Het echte verhaal van het Laatste Avondmaal ( slot )

Het wordt donker buiten, de sterren staan flonkerend aan de hemel. Het is een zwoele nacht. Jezus besluit om de nacht door te brengen in de Hof van Getsemane, zogezegd om te mediteren. Hier is the place to be, hier zal het gebeuren. De verleiding is groot om er de brui aan te geven, twijfel sluipt in z’n hart. Is het wel nodig dat ik sterf? Vraagt hij zich af. Deze wereld van goddelozen verdient mij niet. Of ik nu hun zonden wegneem door te sterven, zonden zullen ze blijven begaan. Hij ziet de verschrikkingen die hem te wachten staan. Het angstzweet breekt uit, een jongeman die hij herkent als de duivel, treedt op hem toe.
“ Waarom wil je de wereld redden?”vraagt hij op lijzige toon.
“ Ik moet, ik kan niet anders…”zegt Jezus.
“ Je moet niets, je moet alleen maar adem halen. Het mensdom is een vogel voor de kat. Stuur je apostelen om hulp. Eén woord van jou en de revolutie breekt uit. Als je goddelijke Vader je zo lief heeft, waarom laat Hij je dan lijden?”
“ Om hun zonden weg te nemen, veronderstel ik…”zegt Jezus van z’n stuk gebracht.
“ Goed gek, zou ik zo zeggen, je weet toch wat er te gebeuren staat?”
“ Ja, ik zal bespot, vernedert en gekruisigd worden…”
“ Voor wie en voor wat?”
De duivel kijkt hem doordringend aan, begint een beetje medelijden te krijgen. Maar hij is Satan, heerser over de duisternis en moet hard zijn.
“ Je hebt de kans om het hier af te bollen, pak uwen ezel en zoek veilige oorden op…”
De duivel spreidt z’n armen, in de nevel die hij laat ontstaan ziet Jezus hoe hij gelukkig is met Maria Magdalena. In de tuin, een kopie van de Tuin van Eden, ziet hij z’n kroost ravotten. Tranen vloeien nu over z’n wangen. Moet hij dat allemaal missen omdat z’n Vader het hem bevolen heeft? Nee toch?
Petrus en Simon zien dat Jezus druk aan het gesticuleren is. Ze hebben niet veel tijd meer en schijnbaar slaan de stoppen door bij hun Messias.
“ We moeten ons plan uitvoeren, we moeten Hem helpen…”zegt Petrus tegen Simon.
“ Breng die simpele van geest, z’n tijd is gekomen…”beveelt Petrus.

Een man, die als twee druppels water op Jezus lijkt, verschijnt ten tonele.
“ Zijt ge nog altijd bereid om Jezus z’n plaats in te nemen?”vraagt Petrus.
“ Ja, ik ben bereid om voor m’n Heiland te sterven..als ik maar de garantie krijg dat ik in het Koninkrijk Gods zal komen…”
“ Ik zal het op papyrus zetten en vergeet niet dat ge de geschiedenis zult ingaan als redder van de mensheid. En dat, m’n beste vriend, kan niet iedereen zeggen hé?”
“ Dank u, duizendmaal dank u…”
“ Zalig de armen van geest want zij zullen het Rijk Gods als eerste betreden…”zegt Simon terwijl hij moeite moet doen om z’n lach in te houden.
Intussen voelt de duivel dat hij beet heeft.
“ Ga weg, gij vermaledijde, ga weg naar uw ondergrondse krochten, in de naam van de Vader beveel ik u om te verdwijnen…”zegt Jezus om de schijn nog even op te houden.
Satan verdwijnt, niet omdat Jezus het hem bevolen heeft, maar omdat hij dringend z’n behoefte moet gaan doen. Hij rept zich naar de bosjes en enkele ogenblikken later stinkt heel het park naar solfer en zwavel. Verdomme, denkt de duivel, dat ik net nu diarree moet krijgen. Da’s weer een smerige truuk van diene Heilige Vader.
“ En alles in orde?”vraagt Jezus aan z’n trouwe volgelingen.
Petrus en Simon knikken van ja.
“ Die gek denkt werkelijk dat hij de Messias is en wil in uw plaats sterven…”
“ Zoveel te beter, zoveel te beter, hij zal goed ontvangen worden door m’n Vader. Die ziet het verschil toch niet, gezien Hij zo bijziende is als een mol en wat zou het Hem kunnen schelen, de loop van de geschiedenis ligt toch al vast…”

