Overleven is een kunst 15. ( deel 2 )
We zijn drie maanden verder en er is iets veranderd.. Om de één of andere reden is er een soort van stilzwijgende wapenstilstand opgetreden tussen Decoster en pater Sigfried. Maar laten we niet vooruitlopen op de feiten…
Jeugdrechter Streger heeft z’n woord gehouden, staat na een week terug in het gesticht, met in z’n kielzog drie collega’s. De telefoontjes van Decoster hebben weinig of geen effect gehad. Jeugdrechter Streger is perfect op de hoogte van de stappen die Decoster onderneemt om hem te dwarsbomen. Past z’n strategie aan, krijgt meer en meer steun van z’n collega’s. De oude krokodillen zien het met lede ogen aan. Maar een jeugdrechter beslist autonoom over het wel en wee van de hem toegewezen kinderen. Zodat er twee stromingen ontstaan. Zij die voorstander zijn van de harde aanpak en zij die met kinderen willen omgaan op pedagogische verantwoorde wijze.
Pater Siegfried wordt voor de zoveelste keer op het matje geroepen bij z’n overste. Na een klacht van, jawel, opvoeder Marcel. Marcel is er niet in geslaagd om de jongen op zijn sectie te krijgen. Jeugdrechter Streger steekt er persoonlijk een stokje voor. Die jongen is niet gevaarlijk, wat Decoster ook moge beweren. Dus gaat de jongen in voorlopige observatie op sectie A, bij de binnenkomers. Maar opvoeder Marcel zint op wraak. Neemt nachtshiften over van collega’s. Zodoende heeft hij af en toe nachtdienst op de slaapzaal van sectie A. In die tijd waren de slaapzalen grote zalen met bedden enkel gescheiden door een stoel. Na het aantrekken van een gestreepte lang hemd, moest men netjes op rij z’n tanden gaan poetsen. Na het poetsen, ging men voor z’n bed staan. De opvoeder van dienst deed dan z’n controle. Handen, tanden , tussen de tenen zien en aan de oksels ruiken. Als hij de hele toer gedaan had, moest men voor z’n bed op de knieën gaan zitten en het Onze Vader opzeggen. Allemaal tegelijk en o wee als er ene z’n tekst vergeten was. Gegarandeerd dat je ’s anderendaags je tekst van buiten kende. Maar ’t wordt op de duur een routine en een kind leert snel. ’t Was altijd kwestie van te weten wie er nachtdienst had. Bij de ene mocht je al wat meer dan bij de andere. Maar van het bidden voor het slapengaan weken ze niet af. Geheiligd zij Uw naam. Amen…..
Handen boven de dekens houden, want je zou maar eens op onkuise gedachten en nog meer onkuise handelingen kunnen komen. Op lange termijn lag iedereen stokstijf, verkrampt in z’n bed. Ook de jongen. Hij hoorde andere kinderen zachtjes huilen, maar hij had al deze weg afgelegd. Hij wou hen troosten, hen zeggen dat alles wel goed zou komen, hen een beetje hoop geven. Maar hij zweeg, want babbelen na het doven der lichten, was vragen om afzondering. Dus draaide hij mee in die mallemolen. Let voortdurend op om tegen niemands kar te rijden. Deed wat van hem gevraagd werd, niet meer en niet minder.
Jeugdrechter Streger heeft hem beloofd om naar een pleeggezin te zoeken. Het kan drie tot zes maanden duren . Maar de jongen wil naar huis. Een beetje geduld, jongen, een beetje geduld…
©GoNo
Jeugdrechter Streger heeft z’n woord gehouden, staat na een week terug in het gesticht, met in z’n kielzog drie collega’s. De telefoontjes van Decoster hebben weinig of geen effect gehad. Jeugdrechter Streger is perfect op de hoogte van de stappen die Decoster onderneemt om hem te dwarsbomen. Past z’n strategie aan, krijgt meer en meer steun van z’n collega’s. De oude krokodillen zien het met lede ogen aan. Maar een jeugdrechter beslist autonoom over het wel en wee van de hem toegewezen kinderen. Zodat er twee stromingen ontstaan. Zij die voorstander zijn van de harde aanpak en zij die met kinderen willen omgaan op pedagogische verantwoorde wijze.
Pater Siegfried wordt voor de zoveelste keer op het matje geroepen bij z’n overste. Na een klacht van, jawel, opvoeder Marcel. Marcel is er niet in geslaagd om de jongen op zijn sectie te krijgen. Jeugdrechter Streger steekt er persoonlijk een stokje voor. Die jongen is niet gevaarlijk, wat Decoster ook moge beweren. Dus gaat de jongen in voorlopige observatie op sectie A, bij de binnenkomers. Maar opvoeder Marcel zint op wraak. Neemt nachtshiften over van collega’s. Zodoende heeft hij af en toe nachtdienst op de slaapzaal van sectie A. In die tijd waren de slaapzalen grote zalen met bedden enkel gescheiden door een stoel. Na het aantrekken van een gestreepte lang hemd, moest men netjes op rij z’n tanden gaan poetsen. Na het poetsen, ging men voor z’n bed staan. De opvoeder van dienst deed dan z’n controle. Handen, tanden , tussen de tenen zien en aan de oksels ruiken. Als hij de hele toer gedaan had, moest men voor z’n bed op de knieën gaan zitten en het Onze Vader opzeggen. Allemaal tegelijk en o wee als er ene z’n tekst vergeten was. Gegarandeerd dat je ’s anderendaags je tekst van buiten kende. Maar ’t wordt op de duur een routine en een kind leert snel. ’t Was altijd kwestie van te weten wie er nachtdienst had. Bij de ene mocht je al wat meer dan bij de andere. Maar van het bidden voor het slapengaan weken ze niet af. Geheiligd zij Uw naam. Amen…..
Handen boven de dekens houden, want je zou maar eens op onkuise gedachten en nog meer onkuise handelingen kunnen komen. Op lange termijn lag iedereen stokstijf, verkrampt in z’n bed. Ook de jongen. Hij hoorde andere kinderen zachtjes huilen, maar hij had al deze weg afgelegd. Hij wou hen troosten, hen zeggen dat alles wel goed zou komen, hen een beetje hoop geven. Maar hij zweeg, want babbelen na het doven der lichten, was vragen om afzondering. Dus draaide hij mee in die mallemolen. Let voortdurend op om tegen niemands kar te rijden. Deed wat van hem gevraagd werd, niet meer en niet minder.
Jeugdrechter Streger heeft hem beloofd om naar een pleeggezin te zoeken. Het kan drie tot zes maanden duren . Maar de jongen wil naar huis. Een beetje geduld, jongen, een beetje geduld…
©GoNo
gepost door GoNo | 21:00
0 reacties:
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage