Cursus “ Gedachtelezen “ 6

Lang hoef ik me niet af te vragen wat er verder te gebeuren staat. Er komt een jongedame binnen. Modern gekleed en op hoge hakken. Eentje die rechtstreeks uit de Flair of een ander modeblaadje komt. Carrièrevrouwtje, dat zie je zo. Maar eerlijk gezegd en gezwegen, ze mag gezien worden. ’t Is een hele verademing tegenover die twee coaches, die te lelijk zijn om dood te doen. Moest ik met die twee op een eiland zitten, ik duw ze het water in. Valt nog te bezien of de haaien ze willen oppeuzelen. Die beesten hebben ook hun gevoelens hé?
Wat komt dat model hier doen? Krijgen we er nog een coach bij? Straks zijn er meer coaches dan leerlingen. Er staat een doos tijdschriften op de vensterbank. ’t Valt me nu pas op. Komt omdat ik weer afgeleid ben door het vogeltje. Zou dat hetzelfde vogeltje zijn als deze morgen? Ze lijken allemaal op elkaar. ’t Is in ieder geval een musje.
“ Meneer Noêl, wilt u mij eventjes volgen?”
Ik schrik wakker uit m’n dromerij. Heeft er iemand geroepen?
“ Meneer Noël, wilt u mij eventjes volgen?”hoor ik terug een stem. Schrikbarend. Ik droom nu al in stereo ook. Bart doet teken dat ik hem moet volgen. Nu gaan we het krijgen, fluister ik tegen Gitta. ‘k Denk het ook, fluistert ze bijna onhoorbaar terug. Ik sta recht, volg Bart. Wim volgt ook. Twee tegen één, had ik het niet gedacht. We gaan naar het lokaal ernaast. Ik vraag zelfs niet of ik mag zitten. Die stoelen zijn betaald met mijn belastinggeld, dus ben ik mede-eigenaar. Ik leun achterover, een big smile op m’n aanminnige tronie. Hoe voorspelbaar kan een mens toch zijn hé? Ze vallen met de deur in huis. Scharnieren zullen los gezeten hebben, denk ik.
“ Beste vriend, wat ben je van plan? Ga je heel de cursus de clown uithangen?”vraagt Bart met nauwelijks verholen verachting.
“ Je weet toch dat we een evaluatie moeten maken. Daar kan je uitkering van afhangen, als je begrijpt wat ik bedoel…”doet Wim nu ook z’n duit in ’t zakje.
Daar heb je die dreigementen weer…
“ Nee, ik begrijp niet wat je bedoelt. Ik ben maar tot m’n veertien jaar naar school geweest. Leg het mij eens op een verstaanbare manier uit. Zonder bombastische taal te gebruiken en te schermen met geleerde woorden die uit een verhandeling komen van een kernfysicus. Als je begrijpt wat ik nu bedoel hé?”
Ze kijken naar elkaar. Ik kan hun gedachten lezen. Meestal lukt het om iemand te imponeren door ze afzijdig te nemen. Zonder de klas erbij is het veel gemakkelijker iemand de levieten te lezen. Geen getuigen, geen steun, geen oppositie. Maar nu hebben ze een doortrapte oude rot tegenover zich. Iemand die hun spelletje weigert mee te spelen.
“ Neem uw cursus. Ergens moet er toch wel staan hoe je mij moet aanpakken?”vraag ik met de mooiste glimlach, die ik op m’n gezicht kan toveren. ’t Wordt boeiender met de minuut.
“ Probeer je ons gezag te ondermijnen? Dan zal je vroeger moeten opstaan, we trekken toch aan het langste eind…zegt Bart.
“ Welk gezag? Gezaag, zul je bedoelen? Welke autoriteit bent u om van gezag te mogen spreken? Welk diploma heeft je dat recht? Kadhafi had ook gezag tot hij een kogel door z’n kop kreeg. Waarom zou ik een coach nodig hebben? Zie ik er uit als een sportman? Sportlui hebben coaches, werkzoekenden niet. ’t Klinkt wel goed hé? Coach? Waarom niet gewoon begeleider? Ik heb lak aan al die Engelse termen. Die dan meestal de lading niet dekken. Een doodgewone wc-madam is tegenwoordig een sanitaire helpster. Een cipier is een penitentiaire beambte. Een kassierster is een allround winkelbediende. En een arbeider is tegenwoordig polyvalent. Vraag aan de eerste beste arbeider wat dat betekent en hij blijft u het antwoord tot in de eeuwigheid schuldig…”
Wat een betoog, denk ik. Waarschijnlijk hadden ze iets anders verwacht, maar geduld is een schone zaak.
Bart en Wim overleggen. Dat doen ze graag en daar zijn ze goed in. Ze fluisteren, ik zit er verveeld bij. Over naar fase twee van de cursus: “ Hoe overdonder ik m’n tegenstander?”
“ Mogen wij vragen dat u op z’n minst een beetje probeert mee te werken? Misschien interesseert het u allemaal niet, maar die anderen hebben er wel iets aan. We moeten samen vier maanden doorbrengen, laten we proberen er het beste van te maken…”zegt Bart op bijna smekende toon.
Ze gooien het over een andere boeg. Doen beroep op m’n medeleven. Kan ik inkomen. Sociaal en rechtvaardig, ik kan ervan meespreken.
“ Zijn we akkoord?”vraagt Wim. Die papegaai laat zich ook nog eens horen.
“ Moet ik het schriftelijk bevestigen? In twaalf exemplaren, met “ gelezen en goedgekeurd”?
“ In uw geval, zou dat misschien het beste zijn hé?”lacht Bart. Die denkt dat hij de oorlog gewonnen heeft. Welke oorlog? Zij maken er een persoonlijke vendetta van. Maar kom, ik ben de slechtste nog niet, ik loop wel een eindje mee met die twee. Tot ik er genoeg van heb…

©GoNo