GoNo's Gedichten & Verhalenhoek

De hersenspinsels van een zelf- en door anderen verklaarde dichter/schrijver.

maandag 29 september 2008

Eigentijds sprookje ( vervolg )

Waanzin kent geen grenzen.....

De waanzin sloeg toe in het Bedrijf. Men was er in geslaagd een sfeer te scheppen van achterdocht, jaloezie, verdachtmakingen en hielenlikkerij. Na het buitengooien van de oude directeur z'n rechterhand, was niemand nog zeker van zijn/ haar werk.
Was dit de nieuwe wind die door het Bedrijf waaide ? Was dit de ware bedoeling ? Het leek wel of er een verborgen agenda was, om zo vlug mogelijk het Bedrijf naar de knoppen te helpen. Dit bedrijf werd niet langer geleid door iemand die de mens op de eerste plaats stelde. Nee, dit bedrijf had meer en meer weg van een politiek theater. Eerst de politiek, dan pas de katholiek. 't Is niet omdat men een beetje reclame gemaakt heeft voor een ander bedrijf en verkozen is in de politiek, dat men daarom geschikt is om een bedrijf te leiden. En wat stelt dat verkozen-zijn voor ? Nul komma nul, vandaag zit je in de gemeenteraad en morgen moet je op je blote knietjes gaan smeken op de partijraad, om ergens potloden te mogen slijpen.
Leon was eens op het internet gaan kijken wie die nieuwe directeur was. Sjonge nog aan toe, dacht Leon. Die nieuwe deed wel veel jobkes tegelijk en allemaal dik betaald. Van cummulatie gesproken. Waanzinnig, dat zo'n man nog de tijd had om zich bezig te houden met het Bedrijf. Hij kloeg nu al over z'n slechte rug, wat moet dit geven als hij hier alle dagen moet komen werken ? Dacht Leon. Of was dit de zoveelste bijverdienste voor hem ? Een polis tegen dat hij niet meer in de gemeenteraad zat ? Een soort van levensverzekering ?
Leon had er z'n vragen bij. Intussen vroeg iedereen zich af wie de volgende zou zijn, die op het matje mocht komen bij zijne majesteit de nieuwe directeur. Mensen die grieven hadden werden aanhoord, waarna hij het gesprek zodanig wist om te leiden dat men al gauw over de prijs van de selder en tomaten zat te discussiëren
in plaats vanover de grief waarmee men z'n bureau binnen gekomen was. Hij zou alles oplossen, jazeker en dat deed hij ook. Alleen was het niemand duidelijk wat hij nu juist opgelost had.
Was er dan niets goed aan die nieuwe directeur ? Jawel, zoals in ieder mens iets goeds schuilt hé? Alleen was het ver te zoeken bij die man.......maar het was er, zeker weten.
De vernieuwing werd ingezet, er werden 2 camionetten aangekocht. Tweedehands, maar zo goed als nieuw.
Met de belofte dat gans het wagenpark zou vernieuwd worden. En de infrastructuur ook en de pc's. En het personeel werd ook vernieuwd, daarmee was men al begonnen vanaf de machtsoverdracht.
Men trok een nieuwe ICT'er aan, ter versterking van C.H. Die dit tot ieders tevredenheid al jaren deed, maar het ongeluk had om getrouwd te zijn met het zusje van de oude directeur z'n rechterhand. Niet dat hij ongelukkig getrouwd was, verre van. Maar het was een doorn in het oog van de nieuwe directie.
Leon moest van de nieuwe ICT'er niets hebben. Een opdringerige kerel die dacht dat hij het warm water uitgevonden had en zich te pas en te onpas beriep op z'n vrienschap met de nieuwe directeur. Een hielenlikker en mouwfrotter eerste klas. Die notabene zelf aan de dop stond en half-time werkte, om toe te kunnen komen. Maar hij was er. Een spion, die met mooie praatjes iedereen uit z'n/haar tent probeerde te lokken. En zo kwam P.J. ,( Pokke Jan) laten we hem zo noemen, alles te weten over hen die nog meer misnoegd waren.
Waanzinnig, er zijn geen andere woorden voor.
Het oude programma waarmee men al die jaren gewerkt had, deugde niet meer en moest en zou vernieuwd worden. Wat men ook deed. Het werd zodanig vernieuwd tot heel de werking in de soep draaide. Men vernieuwde de pc's, maar het duurde maanden eer men min of meer op een normale manier kon werken.
Van efficiëntie gesproken. Intussen was men druk bezig het nakende ontslag voor te bereiden van de oude ICT'er. Iedere dag werd hij meer en meer aan de kant geschoven, iedere dag had hij minder en minder te doen. Bedoeling was dat hij zelf zou opstappen, dat lag er vingerdik op.
't Was een strategie als een ander. Maak het leven zuur voor de mensen die je buiten wil. Zeker mensen die een contract hebben, zodat er geen opzegvergoeding moet betaald worden. En zeggen dat er een wet bestaat tegen pesterijen op 't werk, maar schijnbaar zijn er weinig aangesloten bij de bond om hun verhaal over het Bedrijf te kunnen doen.......
En zo sloop de Waanzin verder en verder het Bedrijf binnen, op zoek naar meer en meer slachtoffers......
Waanzinnig toch ?

©GoNo

0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage