Levensmoe

Ik voel je pijn, verborgen in je hart
Tranen die verbeten worden
Het geluk zo snel van je afgepakt.
Het verleden te zwaar doorgewogen.
Het leven heeft je nog niet veel gegund.
Er zijn zoveel dingen die je nog had gekund.
Maar moed en hoop staan nu even stil,
Angst en eenzaamheid geven je een koude ril.
Ik wou dat ik kon zeggen,
Ik begrijp wat je voelt.
Ik snap heel goed wat je bedoelt.
Maar ik kan dit niet zeggen, ik heb het niet meegemaakt.
Door jullie liefde heeft mijn leven een kans gemaakt.
Een vriendelijk woord, een luisterend oor, een kus op je wang,
Zijn één van de weinige dingen die ik wel aanbieden kan.
Ik probeer er te zijn, hoe moeilijk het ook is.
Begrijp door niet bij je te zijn, voel ik ook het gemis.
Moest het kunnen ik opende mijn deuren.
Zou je voor altijd bij mij mogen komen wonen.
Het gezelschap van kinderen, het leven in de brouwerij.
En heel misschien voelde je je dan beter met ons aan je zij.
Het leven is niet eerlijk en soms heel ingewikkeld.
Het leven kan je zo kwetsen, niets meer geven wat je wil.
Ik hoop dat je rust vind ergens in je ziel.
Ik sta je bij , met woorden op het moment.
En ooit komt er een dag
Dat het allemaal weer mag.

©IsabelleWillem

Bedankt Isabelle, je bent een grote steun...