Onverbloemd zeg ik u…

Als ze daar boven de laatste bladzijde van m’n levensboek om zullen slaan
is m’n tijd gekomen om afscheid te nemen en weer een stapje verder te gaan
ik zal geen tranen verspillen om dit aardse paradijs ver weg achter mij te laten
ik weet dat ik, gebroken door ziekte en pijn, m’n tere omhulsel zal moeten verlaten

ik zal, zonder ’t minste beetje zelfmedelijden, tot in de hoogste regionen vliegen
word ik moe, dan laat ik me door de maan en sterrenhemel in een slaapje wiegen
laat ze beneden maar rustig verder treuren tot ze mij op een dag zullen vergeten zijn
terwijl ik eeuwig en altijd met de vogels meezing hun liederen met zelfgemaakte refrein

breng geen bloemen naar m’n graf, ik kreeg ze ook niet toen ik nog in leven was
schenk ze liever aan een oude moeder, die dacht aan de overkant is er groener gras
de doden eren hoeft niet te getuigen van goed fatsoen, ze hebben er toch niets aan
ik kan het weten, ik ben al meerdere keren uit het doden-en schimmenrijk opgestaan…

©GoNo