Bella & het Beest

Een bronstig stiertje in de wei
ziet een wulpse koetje staan
maar door de prikkeldraad
kan hij er voorlopig niet aan

hoe kan ik nu m’n lusten botvieren
vraagt hij zich iedere keer weer af
‘k sta hier in rondjes te kringelieren
‘k word zoetjesaan een beetje maf

‘t wulpse koetje heeft ook wel zin
schudt verleidelijk met haar dikke gat
een nieuwe lente, een nieuw begin
voor die volle uier gaat ’t stiertje plat

kon ik maar even aan die tepels hangen
denkt ’t bronstig stiertje aan d’andere kant
doldriest van ’t uitzinnig geile verlangen
z’n bezwete lijf staat omzeggens in brand

stampvoetend, als een dolle stier, wat een kracht
werpt hij zich met volle snelheid en ook gewicht
tegen de prikkeldraad, dat sterker is dan hij dacht
een vonkenregen is z’n deel in ’t late avondlicht

verdomme, dat doet verschrikkelijk veel pijn
’t koetje ligt van ’t overmatig lachen op haar rug
’t bronstig stiertje kijkt verdwaasd langs de lijn
murmelend: “ ik kom morgen zeker en vast terug”

‘t bronstig stiertje in de groene wei
ziet z’n wulpse koetje-boe staan
maar door die enge prikkeldraad
kan hij er toch voorlopig niet aan…

©GoNo