De Bende van Zorro 5.

Terwijl de oproerpolitie hun gezamenlijke hoofden zitten te breken over het rekenraadseltje, maakt Bartje van de gelegenheid gebruik om zich schoorvoetend uit het zicht te reppen. Maar dat is buiten Don Quichote gerekend. Die klemt zich vast als een blok aan het been van Bartje. ’t Moet gezegd, ’t is een taaie rakker, zo worden er geen meer gemaakt.
“ Verdoemde kieken, gaat ge nu eindelijk lossen?”vraagt Bart op een beleefde manier.
“ Nooit van ze leven, ik zie u graag…”antwoordt Donneke.
Dat moet er nu nog bijkomen, een halve gare die op mij verliefd is. Denkt Bartje. Maar ’t doet hem wel iets. ’t Doet hem denken aan die Vlaamse zanger, ene Bart Javel, toevallig ook een Bart, die het wel zag zitten om zijne vent te bedriegen. Notabene met hem nog wel. Hij vond dat hij zo sexy en zwoel overkwam tijdens de belsessies. Onze Vlaamse zanger bestookte Bartje met sms’s die niets aan de verbeelding overlieten. Tot z’n geliefde L. Pappermondt er achter kwam. Er is daar serieus gevochten achter de schermen, getuige het toupetje dat nog steeds in de straatverlichting hangt als stille getuige.
“ Zorro, sta daar niet te kijken als een uil op een ankergat, en help me uit de nood. Da’s uwen stiel of niet soms?”
“ Beste Bart, momenteel zijn we in vergadering. Het hoogste partijorgaan van de Bende van Zorro is aan het overleggen of er een algemene staking komt of een gewone zitstaking. Maar gezien de gegeven omstandigheden en de aanwezigheid van de oproerpolitie lijkt het ons voor 99% beter om de staking uit te stellen tot een nader te bepalen datum…”
Ook dat nog…

“ Hé, beste vriend, we hebben de oplossing van uw raadseltje…”
“ Hoezo? Nu al? En wat mag dan de oplossing zijn?”. Bart is zeker dat ze die nooit kunnen vinden.
“ 1679,5, juist of niet?”
Bart verschiet zich een kriek. Hoe kan dat nu? 5 000€ aan z’n broek en z’n patatten.
“ Hoe hebt ge het gedaan?”vraagt hij met vertwijfeling in z’n stem.
“ Hahaha, de helikopterpiloot kent iemand van Basta, die de sleutel heeft…”
“ Da’s niet eerlijk, da’s niet eerlijk…”
“ Afdokken maatje of een matrak tegen uwen kaalkop en wat traangas in uw ogen. Ge moogt kiezen tussen één van de twee. Maar kiest ge de matrak, dan krijgt ge als bonus een literke of twee traangas. Andersom juist hetzelfde. Met de arm der wet wordt niet gelachen hé? Dus, in naam der wet en in naam van het Belgische volk, eisen wij een regering. Sorry, verkeerde tekst. Eisen wij dus 5 000€. ’t Mag ook in maaltijdcheques zijn, zo kieskeurig zijn we nu ook weeral niet hé mannen?”

De helikopter verdwijnt in de schemerzone tussen het eindigen van de nacht en het aanbreken van de dag. De commissaris is blij, want ene man minder om het geld mee te delen. Nu nog de rest van de eenheid kwijt geraken et l’argent est dan le pocket, denkt hij. ’t Is een tweetalige met Marokkaanse roots, vandaar hé?
“ Chef, wanneer mogen we er op kloppen? De manschappen worden een beetje ongeduldig, ze willen in praktijk brengen wat ze in de kazerne geleerd hebben…”
Als ik er laat op kloppen, kan ik waarschijnlijk fluiten achter m’n centen. Denkt de commissaris. Langs de andere kant, sta ik hier voor slingeraap en tevens hanglul als ik niets doe. Allah, geef mij raad, mompelt hij zachtjes…

©GoNo