Monoloog:

“ Wel, m’n beste, hoe voelt het om morgen weer eens jarig te zijn?”
“ Tja, ’t wordt stilletjes aan een gewoonte hé?”
“ Ja, maar ik bedoel, hoe voelt het om nog steeds alleen te zijn? Je wordt er ook niet jonger op hé?”
“ Nee, jonger word ik niet, dat heb je nu eenmaal met verjaardagen. Ze dienen uitsluitend om een mens er op te wijzen dat de tijd niet stilstaat…”
“ En wat is de planning voor morgen?”
“ Eerst is er een audiëntie bij de koning, met uitgebreide lunch. Daarna word ik tot ridder geslagen. Ridder in de Orde van de Kousenband. Met eikenloof en gekruist zwaard. Ik krijg dan een schommelpaard, harnas en lans. Ik mag, op buitenlandse tornooien, België vertegenwoordigen. ’t Is een traditie, eigen aan het ridder-zijn..”
“ En hecht je daar belang aan?”
“ Ja hoor, als ridder sta ik aan het begin van een roemrijke carrière. Ik sta een trapje hoger dan een schildknaap hé? Niet iedereen wordt tot ridder geslagen op zijn verjaardag. En zeg nu zelf, ridder op uw visitekaartje dat spreekt toch tot de verbeelding…”
“ Maar je weet toch dat in die kringen Frans de voertaal is?”
“ So what? Wat is er mis met de Franse taal? De helft van de Nederlandse woorden komen uit de Franse taal. ’t Is alleszins beter dan al die Engelse woorden. ’t Is niet hoe men spreekt, maar hoe men denkt, zeg ik altijd. “
“ Dus je verjaardag zal niet onopgemerkt voorbijgaan, neem ik aan?”
“ Nee, de voltallige pers staat nu al aan te schuiven om mij te interviewen. Zelfs de persvoorlichter van de Taliban vraagt of hij een artikel mag wijden aan m’n op komst zijnde ridderschap. God, en Allah ook, mag weten wat hij daar kan mee aanvangen. Hij beweert dat het zal inslaan als een bom…”
“ Is het waar, ik vraag dat omdat het gerucht de ronde doet, dat je een groot feest zal geven?”
“ Het moest een verrassing zijn, maar gezien radio Tamtam zijn werk al gedaan heeft, moet ik dit gerucht ten stelligste beamen. Op de Grote Markt in Antwerpen zal er ’s avonds een verjaardagsbal gegeven worden. Met live orkest en op grote schermen. De namen van de artiesten mag en wil ik nog niet verklappen, maar Eddy Wally en Helmut Lotti zijn zeker al van de partij. Ikzelf zal een voordracht geven uit m’n oeuvre. Met als titel, “ Hoe word ik wereldberoemd in Vlaanderen met nietszeggende teksten…” Er zullen ook gastsprekers zijn. Zoals de heer Mohammed Casablanca, die een gedicht in het Marokkaans zal voorlezen. Mevrouw Potverteer zal ook aanwezig zijn en haar nieuwe gedichtenbundel voorstellen. “ Zuid-Afrikaanse gedichten uit de koloniale tijd” is de moeite waard om even bij stil te staan…”
“ Zo m’n beste, er staat je morgen dus een drukke dag te wachten?”
“ Zeg dat wel, zeg dat wel..”
“ Mag ik dan nu, bij wijze van afscheid, je deze pot chrysanten geven? In naam van al degenen die je gelukkig gemaakt hebt met je schrijfsels, wens ik je een gelukkige verjaardag…”
“ In naam van mezelf wens ik mezelf hetzelfde…”

En toen schoot ik wakker…

©GoNo