Veertigdagenreis (1) door ivo

veertigdagenreis


Vorige week was ik op facebook wat aan het chillen toen ik toevallig botste op een foto van een baby die in een ziekenhuisbed lag. Je kan je zo'n foto wel voorstellen. infusen, kabels en allerlei biepende toestellen en een laken dat niet meer op zijn plaats zit, waardoor de plastieke matras ook zichtbaar is.
Ik kon doen of mijn neus bloedde of ik kon ook een berichtje sturen en vragen wat er aan de hand was. Want de foto stond tussen de velen, zonder uitleg, gewoon een kiekje zoals je dat ook van een wandeling aan het strand of in een of ander pretpark kan tegenkomen.
Met de vraag wat er scheelde, kwam ik terecht in een heel verhaal. Eigenlijk een tragedie.

De baby heeft leukemie en heeft net een ruggenmergtransplantatie achter de rug. De alleenstaande mama was donor. Geen ouders, haast geen vrienden en dan dit ... pfff.
De berichtjes die ze me stuurde waren meestal twee zinnen lang, dus geen letterwaterval met allerlei kleuren van emoties en geen vraag naar wat dan ook, enkel een koel antwoord op wat ik vroeg.
Zo vertelde ze me dat ze spullen uit haar huis aan het verkopen is om de rekeningen te kunnen betalen (nadat ik haar vroeg hoe ze het allemaal financieel rondmaakte).

Het heeft me enkele nachten wakker gehouden. Zulke mensen halen het nieuws niet. Deze misserie komt niet op tv en wordt niet over geschreven. Anderzijds kan ik me voorstellen als dit gezinnetje media aandacht krijgt, heel het hebben en houden gewoon op straat wordt gegooid. Privacy en rust is dan ook wel voorbij.
Waarom moet een hulpaktie ook het gezicht dragen van het zielige kindje in het ziekenhuisbedje?

Alsof de mens enkel maar wil helpen als er ook een effectief gezicht gekleefd staat.

Het moet je maar overkomen, je zit al dik in de shit en daar wordt heel je verhaal in het lang en het breed in de pers uitgesmeerd, waardoor je de verwerking van wat is, nog moeilijker is. Je ziet je kindje voor je ogen sterven (ligt nu met hoge koorts in het ziekenhuis) en je kan niet eens meer met je eigen zelven het verdriet verwerken, want de helpende handen willen zonodig iets doen ...

Daarom ben ik een Facebookactie begonnen. Een veertigdagenreis gedichtenbundel. Ik nodig al mijn facebook adepten uit om mee te stappen met dit gezinnetje.

Veertig dagen lang elke dag een gedicht lezen ('s morgens of 's avonds wat maakt het uit) om toch even stil te kunnen staan met het leed dat dit gezinnetje treft. Ik vertel er niet bij over wie het gaat. Ik beloof enkel dat elke deelnemer van deze veertigdagen reis, achteraf als de actie is afgesloten een mooi overzichtje krijgt van wat die inspanning die ze mee leverde ook financieel heeft opgebracht.
Een dame (ook facebook adept) heeft een vzw en wil heel de administratie op poten zetten - nakijken van betalingen en verzenden van de bundels per post.

Ik ben naar een uitgever gaan zoeken, maar al snel bleek dat de opbrengst dan wel heel minimiem zou zijn. Slechts 15% royalties vind ik veel te weinig om dit gezinnetje wat financiële hulp te geven. Voor elke 1.000 euro verkocht zou er slechts 150 euro naar het gezinnetje gaan, dat was voor mij veel te weinig.
Dus dan maar in eigenbeheer een bundel uitgeven.

Een kunstenares die met bijenwas schilderijen maakt, heeft foto's van haar werk terbeschikking gesteld zodat de bundel niet enkel lettertjes maar ook mooie foto's bevat.
De bundel is 80 bladzijden dik in een mooie 100gr glossy uitgave.

Zodoende is de actie dan ook begonnen, gisteren waren er al 20 inschrijvingen, niet slecht.
De mensen willen graag meestappen in een veertigdagenreis, van aswoensdag tot pasen ... en het is vandaag pasen. Al een geluk dat bij het virtueel instappen in zo'n reis het elke dag aswoensdag en pasen kan zijn, waardoor het niet uitmaakt wanneer men mee instapt en men de veertigdagenreis aanvangt.

Ik had aan Writershistorie ook gevraagd naar de voorwaarden, maar ik vermoed dat Jan niet thuis is en het moest allemaal heel snel gaan, want het geld is er nu nodig, niet binnen enkele maanden.

De verkoopprijs van de bundel is op 18,5 euro gezet (excl. verzendkosten). Met de wetenschap dat 40% van de verkoopprijs naar het gezinnetje gaat, wil dit wel wat zeggen. In plaats van 150 euro per 1.000 euro omzet, er nu 400 euro naar het gezinnetje gaat (na aftrek van btw, drukker en een minimale administratieve kost).

De bundel zal een isbn nummer dragen en ik zal wel zien of het zal lopen.
Ik wou al lang een bundel maken, liefst met andere auteurs erbij, ooit had ik effectieve plannen, maar de drukte heeft me toen verhinderd dit te doen. Nu zag ik geen enkele reden om het uit te stellen, in tegendeel, de gedichten zijn deels een keuze uit mijn elke dag gemaakte gedichten, maar er zijn er zeker een tiental nieuwe bij.

Er is zelfs een heuse intekenactie gestart. Hiermee geven wij de facebookers de kans om op voorhand (nog voor het boek is gedrukt) in te tekenen. Hierdoor weet ik hoe groot ik de oplage moet maken. Want er is een verschil tussen een oplage van 100 of 200 bundels. De intekenactie maakt dat in Vlaanderen er een gratise thuisbezorging is van het boek (dus geen portokosten) voor Nederland een korting van 10% op het boek.
Vermits deze bundel ook voor het financiële gaat van het gezinnetje, kon er niet veel van de opbrengst afgepitst worden, omdat anders het doel wat verloren ging in de marketing.

Een boeiend spel tussen economie en altruïsme .. de opbrengst volledig afstaan aan iemand die je niet kent ... en ik ook niet wil leren kennen. Het anonieme heeft ook iets, dan hoeft degene die geholpen is, zich niet eeuwig dankbaar te voelen .. een gevoel dat ik niet wil overdragen door zo'n actie te starten.

Wie voor dit gezinnetje ook een mooie pasen wil geven, ook al zijn het dan vijgen na pasen, wat maakt het uit die moet maar eens op faceboek kijken naar veertigdagenreis .. een account die alles vertelt wat er tot op heden te vertellen is.
Het is administratief nog niet helemaal rond, maar de tijd is er niet om nog lang te wachten, dus ben ik maar alvast begonnen.

Bedankt alvast voor het lezen van deze informatie ...

ivo