De rest van het verhaal kent iedereen, de dubbelganger is een pijnlijke dood gestorven aan het kruis. Jezus vertrok naar het zuiden van Frankrijk, nadat hij drie dagen ondergedoken zat in een grot. Maria Magdalena speelde het spel mee, vertelde tegen de overgbleven apostelen dat zij Jezus gezien had. De grafkelder was inderdaad leeg toen ze de steen met vereende krachten wegrolden. Daar hadden Petrus en Simon voor gezorgd. Een mythe heeft z’n rechten hé? Jezus was uit de doden opgestaan. Jezus was werkelijk de Zoon van God.

Epiloog:

Jezus leefde al een tijdje in Frankrijk. Z’n moeder was ook overgekomen. Wat geweldig handig was voor de kinderen als ze een babysit nodig hadden. Als timmerman verdiende hij goed zijne kost, leverde zelfs aan de Romeinen, die maar al te graag hun villa’s uit lieten rusten met handgemaakte meubelen. Af en toe gaf hij nog een lezing over de bijbel, in de synagoge was hij een graaggeziene gastspreker. Hij deed nog altijd mirakels op bruiloften, maar meestal in ’t geniep. Een oude vos verliest z’n streken niet. Tot op een dag, een zwoele zomeravond ergens in juli, een oude man verscheen…
Jezus keek naar de man, wreef z’n ogen uit. Zag hij het goed? Was dat z’n Vader niet? Hij voelde de natte bui al hangen.
“ Awel hele nette, herken je me niet?”
“ Ja papa, ik herken je. Zet u neer en drink een beker wijn met mij…” zegt Jezus een beetje bedeesd.
“ Is het water of is het wijn?”vraagt z’n Vader op strenge toon.
“ ’t Is echte wijn, van de druiven uit m’n wijngaard…”
“ Manneke, als ik morgen koppijn heb, zal het uwen beste dag niet zijn…”
“ Waarom zijt Ge naar hier gekomen, als ik vragen mag…”vraagt Jezus.
“ Omdat ge uw deel van de weddenschap niet nagekomen bent. Of denk je dat ik seniel ben? Een dubbelganger sturen, ge moest beschaamd zijn…”
Daar heeft Jezus geen antwoord op.
“ Maar ik heb een jobke voor u, eentje die ge graag zult doen, ben ik zeker van…”
“ En wat mag dat jobke wel wezen? Ik heb al werk genoeg met m’n schrijnwerkerij. Betaalt het goed?”
“ Het betaalt geweldig goed en ge moet er niks voor kunnen…”zegt God de Vader op geslepen toon.
M’n Vader is nog de slechtste niet, denkt Jezus.
“ Wil je het doen voor uw teerbeminde Vader?”
“ Eerst zeggen wat die job inhoudt…”
“ Nee, eerst ja zeggen en dan het contract hé?”
“ ’t Is al goed, ik zal maar ja zeggen zeker?”
“ Ik wist dat ik op je kon rekenen…”
God de Vader klapt in Z’n handen en plots staat de tijd stil. De tijd draait nu vliegensvlug terug. God de Vader lacht zich een kriek en bijna een breuk.
In Bethlehem wordt er een Kindeken geboren, in een stal, tussen de os en de ezel. Maria ziet haar pasgeborene met liefdevolle ogen aan. Nog niet wetende dat Hij ooit aan een kruis zou sterven…z’n dubbelganger weet het ook nog niet…
De kleine baby zet z’n keel open en in z’n brabbeltaaltje zegt hij de wijze woorden die niemand begrijpt:
“ Jezus, Maria, Jozef, Hij heeft me weer goed liggen gehad…”
De os en de ezel knikken instemmend…

©GoNo