GoNo's Gedichten & Verhalenhoek

De hersenspinsels van een zelf- en door anderen verklaarde dichter/schrijver.

woensdag 11 april 2012

Hoe mooi in ’t avonduur…




De bloem kruipt omhoog
Spant haar kroon
Tot tegen de regenboog

Ze wil mooi en lief zijn
Blaadjes parmantig gekruld
Stengeltje dun en fijn

Ze staat stevig in de grond
Met voetjes als een knol
Strooit haar geurtje in ’t rond

Een bijtje schijnt haar te kennen
Over wat fezelen die twee
Zijn pootjes die haar verwennen

Morgen is m’n laatste vlucht
Fluistert meneertje Bij
De bloem kreunt en zucht

Ik ga je missen, echt waar
Zegt bloempje snikkend
We waren een goed paar

Ik ruik de boer z’n hooi
Hoor de haan van z’n oren maken
De hond die blaft in z’n kooi

De koe staat te loeien
En het tedere bloempje
Zal ieder jaar opnieuw bloeien…

©GoNo

0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage