Ga en vermenigvuldig uw schulden…

De mensen zijn onverschillig geworden. De massa loopt verdwaald rond. Wachtend op een leider die hen de weg wijst. Een leider die de beslissingen in hun plaats neemt. Zodat ze kunnen zeggen, als het misloopt, wij hebben het niet geweten. We worden overstelpt met dagelijkse porties oorlogsgeweld. Maar het raakt ons niet meer, al die oorlogen zijn ver weg. We staken als ze aan onze portemonnee raken. Waarom staken we niet als de elektriciteitmaatschappijen de rekening weer met 5% verhogen? Waarom staken we niet als al die dikkenekken hun bonussen optrekken, terwijl ze duizenden mensen op straat zetten? Met uitgestreken gezicht komen ze op tv verklaren dat het crisis is en dat het de reden is waarom er afvloeiingen moeten gebeuren. Het zal geen sociaal bloedbad worden. Het zal geleidelijk gebeuren. Oudere werknemers zullen niet vervangen worden, jongere ook niet. De vakbond is niet akkoord, we staken roepen ze. Fabriek wordt bezet. Bazen doen alsof ze ervan wakker liggen. Zijn al lang bezig een nieuwe fabriek op te zetten in een lage loonland. Er wordt gestaakt. Hoe lang? Een paar weken? Een maand? Een jaar? De grote bazen doen beloftes, de politiek ook. Jullie krijgen allemaal een oprotpremie. En we zullen jullie helpen om een andere job te vinden. En de eerste zes maanden hoeven jullie de lening voor uw huis niet te betalen. De banken lachen zich kreupel, ’t is uitstel van executie…
Staking is voorbij. De mensen gaan terug aan ’t werk. De vakbond beweert op tv dat ze de touwtjes in handen hebben. De politiek beweert hetzelfde. De fabriek zal niet sluiten, voorlopig toch niet. Tot er een overnemer gevonden is. De Chinezen zijn geweldig geïnteresseerd, zoeken een steunpunt voor hun verdere expansie. De banken steunen hen. De politiek ook. Ze sturen hun kroonprins op handelsmissie. Voor een kroonprins doen ze in China hun deuren open…
De Chinezen haken af, wegens te hoge lonen en teveel regeltjes. Er is grote bedrijvigheid ’s nachts. Vrachtwagens rijden af en aan. De fabriek wordt ontmanteld. Verhuist naar een Oostblokland. De Oostbloklanden bestaan niet meer, ze zijn allemaal lid van de Europese Unie. De meesten toch. België is weer een fabriek armer. De arbeiders zijn plots ook armer geworden. ’t Is een schande, zeggen de politiekers. De vakbonden beamen het volmondig. We gaan dit aankaarten op de eerstvolgende plenaire zitting van de Europese Commissarissen. Er moeten sancties komen, zoveel is duidelijk. De vergadering heeft zich gebogen over dit incident. De fabriek is verhuisd naar een land dat lid is van de Unie. Spijtig, maar het vrije verkeer van goederen en diensten dragen we hoog in ’t vaandel. De vakbond kan er ook niets aan doen. De politiekers wassen hun handen in onschuld. Binnen een paar weken spreekt er niemand nog over. Mensen hebben andere zorgen, maken zich maar pas druk als hun vliegtuig of hun trein niet op tijd vertrekt. Of als de prijs van de benzine naar omhoog gaat. Maar ze gebruiken hun auto toch. Liever bezuinigen op de dokter, tandarts en de dagelijkse kost dan te voet naar de bakker om de hoek te moeten gaan. En God keek van op z’n troon naar dat rare volkje en zag dat het goed was…

Ze doen het goed, zegt Hij tegen de duivel. Ja, zegt de duivel, ze aanbidden het Gouden Kalf. Deden ze vroeger ook al. Ge ziet, zegt God tegen de duivel, dat ge een beetje geduld moet hebben. ‘k Heb toch altijd gezegd dat mensen onverbeterbaar zijn. Ze trekken nooit lessen uit het verleden. Geef ze een vinger en ze willen een arm. Geef ze een arm en ze willen heel uw lijf. Moest ik mij niet zo vervelen zonder hen, ik zou ze van de kaart vegen. Kom, Satan beste vriend, laten we nog een Duvelke drinken op de algemene gezondheid van het mensdom. Mag het een chocomelk zijn, ‘k heb nogal last van m’n darmen, zegt Satan…
Satan, ge stinkt uit uwen bek en uit andere openingen, ga in vrede en neem een solferbad. En kuis, in ’t vervolg uw bokkenpoten af, de H. Maagd heeft juist de lenteschoonmaak gedaan…

De lente is in het land, de mensen zijn tevreden op enkele uitzonderingen na. Op tv zeggen ze dat het einde van de crisis in zicht is, alles kan alleen maar beter gaan. Papa en mama plannen hun paasvakantie, die oprotpremie van papa zal goed van pas komen. We kunnen toch onze kinderen hun vakantie niet ontzeggen? Wat zullen de buren wel denken? Dat we marginalen zijn? Nee, dat kunnen we onze kinderen niet aandoen. Ze gaan op vakantie, crisis of geen crisis. En de auto is dringend aan vervanging toe, de tv en de wasmachine ook.
Feitelijk is heel het mensdom aan vervanging toe, zegt God. Zo laten… zegt Satan, zolang we kunnen lachen is er geen vuiltje aan en in de lucht. Kent ge die mop van die banken die zeiden dat ze failliet gingen?
Ik ken ze, zegt God, ik heb die zelf gemaakt…

©GoNo