Oh, my God, buurman Kaarsgieter geeft van Jetje…

’t Is na middernacht en de spoken beginnen hun nachtelijke ronde. Ik, zoals iedere rechtgeaarde burger, zweef wegdoezelend naar Dromenland. Op de tonen van één of ander snertliedje van Clouseau. ’t Zit van binnen of zoiets.Niet bepaald een liedje om mee in slaap te vallen, maar wel toepasselijk voor buurman Kaarsgieter. De Kreuners zingen van “ Ik wil je”. Jaja en ik wil slapen, dus rot op hé.
Kent ge dat gevoel, zo tussen wakker zijn en nog niet echt slapen? De schemerzone waarin je hersens zeggen “ ’t is genoeg voor vandaag”? Ik hoor geluiden op de achtergrond, ze komen niet van m’n radio. Ik hoor gekraak en gezucht, gesteun en gekreun. Oei, waarschijnlijk m’n tv vergeten af te zetten. Zal wel die verdomde reclame zijn om eenzame zieltjes aan te zetten tot het spenderen van ettelijke euro’s aan telefoonseks. Met de mooiste meiden die je maar kunt dromen. Fake-meiden. Ergens zit er een vrouw van middelbare leeftijd met krulspelden in ’t haar, een sigaretje in de linkermondhoek te wachten tot de telefoon rinkelt. Waarna ze wulps en krols met hese doorzopen stem de seksueel geobsedeerden tot hogere sferen zal leiden. Hun bankrekening zal op de kortste keren in lagere regionen vertoeven. Maar dat weten ze nog niet…
Ik ben wakker, ga naar de living. Nee, de tv staat niet aan en er zitten geen spoken te kijken. Ik scherp m’n oren, wat op zich al een bloederig gedoe is, dus zie ik er vanaf. Ik luister nu met hernieuwde aandacht naar de geluiden. Ik weet het plots en ineens. M’n buurman zal naar een film voor volwassenen aan ’t kijken zijn. Da’s een hele geruststelling. Ik kruip terug in m’n bed, maar kan de slaap niet vatten. Ik verdenk er m’n buurman van dat hij z’n tv tegen onze scheidingsmuur opgehangen heeft. Het lijkt wel of ik mee in z’n slaapkamer zit. Op de eerste rij nog wel. Gratis en voor nikske.
Schijnbaar is het een Engelse film en gaat het over God. God is geweldig populair de dag van vandaag. Ik hoor gekreun en meerdere malen “ Oh, my God, oh my God…”. Gevolgd door “ Oh, i’m coming, i’m coming…”.
Laat me raden. Dit gaat duidelijk over een non, die bij het bidden van ettelijke Onze Vaders, de hoogste top bereikt heeft of nog moet bereiken, want ze blijft maar komen.
Ik spits m’n oren, deze dialoog wil ik niet missen. Zulke dialogen boeien me ten zeerste, al was het maar omdat ik me altijd afvraag hoe het zal aflopen. Waarbij m’n fantasie soms op hol slaat. Ik zie het zo voor m’n ogen. Buurman Kaarsgieter die z’n kaars in haar wijwatervaatje steekt. Waarna hij haar besprenkelt met gewijde zaadcellen. Al doende leert men. En gezien hij van plan is om een kaarsenmakerij uit de grond te stampen, is hij nu al aan ’t oefenen. Halleluja, halleluja…
Het moet een wreed katholiek meisje zijn waarmee hij aan het rampetampen is. Ze blijft de Allerhoogste aanroepen. Klaarkomen met God, ’t is weer eens iets anders hé? Ze komt, ze komt… De sint ook, denk ik maar. Verdomme, zeg het niet, maar doe het dan. Zodat ik kan slapen. M’n buurman heeft z’n tweede adem gevonden, het gekreun en gesteun begint opnieuw. Eddy Wally zingt “ Ik spring uit een vliegmachien”. Ik wil hem volgen maar dan uit m’n venster of uit m’n vel. Ik besluit om te verhuizen. Van de slaapkamer naar de living, welteverstaan. Wegwezen uit dit oord van verderf. Ik plof neer op m’n zetel, sla m’n ogen ten hemel, zeg met overslaande stem:” Oh my God, oh my God, i’m coming…”. Waarna God, de Almachtige, antwoordt: “ Dat zeggen ze allemaal tot het zover is…” Een doordenkertje, neem ik aan.
De dag na gisteren, vandaag dus, belt m’n buurman mij op om te vragen of ik even naar z’n appartement wil gaan. Kijken of z’n stoomstrijkijzer wel afstaat. Buurman is zoals ik, we hebben allebei Alzheimer. Selectieve Alzheimer. Hij heeft ook nog het syndroom van Potentia, het tegenovergestelde van het syndroom van Impotentia. Beiden zijn syndromen waarmee niet te spotten valt. Maar dit ter titel van inlichting. Ik zeg hem dat het me wel een nachtje was, dat ik genoten heb van z’n escapade. Dat ik de volgende keer zal komen duwen op z’n achterste zodat het wat vooruitgaat. Z’n enige antwoord is: “ Wat een lijf heeft dat wijf…”. Daarmee moet ik het doen. Ik heb nu in m’n slaapkamer een uiterst gevoelige microfoon geplaatst, nu nog enkele verborgen camera’s in z’’n slaapkamer en het geld zal binnenstromen. Via m’n website. Rechtstreeks live-uitzending van de nieuwe soap: “ Buurman Kaarsgieter heeft van Jetje…” Gegarandeerde kijkcijfers en veel goedkoper dan telefoonseks hé?
’t Is nu enkel nog wachten op de volgende aflevering van “ Oh my God, she’s coming…”.

©GoNo