ook nog kan dienen om in m’n achterste te rammen op de tonen van Rammstein. Een dringende oproep heeft me gered van die hoogstwaarschijnlijke mismeestering van m’n dierbare nooduitgang.
“ Kom, ik ben hier weg, ga je mee naar een ander terrasje?”vraagt de jonge moeder aan mij.
“ Alleen als ik de borst krijg…”antwoord ik met een lachje.
“ Die kunt ge krijgen en een muilpeer er bovenop…”
Ik drink m’n Kriek leeg en wacht op haar. Achmed & Co kunnen m’n bloed wel drinken. Ik heb zo de indruk dat ik mij hier niet meer moet vertonen. We verlaten de arena als overwinnaars. Installeren ons op het terrasje aan de overkant. Ik bestel een Kriek, zij een colaatje. Een onderwerp hoeven we niet te zoeken om een goed gesprek te beginnen. Maar mooie liedjes duren niet lang. Begint diene baby toch wel terug z’n keeltje open te zetten. Ik denk dat hij nog honger heeft, zegt ze met twinkeloogjes.
Zeg dat het niet waar is hé? De rest kun je wel raden hé? Ze legt de kleine aan haar linkerborst. Nu heb ik haar twee borsten gezien. Dat schept een ongelooflijke band tussen ons beiden. Tot haren vriend ten tonele verscheen…

©GoNo