Een zonnige dag in Huize Krankenstein…

“ Zet toch die ouwe gek met rolstoel en al buiten…”zegt de verpleegster met opkomende snor tegen haar collega.
“ Hij wil niet, ’t is te warm, hij kan niet tegen die hitte…”antwoordt haar collega, niet goedwetende hoe ze hem kan overhalen om buiten te genieten van de zon.
“ Hij heeft niets te willen, laten we wel wezen, je moet tonen dat je de baas bent anders lopen ze zo over je heen…”
“ Ja maar, ik heb het hem al tien keer gevraagd en het enige antwoord was een klodder speeksel in m’n gezicht…”
“ Is ’t weer zover, dat doet die vetzak nu altijd als hij z’n goesting niet krijgt…”
“ Leuk is wat anders, als hij niet in m’n billen knijpt, dan spuugt hij naar mij…”
“ Kom maar mee, ‘k zal je laten zien hoe je zoiets moet aanpakken…”

Samen gaan ze naar de bejaarde man, die vastgesjord zit in z’n rolstoel. Hij kijkt hen aan met spleetoogjes, een grijns op z’n gezicht. Daar heb je ze weer, zie je hem denken. De pret kan beginnen. Het feest ook.
“ Volg mij…”zegt de halfbesnorde verpleegster.
In een boog gaat ze rond de bejaarde, zodat ze achter de rolstoel komt. De oude vent stribbelt pro forma tegen. Weet ook wel dat die verpleegster niet voor één gat te vangen is. ’t Is kwestie van afwachten en dan toe te slaan.
“ Gezien? Nu jij…”
De jonge verpleegster duwt de rolstoel naar buiten tot op het terras. De parasol wordt opengezet, de bejaarde aan het tafeltje geschoven.
“ Wat moet ik je brengen om te drinken?” vraagt de jonge verpleegster op korte afgemeten toon.
“ Een brobllwtr, aub…” zegt de ouwe vent onverstaanbaar.
“ Een watte?”
“ Een brobllwtr met veel brobberls…”
“ Ik begrijp er niets van, spreek eens wat duidelijker, maar doe eerst dat stukske sigaar uit uwen bebbel…”
“ Brobllwtr met veel brobberls, hoort gij niet goed of wat?”
Hij doet het overschotje van z’n dagelijkse sigaartje uit z’n mond. De verpleegster komt wat dichter in de hoop hem nu goed te kunnen verstaan.
Met haar oor bijna tegen z’n mond, vraagt ze nogmaals wat hij wil om te drinken.
Ze trappen er toch iedere keer weer in, denkt de geniepigaard, terwijl hij met z’n ene hand in haar borst knijpt en z’n kwijl in haar nek deponeert.
“ Melk met bubbels, melk met bubbels…ik wil melk met bubbels…” giert de man het uit.

De hand van de jonge verpleegster schiet uit, recht op de kaak van de oude man. Het geeft hem op slag een rood kleurtje.
“ Help, ik word aangevallen, ik word verkracht…”roept de ouwe vent.
“ Da’s nog maar een voorsmaakje, zie je die bezem daar staan? Die ram ik straks in je achterste, ge zult ervan genieten, neem dat van me aan…”zegt ze met overslaande stem.
“ Doe maar, geil wijveke, doe maar, daar wacht ik al zo lang op…”
Eventjes wil de jonge verpleegster de daad bij het woord voegen, maar de andere bejaarden kijken haar met kwade ogen aan.
“ Goed gedaan, goed gedaan…”zegt de opkomende snor-vrouw.” Zo moet ge ouwe viezerikken aanpakken…”
“ ‘k Heb in m’n broek geplast en ook gescheten…en ik heb gene pamper aan. Lekker stinken…”grinnikt de ouwe man.
“ Verdomme, zeg dat het niet waar is hé?
“ ’t Is wel waar, ’t is wel waar…”
De oudere verpleegster is nergens meer te bespeuren, de stank wel…

©GoNo