weldra wiegt weemoed de bomen

wanneer faal je
in het heengaan

wanneer vertelt iemand mij
over de bloemen of de dromen
die doen vergeten

als een minnaar, dichtbij

want meer, veel meer
verdwijn ik in de dagen erna
in een dag nooit gemaakt

een achtste of een negende

waar het antwoord
slechts bevrucht wordt met verte
en nimmer uit mijn zwijgen glijdt

alsof ik vergeet
wie ik ben

wie de vreemdeling is
die de rivier volgt en de tijd nodig
tussen boom en wind

wanneer faal je
het water wijd open

als enkel armen van verlatenheid
volgen

©kerima_ellouise