De Bende van Zorro

Zorro is moe, z’n paard Tornado ook. Z’n knecht Bernardo doet er het zwijgen toe, maar dat heeft zo z’n redenen. Sedert men z’n tong afgesneden heeft, is de knecht nog weinig van zeggen. Al goed dat Zorro van alle markten thuis is en overweg kan met gebarentaal. Z’n vader, Allejandro, denkt dat z’n zoontje een halve homo is, een bon-vivant met verwijfde trekjes. ’t Moet weer eens lukken, ge hebt maar ene zoon en dan nog zoiets…denkt Allejandro. Ze kunnen mij geen verwijten maken, ‘k heb er madre de dios alles aan gedaan om van Diego een echte macho te maken, maar die verwijfde trekjes heeft hij van z’n mama, zoveel is zeker. Wist Don Allejandro veel dat z’n zoontje vlijtig en naarstig schermlessen volgde bij een schermmeester in Madrid. Dezelfde stad waar hij aan de universiteit studeerde. Rechten in de linkervleugel. ’t Moet gezegd, hij is een uitmuntende leerling op beide vlakken. Ook op het amoureuze vlak lust hij er wel pap van, z’n liefjes ook. Ze kennen hem als een echte Don Juan, een Cassanova en tevens ook een rijke stinkerd. Die een uit de kluiten gewassen hacienda met vele hectaren grond zou erven. Met bijbehorende lijfeigenen. Voor sommige mensen schijnt de zon altijd hé?
Zorro kijkt over z’n schouder naar z’n toegewijde knecht. Die hem, na al die jaren van vechten tegen het Onrecht, nog steeds trouw volgt. En nog steeds z’n zwarte botten opblinkt met “ça-va-seul”, z’n zwart kostuum strijkt en Tornado te vreten heeft. Want moest het aan Zorro liggen, ligt dat beest al lang dood in zijn in de rotsen uitgekapte stal. Zorro is niet meer van de jongste en vergeetachtig. Hij vraagt zich soms af waarom z’n trouwe knecht niet meer tegen hem spreekt…Zou het zijn omdat hij dat blinde doofstomme meisje, waar Bernardo zo verliefd op was, niet heeft kunnen redden? Hoe heette ze ook alweer? Conchita. Conchita Esperanza. Mooie naam voor een doofstomme, die ook nog blind was. De natuur kan soms hard zijn. Maar had ze vijf minuutjes langer z’n zweep vastgehouden…dan was ze gered geweest door z’n trouwe viervoeter Tornado. ’t Was kwestie van volhouden. Maar nee, zelfs dat was teveel gevraagd en ze stortte met een onhoorbare ijselijke gil het ravijn in. De klap van haar lichaam tegen de rotsen echoode nog na. Wat een klap, dat overleeft niemand, bedenkt hij zich. En toch, de wegen van Dios zijn ondoorgrondelijk. Ze overleefde het wel, maar voelde zich gebroken…zodanig zelfs dat ze in het klooster ging. Dat wist Bernardo niet, al goed of hij was ook pater geworden. Zorro kon z’n knecht niet missen en vond het beter om hem over het lot van z’n Conchita in het ongewisse te laten. Zouden die twee ooit seks met elkaar gehad hebben? Een doofstom blind meisje met een stomme knecht? ’t Zegt me niks, denkt hij met een grijnslach. ’t Waren mooie tijden geweest. Maar nu is het vet van de soep. Z’n optredens werden minder en minder gesmaakt. ’t Ging allemaal zo soepel niet meer als vroeger. Tornado ging af en toe nog wel eens op z’n achterste poten staan, maar ’t was altijd een heel gedoe dat beest terug op z’n vier poten te laten staan. Reuma hé. En ook een beetje aderverkalking. Een beetje veel. De “ Z” van Zorro, die hij met veel zwier in de vijand hun klederen kerfde, leek nu meer en meer op een zeven. Soms kerfde hij al eens te diep, sneed hij geheel per ongeluk hun darmen uit hun lijf. Kan gebeuren als men geen vaste hand meer heeft. Reuma hé? En ook een beetje…

“ Zorro en Bernardo, ’t is tijd om te komen eten. Zet die bezem terug in de kast, doe dat gordijn uit en leg uw houten zwaard waar het moet liggen. Als ge braaf uw boterhammetjes opeet moogt ge straks naar Zorro zien op tv…”zegt de verpleegster met vertedering in haar stem.
Zorro kijkt naar z’n trouwe knecht, geeft hem een knipoogje. Ze weten wel beter. Die Zorro van de tv is maar namaak. Ju ju, Tornado en spoorslags gaan ze er van door, recht naar de refter waar Keizer Nero en Napoleon in een heftige discussie beland zijn over wie de meest geliefde was…

©GoNo