Das Reich

Er heerst een onwerkelijke stilte in de dichte bossen van de Ardennen. Meer dan tweeduizend tanks staan te wachten op het sein om aan te vallen. De nacht van 16 december 1944 is zoals de vorige nachten. Ijskoud. De Duitse soldaten, aangevuld met divisies van de beruchte SS-Pantzers, zijn allemaal geharde soldaten, die hun sporen en Ijzeren Kruizen verdiend hebben met het opruimen van weerstand in Polen en omringende landen. De bevelvoerende Wehrmacht-officieren kijken een laatste maal hun orders in, die rechtstreeks van de Fuhrer komen. Ze hebben hun bedenkingen bij het uit te voeren plan om alsnog de oorlog in hun voordeel te laten kantelen. De fanatieke SS’ers hebben een rotsvast geloof in hun Fuhrer, verbeten als ze zijn en overtuigd van hun Arische meerderwaardigheid. Deze veldslag moet en zal gewonnen worden.
Het begint opnieuw te sneeuwen. Eerst van dat fijne stofsneeuw, om nadien over te gaan in dikke dwarrelende vlokken. Een week voor Kerstmis lijkt het er op dat het een witte kerst gaat worden. Helmuth von Drachenfels schrijft een brief naar z’n moeder, die achter gebleven is in het tot puin gebombardeerde Berlijn. Z’n vader, Dieter von Drachenfels, is gesneuveld aan het Oostfront, weigerde zich over te geven aan de bolsjevieken. Streed als een held tot de laatste kogel. Waarna hij met een zandschop nog een Rooie neersloeg, alvorens uitééngereten te worden door honderden kogels. De waarheid ligt een beetje anders.
Dieter von Drachenfels is kapitein bij de SS. Gelooft in de idealen van z’n Fuhrer en heeft de eed van trouw tot in de dood gezworen. Als rijke nazaat van de Drachenfels-dynastie staat hij hoog op de maatschappelijke ladder. Z’n aandelen in de Krupps-staalindustrie staan even hoog. Oorlog is ook een manier om geld te verdienen, meesmuilt hij in de hogere kringen. Hij is fier op z’n zilveren hakenkruisspeldje, persoonlijk gekregen van de Fuhrer, uit respect en voor bewezen diensten aan het Duizendjarig Rijk. Dieter aanbidt de Fuhrer, zoals zovelen, is een graaggeziene gast op de Kanselarij waar hij vertoeft tussen de groten van het Derde Rijk. Goering, de held van de Eerste Wereldoorlog en nu opgeklommen tot Rijksmaarschalk, heeft alleen maar interesse in de rijkdom van Dieter en de toegang tot de rijke adel. De aan morfine verslaafde Goering wil alleen maar macht. Hij wil de Zonnekoning worden van het Grootduitse Rijk. Hitler zou niet eeuwig blijven leven…
Goebels ziet het met lede ogen aan, gebukt onder de last van z’n klompvoet en wetende dat er achter z’n rug duchtig gelachen wordt. Maar hij wacht geduldig af, bouwt z’n propagandamachine beetje bij beetje uit. Een machine die z’n weerga nimmer meer zal kennen, die de bevolking zal voorliegen tot op de dag des oordeels.
Heinrich Himler, de omhooggevallen kippenfokker, is de perfecte lakei van Hitler. Is nu de grote baas van heel het politieapparaat van Duitsland. Gebruikt het om Hitler ter wille te zijn in z’n morbide plannen. Gebruikt het ook om de bevolking onder de knoet te houden. Als er ’s nachts gebeld of geklopt wordt, wist men dat de gestapo een bezoekje kwam brengen. Waarna men meestal verdween zonder een spoor na te laten.
Martin Bormann is de persoonlijke secretaris van de Fuhrer, niemand komt in de nabijheid van de Fuhrer zonder z’n toelating. Zonder z’n Fuhrer is Bormann een grote nul, z’n enige bestaansreden is de Fuhrer. Maar hij is een kei in het organiseren en het bijhouden van de agenda van z’n meester. Hij is tevens een kei in het intrigeren, in het stelselmatig opruimen van z’n tegenstanders. Dietrich von Drachenfels behoort tot de intieme kring van Bormann, voorlopig toch nog…
Rudolf Hess is een rare eend in de bijt. De plaatsvervanger van de Fuhrer lijkt wel van een andere planeet te komen. Heeft samen met Hitler in de gevangenis van Landsberg gezeten, heeft meegewerkt aan z’n boek “ Mein Kampf”. Staat om die redenen hoog aangeschreven bij de Fuhrer. Is een nazi van het eerste uur.
Helmuth von Drachenfels kent ze allemaal, de heersers van het Derde Rijk. De mannen, die met één pennestreek miljoenen de dood insturen. Op bevel van hun Fuhrer. Hij kent de concentratiekampen waar de vrijheid alleen via de schouw kan verdiend worden. Hij herinnert zich de stank van verbrand vlees, de stank van rottende lijken die achteloos op een hoop geworpen alsof het vodden waren. Wat ze ook waren volgens de heersende klasse van Ubermenschen. Hemuth heeft er zelf aan meegewerkt toen hij met z’n SS-Kommando “ De Wolven” onschuldige burgers opknoopte aan de weinige bomen die nog rechtstonden op de dorpspleinen. Soms worden de burgers in een kerkje gedreven, waarna het overgoten wordt met benzine en een vlammenwerper de rest doet…

©GoNo