Hoe word ik schrijver?

Iemand vroeg aan mij hoe hij ook schrijver kan worden. Ik antwoordde in eer en geweten dat hij eerst de Witte Gids moest lezen. Kwestie van aan namen voor z’n toekomstige personages te geraken.
Hé, zei hij, da’s een goed idee.
Een kinderhand is rap gevuld, denk ik zo bij m’n eigen. Als je namen hebt, begin je met een verhaallijn uit te werken. Over wat wil je schrijven? Over koetjes en kalfjes? Dan raad ik u het maandblad “ Voor Boer & Tuinder “ aan. Wat zegt u? Over terroristen? Eén adres:” De enige echte biografie van Osama Bin Laden…” Er bestaat ook nog een paperback met als titel: “t Wordt tijd dat ze twee nieuwe torens bouwen in New York”. Of twee vliegen in één klap…” Ook niet te versmaden. Geschreven vanuit het oogpunt van de enige overlevende terrorist. Had z’n trein gemist richting vlieghaven…
Nee, zegt hij, ik zou een soort van politieke thriller willen maken waarin ook terroristen ten tonele gebracht worden. Heb je al een titel, vraag ik. Ja, zoiets als het “ NV-A Complot…”is z’n antwoord. Oppassen met zo’n titel, zeg ik, ge gaat een proces aan uw broek en aanverwante kledingstukken krijgen. Bart De Zever gaat er niet mee kunnen lachen. Moest ik van u zijn, maar ik ben u niet, ‘k zou er “ Het Vlaams Complot” van maken. De namen mogen lijken op bestaande politiekers, is altijd plezant voor de lezers hé?
Hé, zei hij, da’s weer een goed idee.
’t Is nikske, ik barst van de goede ideeën. En waar gaat zich dat afspelen? Toch niet op de zolder van uw grootmoeder, mag ik hopen? Ik zou het ten dele laten afspelen in de SM-club van monseigneur Van Gheluwe, ergens in een weggestoken klooster in ’t zuiden van Frankrijk. Die man is nog een beetje in de actualiteit, wat de verkoopcijfers alleen maar ten goede kunnen komen. De waarheid verweven met fictie, moet kunnen. Alhoewel in zijn geval…
Hé, zei hij, da’s al een derde goed idee.
U houdt de rekening goed bij, proficiat. En schrijf ook een beetje over die andere monseigneur, die met z’n dotatie van een slordige armzalige 330 000 €. Laat hem een beetje een scheve schaats rijden, tegen de kar van de regering rijden met z’n Ferrari, z’n huwelijk op de klippen lopen en last but not least, maak hem president van één of andere obscure geheime genootschap…
Hé, zei hij, da’s verdomd een vierde goed idee.
Ja, terwijl we toch bezig zijn, goede raad is niet duur tot ge de rekening krijgt. Oja, en leer ook de wet op het auteursrecht van buiten, ’t kan altijd van pas komen hé? Ik ga u een klein voorbeeldje geven. Jij schrijft een politieke thriller, ik lever de ideeën, wat dus wil zeggen dat ik feitelijk de auteur ben. En gezien ik lid ben van de Auteursvereniging van Sabam, zal het u een aardig centje kosten om zonder schriftelijke toelating mijnentwege gebruik te maken van mijn hersenspinsels.
Hé, zei hij, da’s geen goed idee.
Jawel, ’t is een goed idee, ik ga er subiet aan beginnen. Bedankt om mij op dit idee te brengen. Ik heb zelfs al een titel: “ Masturberen is toegelaten door de kerk, maar ’t mag niet uit de hand lopen…” Ge moet er maar opkomen hé? Of bestaat er al zulk boek met zo’n lumineuze titel? Eventjes navraag doen bij de boekenbank? Je weet maar nooit hé?

M’n kennis z’n aspiraties om een groot schrijver te worden, staan momenteel op een laag pitje. Ik denk dat hij nog altijd de Witte Gids aan het lezen is, kwestie van inspiratie op te doen. En ik ? Ik zit me te verdiepen in het alom geprezen boek “ Licht in de duisternis, haiku’s over het hedendaagse Japan…”van H. van Rompuy. Met een voorwoord van Electrabel. Daarna begin ik aan “ De gevaren van een kerncentrale in een overbevolkt gebied dat gelegen is op twee tectonische platen…” Een uitgave van Greenpeace op A4 formaat. Kwestie van m’n licht een beetje op te steken in deze toch wel bangelijke tijden…

©GoNo