Als ik ooit nog terug zal gaan

Als ik ooit nog terug zal gaan
naar waar eens m’n wiegje stond
zal ik dan met open mond staan
bij ‘t zien van m’n geboortegrond

herken ik de uitgestrekte korenvelden
de koele beekjes met ’t wuivend riet
‘t monument voor de gevallen helden
waarvan niemand nog de namen ziet

het bosje, voor ons immens en oneindig groot
‘t kruidenvrouwtje woonde aan de rand
‘t ouwe mensje stierf een verschrikkelijke dood
haar kleine peperkoeken huisje afgebrand

het kerkhof waar het ‘s nachts spookte
de vele lichtjes van de verdwaalde zielen
waar ooit een heks haar brouwsel kookte
op de brandstapel gezet door randdebielen

het marktplein waar één keer per jaar
de foorkramers hun tenten opsloegen
als de oogsten binnen waren, nietwaar
kon ’t bier rijkelijk vloeien in de kroegen

m’n oude school uit verweerde stenen
de bel met gevlochten koord tegen de muur
de non met haar kromme stekkebenen
die over kleine Jezus sprak met passioneel vuur

de meester hoogtorende achter z’n lessenaar
keek de kleintjes met zeer gestrenge blik aan
z’n ellenlange aanwijsstok lag immer slagklaar
ontelbare keren dat ik in de hoek moest staan

scheefgezakte huisjes met netten voor de deur
oude vissersvrouwtjes keuvelend tegen elkaar
hun mannen op de woeste zee, ’t was hard labeur
tot er weer een schuit zonk, ’t gebeurde ieder jaar

als ik ooit terug zal gaan naar m’n geboortegrond
zal ik dan nog iets vinden van wat ooit hier stond
of zal alles herschapen zijn in staal en snelbeton
zodat ik nooit meer kan zien m’n ondergaande zon?

©GoNo