Gesprek met Pieter Dedoodt…

“ Zo meneer Pieter Dedoodt, het is mij een waar genoegen u hier te mogen ontvangen op deze toch wel voortreffelijke locatie: namelijk het autokerkhof van Oostakker-Lourdes. Weinigen zullen weten dat de grot waarin de H. Maagd verschenen is, opgetrokken is uit versleten autobanden. Maar dit terzijde. Zet u en drink gezellig een blonde Leffe met me mee. Ik geef de voorkeur aan Kriek Belle Vue…”
“ Dank u, er is een massale opkomst van gepensioneerden en werklozen, zie ik?”
“ Ja, iedereen wil wel eens Pietje Dedoodt in levende lijve zien hé?”
“ Als ik maar niet te dicht kom zeker? Grapje…”
“ Laten we beginnen met hoe het allemaal begonnen is…”
“ Wel, om te beginnen, ik kom uit een familie van hardwerkende arbeidersengelen. M’n vader Pierre Dedoodt was van opleiding kleermaker en mijn moeder naaister. Vandaar m’n voorliefde om draden door te knippen hé? We hadden het niet breed, moesten de eindjes aan elkaar knopen. Ge moet niet denken dat het in de hemel allemaal rozengeur en maneschijn is. Dus toen onze Heer kwam vragen om de job van Pietje Dedoodt meer inhoud te geven, was ik er als de kippen bij om enige graantjes mee te pikken. U moet namelijk weten dat mijn vader last had van z’n oude botten en knoken. Er zaten gaten in z’n oude botten en als het regende stond zijne kelder altijd vol met water. Allé, zijn botten, bedoel ik. Na tweeduizend jaren het mensdom de dood ingejaagd te hebben was het tijd om voor opvolging te zorgen. Vandaar dat ik mij geroepen voelde om in de voetsporen van mijn alomgeliefde vader te treden..”
“ Maar doet u het dan niets om zomaar iemand weg te halen bij al die families?”
“ In het begin had ik er last van, maar na honderd jaar wordt men dat gewoon hé?”
“ Jamaar, ik mag toch veronderstellen dat het niet gemakkelijk is om een kindje z’n levensdraad door te knippen?”
“ Gemakkelijk? Geen enkele job is gemakkelijk hé? Maar ge moet uw emoties in de hand houden, als het ware een knop omdraaien. Op automatische piloot werken, noem ik dat. En geloof het of niet, voor sommigen is het beter het tijdelijke met het eeuwige te wisselen. Denk maar eens aan al die dictators. ’t Zou wat zijn moesten die eeuwig blijven leven hé?”
“ Daar heb je een punt. Mensen, stel je eens voor dat Herr Hitler het eeuwige leven had? Waren we nu allemaal Duitsers geweest en reden we allemaal rond in een Volkswagen. ‘k Mag er niet aan denken…”
“ Voilà, da’s hetgene ik bedoel hé?”
“ Maar mag ik nu een vraag stellen?”
“ U doet maar, maar denk een beetje aan de tijd, ik moet nog naar Afghanistan. Binnen een tweetal uurtjes gaan de Amerikanen een grootscheeps bombardement uitvoeren op hun eigen stellingen. Dat wordt weer lachen geblazen. Soms kan het leven toch mooi zijn hé?”
“ Vindt u? Honderden doden lijkt me niet zo mooi en dan nog in eigen rangen…”
“ Ik noem dat “ leven in de brouwerij “. Een beetje zoals bij pater Versteylen. En al die andere paters, maar dit buiten beschouwing en geheel terzijde…”
“ Meneer Dedoodt en dan nu de vraag waar iedereen op wacht. Is er leven na de dood?”
“ Wilt ge dat echt weten?”
“ Ja en het voltallig publiek ook. Nietwaar mensen?”
Het publiek roept instemmend.
“ Zoals iedereen het wil hé? Maar niet komen klagen achteraf.”
“ Komaan Pietje Dedoodt, komaan zeg…”

Krantenbericht uit de OOSTAKKERSE COURANT:

Het dodental op het autokerkhof van Oostakker-Lourdes is opgelopen tot 169. Pastoor Kempens spreekt van een echt slagveld. De meesten zijn gepensioneerden en werklozen. Een getuige, die te diep in het glas gekeken heeft, zegt dat hij een vuurbal uit de hemel zag neerkomen. Vandaar de hoge graad van verbranding waarmee de meeste slachtoffers te maken hadden. Pastoor Kempens is er het hart van in dat z’n bedevaartsoord volledig van de kaart geveegd is. De grot was juist geschilderd en voorzien van een klank-en lichtspel…

©GoNo