Gesprek met een dwarsliggende prins…

“ Monseigneur, het is me een eer en genoegen om u een interview te mogen afnemen…”
“ Slijmbal, ge zijt geen haar beter dan de rest van die stomme persmuskieten…”zegt prins Laurent van Saksen Coburg en omliggende landerijen.
“ Monseigneur, ik ben al jaren fan van u. Uw gedrevenheid maken u tot voorbeeld voor de kleine gewone man en vrouw in de straat…”
“ Jaja, denkt ge dat ik nog in Sinterklaas geloof? M’n papa, uw teerbeminde vorst en koning, heeft me zojuist uit het paleis van Laken geschopt met een ferme stamp onder m’n prinselijke derrière. Stank voor dank noem ik dat en ik die zo milieubewust ben. Ik heb mij zelfs een Ferrari aangeschaft die op water rijdt. Met één jerrycan Spa Reine rijd ik van hier tot aan de villa van Kabila. En nu spreken ze ook al van m’n zuurverdiende dotatie af te nemen. M’n broer Philippe mag alles en ik niets. Altijd zo geweest, in iedere familie zit er wel ergens een zwart schaap. Over schapen gesproken, men moet het vel van de schaap niet verkopen alvorens hij geslacht is hé?”
“ Monseigneur, moet het niet het vel van de beer zijn?”
“ Leven er hier beren soms? In de zoo, maar in de Ardennen heb ik nog nooit een beer gezien. Kiekens genoeg, tot op hun vlaggen staan ze afgebeeld. ’t Is een beetje zoals diene Vlaamse Leeuw. Wat moet ik me daar bij voorstellen? Een Afrikaanse leeuw, ken ik, maar een Vlaamse? Allé, pas de zwans hé?”
“ Monseigneur, dat zijn toch maar symbolen?”
“ Symbolen? M’n reis naar onze gewezen kolonie was toch ook maar symbolisch bedoeld? Een symbolisch gebaar van goodwill om de natuur en het milieu te beschermen. Om die arme negerkes op weg te helpen. Om hen terug te leren wat proper water is en hun toekomstige auto’s op water te laten rijden. Een beetje zoals mijne Ferrari. Weet ge dat dat beestje gemakkelijk z’n 260 per uur haalt en dat op Spa Reine? Op Chaudfontaine amper 200 km/u. En op Vittel nog geen 150. Om maar te zeggen dat ge met een Ferrari nikske kunt doen in Congo. Maar in m’n kielzog zijn er een paar grote wegenbouwers meegegaan. De Chinezen zijn er niet graag bij. Maar als ik iets doe voor m’n vaderland is het altijd verkeerd. M’n broer de kroonprins die gaat naar Rusland om contracten af te sluiten. En de voltallige pers hemelt hem op en wie is de pineut. Juist, ikke…”
“ Maar monseigneur, had de regering en de koning u niet afgeraden om op eigen houtje naar Kabila te gaan?”
“ Ja en dan? Moet ik soms toelating vragen om naar de wc te mogen gaan? Nee toch? Da’s toch nog altijd geen reden om een schop onder m’n gat te geven? Weet ge wel hoe pijnlijk dat is?”
“ Kan ik me voorstellen, monseigneur, kan ik me voorstellen…”
“ Nee, dat kunt ge niet. Kom eens wat dichter en draai u om…”

Krijg ik me daar een schop onder m’n nooduitgang die m’n ballen tot tegen m’n navel terecht doen komen. Het ontlokt mij een zure glimlach…
“ Zo, nu weet ge hoe ik me voel…Met deze is ons gemoedelijk gesprek afgelopen. De rest zal ik wel lezen in de boekskes. Dag stomme persmuskiet…”

Ik draag de prins een klein beetje minder op handen, gezien de pijnlijke staat waarin m’n achterste momenteel verkeert. Ik denk er zelfs over om een venijnig artikel te schrijven. Er is altijd wel iets te vinden in dat koninklijk huishouden. Eens kijken of ik Wendy van Wanten niet zat kan maken, die loopt ook nog altijd met een groot geheim rond hé?

©GoNo