De Bende van Zorro 7.

Ook dat nog, denkt de commissaris.
“ Het moet hier niet gekker worden dan het al is, een mens zou er het noorden bij kwijt geraken. Salami alaikum ( waarmee hij bedoelde dat hij geweldig hield van salami) en geef mijn part maar aan de hond…”
De hond kwam aangelopen. Heb je me geroepen, kwispelstaart hij. De huiskat bekijkt het tafereeltje vanop het plat dak. Wat een uitslover, denkt ze.
“ Verdomme, Don Quichote, gaat ge nu eindelijk m’n been loslaten? Of moet ik m’n pepperspray gebruiken?”vraagt de commissaris op liefdevolle toon met ingehouden woede.
“ Als ik dat hoor, krijg ik al tranen in m’n ogen…”antwoordt Don Quichote.
“ Loslaten, zeg ik, loslaten…”
“ Oké, ’t is al goed, tegenwoordig worden de homo’s gediscrimineerd langs alle kanten, ‘k zou bijna zeggen van voor en vanachteren. De politie uw vriend? Vergeet het maar…”
“ Dat is een laag-bij-de-grondse opmerking. Moest het niet zijn dat ik wil onderhandelen in een sfeer van transparantie en openheid, ik zou u een proces aan uwen pamper smeren…”zegt de arm der wet kwaad.
“ Laag-bij-de-grond? Ik lig op de grond hé? Maar goed, m’n liefde voor u staat na die opmerking op een laag pietje…” Waarna hij rechtkroop en en zich achter Zorro schaarde. Zorro voelde iets tegen z’n billen drukken, maar het soepbord in z’n broek hield veel tegen. Boeddha begint overmatig te transpireren en kijkt Don Quichote met geilige oogjes aan. Zou het kunnen dat hier, midden de chaos, een prille liefde zou onstaan? Het zou kunnen, zeg nooit nooit hé?
“ En gij Boeddha, gelieve u neer te zetten in kleermakerzit en voor de rest er het zwijgen toe te doen. Spreken is zilver en zwijgen is goud, moet ge maar denken…”
Zorro begint de commissaris meer en meer te waarderen. Spreekwoorden brengen hen dichter bij elkaar. ’t Is een goeie basis om onderhandelingen mee op te starten, denkt hij. Zorro voelt plots een hand op z’n derrière. Dit gaat te ver. Tornado z’n bezempaard is de enige die aan z’n billen mag zitten. Of beter gezegd tussen z’n billen . Hij draait zich, als door een addertje onder ’t gras gebeten, om en verkoopt Don Quichote een oplawaai van jewelste.
“ Dat had ik allang willen doen…” hoort hij de commissaris mompelen. Don Quichote roept op z’n knecht Sancho, maar die is druk in de weer met vertrappelde bloemen in de helmen van de armen der wet te steken. De agenten roken sigaretten die ze aangeboden gekregen hebben van de bewoners van Huize Krankenstein. Niet wetende dat het zuivere cannabis is. Er heerst een sfeer van uitgelatenheid, precies of ze gaan op schoolreis vertrekken. Ze beginnen tikkertje te spelen met hun matrak. De adjunct is tevreden, ’t speelt gene rol op wie ze kloppen, als ze maar mogen kloppen hé? Daar dient een matrak toch voor of niet? Om als oorstokje te gebruiken is hij iets te dik. Alhoewel, voor een homo? Maar dit terzijde…
Don Quichote besluit wijselijk en geheel doordacht om zich maar bij het uitgelaten gezelschap te voegen. En een andere knecht te zoeken. De Bende van Zorro begeeft zich naar de refter om de bilaterale onderhandelingen op te starten. Bartje zal de gesprekken leiden, maar eerst moet de verpleegster met nachtdienst terug bij haar positieven gebracht worden. Want ze hebben koffie, thee en koekjes nodig. En een cognacske met sigaartje, als het mogelijk zou zijn. Bij het vormen van een regering gaat het er ook zo aan toe, zegt Bartje. De commissaris geeft hem groot gelijk. Het aangename met het nuttige paren.
Nero en Napoleon zijn al in discussie gegaan. Over de plaatsen aan tafel. Herr Dolf strekt z’n rechterarm alsof hij de massa wil bezweren.
“ Heil mezelf…”roept hij, maar niemand die luistert.
“ Bende zotten, ik stuur de gestapo op jullie dak…”
Nero en Napoleon schieten in een onbedaarlijke lach.
“ Als ge niet zwijgt, gooi ik u voor de leeuwen in de Zoo van Antwerpen…”zegt Nero. ’t Is de enige plaats waar er nog leeuwen te vinden zijn.
“ En ik stuur u naar het front in Austerlitz…”doet Napoleon er nog een schepje bovenop.

De onderhandelingen zijn goed gestart. Dat belooft voor de toekomst, denkt de commissaris.

©GoNo