Kerstmis voorbij…

Zo, dat hebben we dan weer gehad. Nog een paar dagen en ik kan terug gaan winkelen zonder constant naar kerstliedjes te moeten luisteren. Voor mijn part mogen ze die achtergrondmuziek volledig afschaffen. In de Delhaize heb ik bijna een uur moeten luisteren naar rap-muziek. Om tegen de muren van op te lopen, ware het niet dat er rayons in de weg stonden. Op vraag aan één van de aanvullers waarom ze geen andere zender konden programeren, kreeg ik als antwoord dat ik mee moest gaan met m’n tijd . Ze beslissen tegenwoordig ook al naar wat ik moet luisteren…

De zon schijnt op kerstdag, het Kindeke Jezus ligt te zweten in z’n kribbeke. De os en de ezel liggen er lamlendig bij. Ze zijn bezig de schaapjes aan ’t tellen. Jozef vraagt zich nog altijd af of Maria een buitenechtelijke relatie heeft met iemand die verkleed rond loopt als duif. Hij denkt erover na, om eigenhandig een doodskist te maken voor die zogenaamde duif. Als gediplomeerde timmerman een fluitje van een cent. De Drie Wijzen zijn nog onderweg. ’t Zal duren tot 6 januari eer ze aankomen. Ze zijn al een paar keer bij de verkeerde boreling gaan aankloppen, omdat ze verkeerdelijk een olielamp aanzagen voor een ster. Melchior, één van de drie, is met z’n kameel tegen een olijfboom gereden. Wat hem een fikse boete opleverde vanwege de woestijnpolitie. Wegens het negeren van een stopteken, midden in de woestijn. Ze lachen er niet mee, in het Midden-Oosten. Balthazar, de slimste van de drie, die voorop rijdt en als dusdanig de ster volgt, is zijne kluts en zijne weg kwijt. Toen hij op z’n kameel wilde stappen, zette het dier zich plots in beweging. Met als resultaat dat Balthazar naast z’n woestijnschip terecht kwam. Hij viel recht met z’n aanminnig gelaat op een rotsblok. Zag honderden sterren in één klap. Welke ster moet ik nu volgen, was z’n vraag. Niemand wist het. Gaspar heeft last van z’n darmen en van z’n hoofd. Na een nachtje wierook snuiven, zingt hij over herderkes die de wacht houden bij ’ t Kindeke Jezus. En gezien ze niets anders te doen hebben, tellen ze ook de schaapjes…

Jozef zegt dat Maria de stal moet kuisen. Hij verwacht hoogstaand bezoek. Volgens het Romeinse Agentschap  voor Registratie van Toekomstige Koningskinderen, is het kwestie van tijd voor ze aankomen. De Romeinen zijn er niet blij mee, als dat maar niet uitgroeit tot een rage, denken ze. Ze hebben al problemen genoeg met die Joden. Maar ze denken in Rome op lange termijn. Iedereen moet z’n kruis dragen hé? Koning Herodus heeft beslist dat alle eerstgeborenen van het mannelijk geslacht afgeslacht moeten worden. Een waar bloedbad, waar ’t Kindeke Jezus geen weet van heeft. Die vraagt zich maar één ding af en dat is:- wanneer krijg ik verdomme de borst?-. Ook goddelijke kinderen moeten af en toe eten hé?

Zo, dat hebben we weer gehad. De wereld is dus niet vergaan en ’t Kindeke Jezus is traditiegetrouw op de juiste datum geboren. In een doordeweekse aftandse stal. En zeggen dat er in Jeruzalem een gerenommeerde kraamkliniek voorhanden is. maar ’t is algemeen geweten dat Jozef nogal op z’n centen zat. Die volkstelling was maar een smoesje om die trip naar Betlehem te maken. Een wintervakantie in Palestina, voor de helft van de prijs. Een aanbieding van her Romeinse Agentschap voor Binnenlandse Trektochten. Ter promotie van de ezels. Dat Maria moest bevallen daar had slimme Jozef totaal geen rekening mee gehouden. Hij wist niet eens dat ze in verwachting was. Als ’t een rosse is, is ’t niet van mij, zei hij tegen al wie het horen wilde. De bevalling liep overigens niet van een leien dakje, maar da’s normaal als er een strooien dak op uwen stal ligt. En wie loopt er nu in godsnaam van een leien dak? Sinterklaas en Zwarte Piet? Met al die zonnepanelen en schotelantennes tegenwoordig, een levensgevaarlijk beroep, me dunkt…

De gelovigen zijn weer tevreden, de paus ook. De St-Pieterbasiliek zat goed vol. De paus wreef in z’n handen. Kassa, kassa! Als ik m’n handen in de lucht steek, moet ge rond gaan met de schaal, zei hij tegen z’n kardinaal die tevens penningmeester is van het Genootschap. Zo lang ik met m’n handen in de lucht sta, blijft ge de mensen lastig vallen. Hij heeft daar meer dan een kwartier zo gestaan. Kende hij nog van in de tijd toen hij bij de Hitlerjugend zat. Je moest iets kennen van gestrekte armen, anders kwam je er niet in. De man is ondertussen al 85. Doe het hem maar eens na hé? Zalig de armen van geest, want zij zullen als eerste het Rijk Gods betreden. Ik zal wel weer mogen wachten, zoals gewoonlijk…

En zoals ieder jaar, werden er vredeswensen geuit. We zijn allemaal broeders en zusters, die elkaar ten gepaste tijde de kop inslaan. Zoals de vrouw die haar man de kop insloeg met een diepgevroren kalkoen. Waarna ze aan de politiemensen die het onderzoek voerden vroeg of ze niet een plakje kalkoen wilden eten. Die hebben dus de bewijslast gewoonweg opgegeten. De jury heeft haar vrijgesproken wegens gebrek aan bewijzen. In België zouden ze de kalkoen postuum veroordelen tot de oven, met geen kans op vrijlating. Waarna Gaïa een petitie zou indienen om de kalkoen op een humane manier te slachten en de oven niet hoger te zetten dan 180°. Een kalkoen heeft ook gevoelens hé?

©GoNo