Urbi et orbi…

Wat hang ik hier verdorie in godsnaam te hangen
’t uitzicht is wel ontzettend panoramisch schoon
de heuvels van Golgotha, in de avondgloed gevangen
voor die lieden aan m’n kruis is het heel gewoon

wat krijgen we nu, een witte duif aan m’n rechterkant
als dat geen teken van m’n goddelijke vader is
ik krijg een beetje kramp in m’n linker-en rechterhand
’t komt door die nagels, als ik me niet vergis

’t zijn dan nog verroeste nagels, andere hadden ze niet
maar die sakkerse Romeinen deden hun werk goed
ik vergeef het hen, ’t is voor hen dat ik een gebedje schiet
’t geeft me soelaas en ook een klein beetje moed

‘k wist niet dat sterven zo pijnlijk kon zijn op deze avonduren
die moordenaars naast mij zeggen ook al niet veel
aan een kruis genageld worden met twee voortreffelijke buren
beneden maken ze wat ruzie, wat een triestig toneel

ik kan hier schijnbaar niet eens in vrede en rustig sterven
m’n god, waar ben je, heb je me in de steek gelaten
gaan die Romeinen daar beneden de pret nog lang bederven
m’n Vader, uw goddelijke Zoon voelt zich verlaten

m’n lijdensweg duurt nu meer dan zes uren aan één stuk
er komt precies geen einde aan dit spektakel
miljaarde, wat hebben die groupies het toch weer druk
in de naam van God, stop toch dit gekakel

Vader, in uw handen beveel ik m’n hallucinerende geest
de zon schijnt pal in m’n ogen, ‘k zie verdomme geen steek
‘k heb er meer dan genoeg van, ’t is nu welletjes geweest
binnen drie dagen zal ik verrijzen, da’s in ’t midden van de week

ieder jaar zullen ze me vieren met Pasen, hou je maar vast
met een in soepkleed gestoken hitlerjugend-paus op kop
die dan ook nog eens z’n priesters hun zweetvoeten wast
urbi et orbi, en veel hallelujas, van de regen in de drop…

©GoNo