Ik groet de morgen.......

Ik groet de morgen......


't Is zes uur in de morgen, de vogels kwetteren en geven me een gratis concert. De eerste zonnestralen vallen ongevraagd binnen, maar ze zijn welkom. Zolang het maar geen 25° wordt en de smog in de lucht blijft hangen. Ik ga naar m'n tuinbalkonnetje, een kleine zelfgecreeërde oase van rust, waar ik m'n sigaretje in peis en vree kan roken. Waar ik m'n bloemen begroet met een goeiemorgen en de vraag of alles goed gaat. Ik weet dat ze me verstaan. De H. Fransiscus sprak met de vogels, ik spreek met m'n bloemen en planten en soms met m'n kat. Maar die luistert alleen maar als het etenstijd is. Die zit een godganse dag te denken wat de volgende stap zal zijn, in het bedenken van aanslagen op m'n dierbaar leven. 't Is nog stil buiten, geen lawaai van voorbij racende auto's, van constant bellende trams, van luchtverpestende bussen. Het lijkt wel of de vakantie al begonnen is. M'n kat volgt me in m'n voetsporen, zich tegen m'n benen aanschurend. Ze zal wel weer honger hebben of ze wil me gewoonweg doen struikelen, waar ze tot haar groot genoegen en mijn ongenoegen, al een paar keer in geslaagd is. Maar voor de rest geen kwaad woord over dit natuurverschijnsel die toevallig de naam Musti draagt. 't Is mijne compagnon de vivre hé ? M'n toeverlaat op slechte momenten, als ik het weer eens niet meer zie zitten. Dan kan ik over de zin en onzin van het leven tegen haar wat lullen. Ze is een dankbaar publiek, want na 3 min vallen haar ogen dicht en is ze vertrokken naar kattenland. Ze past zich goed aan, kent de kneepjes van het kattenbestaan door en door. Sedert ze gevonden heeft hoe ze op het dak kan geraken, is haar domein op slag een stuk groter geworden. De ganse lengte van de straat. Ik hou m'n hart vast als ik haar zo zie springen. Hoe ze het doet, snap ik niet. Ze springt zonder schijnbaar na te denken, op de rand van de ballustrade, om dan in één vloeiende beweging omhoog te springen op het stukje muur, dat als ondersteuning dient voor het dak. Wat ze daar uitvreet op dat plat dak, mag Joost weten, misschien houden ze daar 's nachts een kattenparty, honden niet toegelaten.........Misschien knijpen ze daar wel de katjes in het donker hé ? Of mauwen ze mee op de tonen van Hound Dog ? Want dat m'n kat een Elvisfan is, staat buiten kijf. Voor Gregoriaanse muziek haalt ze haar neus op en zeker 's avonds. Ik probeer haar een beetje cultuur en geschiedenis bij te brengen, maar 't is boter aan de galg, in haar geval aan de kat......
En zo sta ik hier op m'n tuinbalkonnetje te genieten van de geur en de bloei van m'n bloemen. Vogels en bloemen, ik groet u. Hemel en zon, ik groet u eveneens. Verloren en verdwaalde brommende bij, ik groet u ook, maar gelieve een ander slachtoffer te gaan zoeken zo ge niet onverwijld onder mijne sloef wilt terechtkomen hé ? M'n dreigement werpt vruchten af, 't kan ook zijn dat die bij gewoon niet tegen de stank van m'n sigaretje kan. Ach, laat de natuur haar gang maar gaan hé ? M'n Senseooke is al bijna koud en ik voel dat mijne natuur ook haar gang moet gaan. Eventjes de boel nog wat ophouden, kwestie van dubbel te genieten als een mens z'n darmen kan lossen hé? Iedere morgen hetzelfde ritueel, iedere morgen dezelfde bedevaart naar de H.WC-pot, waar ik rustig verder kan mediteren. Waar m'n kat binnen de twee minuten aan de deur staat te weeklagen, om er mij attent op te maken dat haar etensbakje leeg is en haar maag ook. Waar ik steevast op antwoord van: “ Laat me gerust, 'k ben aan het kakken. Ziet ge dat niet ?” Hoe kan ze dat zien, terwijl de deur dicht is ? Voorwaar een bekakt antwoord........Maar de aanhouder wint en ze krijgt haar eten en drinken. Als ze gedaan heeft met haar inwendige te versterken, komt ze nog eventjes langs, in al haar kattelijke goedheid. Ik mag haar nog eventjes strelen, alvorens ze in m'n hand bijt , om er dan als een pijl uit een boog vandoor te gaan. Wel wetende dat ik er iedere morgen weer intrap. Maar 't maakt ook al deel uit van het dagelijkse ritueel. 't Zal wel een vorm van liefde zijn zeker ? De hand die haar eten heeft een beet te geven ? Maar ze bijt niet door, 't is dus gene doorbijter hé ? Voilà, madam is voldaan en ligt te dromen, languit op de divan, zoals het een prinses betaamt. Ik kijk er naar , denk er het mijne van en besluit om een stukje literatuur aan haar en m'n balkonnetje te wijden. Nu nog de nodige inspiratie en woordgebruik zoeken om weer eens een pareltje neer te pennen, die z'n weerga niet zal kennen........Wie zei ook weer dat schrijven een kunst is ? 't Is geen kunst, maar slavenarbeid om al die woorden in zinnen om te zetten. Om al die zinnen in verstaanbare lectuur om te zetten, om al die.....help, ik geraak buiten zinnen. 'k Zal er maar verder geen woorden aan vuil maken zeker ?

©GoNo