De ark van Noach.......

De Ark van Noach is volgens het bijbelverhaal in Genesis, het schip waarmee Noach en zijn gezin, en vele dieren met hen, de zondvloed overleefden. Noach bouwde dit vaartuig volgens de bijbelse overlevering op last van God, die hem hiervoor nauwkeurige aanwijzingen gaf. Toen de vloed aanstaande was liet God van alle diersoorten (landdieren en vogels) zeven mannetjes en zeven vrouwtjes naar de ark komen (van de onreine dieren slechts één stel per diersoort). Ook moest er van al het eetbare voedsel een hoeveelheid worden meegenomen. Als laatsten gingen Noach, zijn vrouw, hun drie zoons en hun vrouwen, de ark binnen. Toen begon het veertig dagen en veertig nachten hevig te regenen en kwam de vloed. Honderdvijftig dagen gingen voorbij voordat het water zakte en de ark vastliep op het Araratgebergte. Na een raaf en driemaal een duif erop uit te hebben gestuurd om te achterhalen of de aarde opgedroogd was, verlieten Noach en zijn gezin, en de dieren die met hen waren, de ark.
Er zijn diverse pogingen gedaan de ark van Noach op het in Genesis genoemde 'Araratgebergte' (oostgrens van Turkije) te lokaliseren. In september 1960 publiceerde Life Magazine een artikel waarin een luchtfoto werd afgebeeld waarop de contouren van een schip zichtbaar waren. De foto was door de Turkse luchtmacht genomen 20 km ten zuiden van de berg Ararat. Het schip was herkend door de Turkse kapitein Ilhan Durupinar. Hoewel de afmetingen van de vondst overeenkwamen met de omschrijving in Genesis, werd aanvankelijk geconcludeerd dat er geen tekenen zichtbaar waren van menselijk handelen. In 1977 onderzocht de Amerikaanse, christelijk geïnspireerde amateurarcheoloog Ron Wyatt, de vindplaats opnieuw. Hij beweerde klassieke stenen zeeankers gevonden te hebben. In de daarop volgende jaren werden in de Verenigde Staten diverse tests op resten van de vondst uitgevoerd en werd geclaimd dat het ijzeren en gefossiliseerde bootstructuren waren. Dit werd op 21 juni 1987 door de Turkse regering bevestigd en de vindplaats, genaamd Durupinar naar de Turkse kapitein, werd door de Turken geopend voor bezoekers. Naderhand is uit geologisch onderzoek echter gebleken dat het om een natuurlijke formatie gaat.

De ark van Noach en de zoektocht ernaar heeft verschillende schrijvers geïnspireerd hierover te schrijven. De bekendste speurder naar de ark was de Apollo 15 astronaut James Irwin.